Το νόμιμο και «ηθικό» της περιόδου Βουλγαράκη πλήγωσε βαθιά την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, επιβεβαιώνοντας την αρχή ότι οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα πέφτουν εκ των έσω και όχι επειδή η αντιπολίτευση ασκεί ουσιαστική πίεση. Κάτι απολύτως λογικό σε ένα σύστημα που ο πρωθυπουργός είναι εκ των πραγμάτων ο απόλυτος άρχοντας. Αυτά τα φαινόμενα νεποτισμού πρέπει να αποφεύγει η κάθε κυβέρνηση αν θέλει να μην φθαρεί γρήγορα…
Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε αυτά τα φαινόμενα. Και είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα ανεχόταν καταστάσεις που θα αμαύρωναν την εικόνα μιας κυβέρνησης που μέχρι σήμερα ξεχωρίζει για την πολιτική της δράση και όχι για την παραπολιτική δράση των μελών της.
Μπορεί ο πρωθυπουργός να κινείται με βάση φήμες; Ακόμη κι αν οι φήμες αυτές υποστηρίζουν -για παράδειγμα- ότι κάποιος υπουργός λειτουργεί ως ουσιαστικός σύμβουλος επενδύσεων κάποιου επιχειρηματικού ομίλου; Η απάντηση είναι ότι μέχρι σήμερα η κυβέρνηση έχει μια καλή εικόνα επειδή ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ενδιαφέρεται για τα του οίκου του. Άλλωστε, οτιδήποτε καλό ή κακό καταλήγει στον ίδιον.
Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι μια μικρή υποχώρηση σε θέματα αρχών μπορεί αύριο να ερμηνευτεί με τρόπο που να είναι επιζήμιος για την κυβέρνησή του. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μία από τις καλύτερες που έχουν εμφανιστεί τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά να αντιμετωπίσει δύο μεγάλες και πρωτόγνωρες κρίσεις, όπως τα Ελληνοτουρκικά και η Πανδημία.
Και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της Ευρώπης. Η εικόνα της Ελλάδας έχει αλλάξει στο εξωτερικό επειδή υπάρχει μία αξιόπιστη και εργατική κυβέρνηση στην Αθήνα. Ποιος θα θελήσει, άραγε, να διαρρήξει αυτή την εικόνα και για ποιον λόγο; Ποιος μεγάλος επιχειρηματίας αξίζει μια τέτοια θυσία; Κι εν πάση περιπτώσει, δεν είναι υποχρεωτικό κάποιος να είναι πολιτικός. Αν έχει κλίση μπορεί να συνεχίσει την ζωή και ως σύμβουλος επενδύσεων, προσφέροντας, ίσως, περισσότερα με αυτό τον τρόπο στην πατρίδα του!