Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
«Οι νόμοι μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης: αν πέσει πάνω του κάτι ελαφρό και αδύναμο, το συγκρατεί· αν όμως πρόκειται για κάτι μεγαλύτερο, σκίζει τον ιστό και φεύγει». Σόλων Αρχαίος Νομοθέτης και Φιλόσοφος
Μεγάλα ερωτήματα δημιουργεί στον κάθε πολίτη, η λειτουργία του Κράτους, της εκάστοτε κυβέρνησης. Κι οι λόγοι είναι απλοί.
Αν κάποιος επιχειρηματίας Ανώνυμης Εταιρείας ή ΕΠΕ χρεοκοπήσει, διώκεται για χρέη προς το Δημόσιο, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, σε τρίτους (πιστωτές).
Ένας πρόεδρος Δημοτικής Επιχείρησης όταν χρεοκοπήσει, δεν υφίσταται ΚΑΝΕΝΑΝ απολύτως έλεγχο, δεν υπάρχουν κυρώσεις σε βάρος του γιατί απλά, στον έλεγχο – εκκαθάριση που κάνουν Ορκωτοί Ελεγκτές, παρά τις όποιες επισημάνσεις τους για μη σύννομες ή παράτυπες ενέργειες των Διοικητικών Συμβουλίων, δεν συγκινούν τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, που δίνουν «άφεση αμαρτιών» στον πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο της Δημοτικής Επιχείρησης και με απόφασή τους, κλείνουν την υπόθεση.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις Δημοτικών Επιχειρήσεων που χρεοκόπησαν και που για πάρα πολλά χρόνια δεν έχει γίνει η λύση – εκκαθάρισή τους, αν κι οι Ορκωτοί Λογιστές έχουν ολοκληρώσει τις εκθέσεις τους. Το θέμα δεν έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο αφενός για να μην αποκαλυφθούν α) τα οικονομικά μεγέθη που ζημίωσαν τον Δήμο, β) τα «πεπραγμένα» της πρώην διοίκησης και αφετέρου, για να μην επιβαρυνθούν Προϋπολογισμός – Ισολογισμός με επιπρόσθετες υποχρεώσεις.
Στα ντουλάπια της Ενιαίας Αρχής Διαφάνειας (πρώην ΣΕΕΔΔ) υπάρχει πληθώρα καταγγελιών που όμως παραμένουν στο «μούσκιο» άγνωστο (ή γνωστό) γιατί. Ακόμα, Επιθεωρητές παραλίγο να «αυτοκτονήσουν» όταν έμαθαν πως αιρετός για τον οποίο είχαν διαπιστωθεί σωρεία παραβάσεων, αθωώθηκε. Είναι περιττό να τονισθεί, πως οι Επιθεωρητές – Ελεγκτές της Δημόσιας Διοίκησης (ΑΞΙΟΙ κι ΕΝΤΙΜΟΙ), είναι απογοητευμένοι, από την ατιμωρησία των αιρετών που βασιλεύει στη χώρα.
Εύλογα επομένως ένας πολίτης θα σκεφτεί: «Γιατί να ανοίξω μια επιχείρηση και να κινδυνεύσω να χρεοκοπήσω και να καταλήξω στη φυλακή και να μη γίνω αιρετός, που και θα τα οικονομήσω αλλά και δεν θα με κυνηγήσει κανένας!».
Έλεγχοι γίνονται για την καταπολέμηση του παράνομου τζόγου και των παράνομων εσόδων που αυτός αποφέρει (ζάρια, χαρτιά, ηλεκτρονικά κ.α.), βαριές ποινές επιβάλλονται στους παραβάτες σκοπός του νόμου με στόχο την επίλυση των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων που αυτός δημιουργεί.
Από την άλλη όμως, το ίδιο το Κράτος, αδειοδοτεί επιχειρήσεις τζόγου (καζίνο, Ιππόδρομος, πρακτορεία τυχερών παιχνιδιών) ή εκδίδει τυχερούς λαχνούς που υπόσχονται μεγάλα κέρδη στους τυχερούς. Λογικό επομένως είναι να πει ο πολίτης, ότι ο νόμιμος τζογαδόρος είναι το Κράτος που καταφεύγει σε διώξεις εκείνων που λειτουργούν χωρίς την άδειά του! Αδιευκρίνιστο παραμένει, αν το Κράτος έχει εξασφαλίσει την αποφυγή απόκρυψης εσόδων από τις εισπράξεις των πρακτορείων – εταιρειών τυχερών παιχνιδιών καθώς επίσης, σκέψεις προκαλεί η πρόβλεψη του Ελληνικού Δημοσίου, ότι τα έσοδα από τα τυχερά παιχνίδια θα είναι μειωμένα κατά περίπου 400 εκατομμύρια ευρώ από την αγορά των τυχερών παιγνίων το 2021, λόγω της πανδημίας.
Σημειώνουμε ακόμη, ότι σε όλα τα διαδικτυακά πόρταλ τυχερών παιχνιδιών, υπάρχει η σημείωση – πρόταση, σε περίπτωση εθισμού του χρήστη με τον τζόγο, να απευθυνθεί σε σχετικές θεραπευτικές κοινότητες. Στα κρατικά ή αδειοδοτούμενα από την πολιτεία πρακτορεία, υπάρχει αυτή η σημαντική πρόταση ή σκοπός των επιχειρήσεων είναι, να «αρπάξει» τις περιουσίες εθισμένων με τον τζόγο πολιτών, έτσι σκληρά κι απάνθρωπα;
Ο Γάλλος στοχαστής Μοντεσκιέ είχε πει: «Δεν υπάρχει πιο απάνθρωπη τυραννία από αυτή που ασκείται υπό τη σκέπη των νόμων και με τη σημαία της δικαιοσύνης».
Σκέπτομαι, πως έχει δίκιο…