Οι αρχαίοι Έλληνες, όταν γιόρταζαν τη γέννηση κάποιου, λέγεται ότι έφτιαχναν πίτες με μέλι, τις οποίες στόλιζαν με κεριά, προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος, έκαναν ευχή και έπειτα έσβηναν τα κεριά γιατί πίστευαν ότι ο καπνός μεταφέρει τις ευχές τους στους θεούς.
Και τι εύχονταν;
Το εξής:
«Ω κορυφαία Θεά των γεννήσεων, Ακραία Άρτεμη δέξου αυτόν τον σεμνό ύμνο και χάρισε την ευλογία σου σε αυτόν που γιορτάζει την ημέρα της γεννήσεως του στο υλαίο πεδίο της ύπαρξης.
Εσύ που δίνεις το τέλειο δώρο Ανυσιδώρα χάρισε δώρα υγίειας, ευδαιμονίας, πνευματικής και υλικής ανάπτυξης, χαράς, ευθυμίας, και κάθε άλλου ψυχικού ή υλικού δώρου που εσύ κρίνεις για την αρετοδρομία της υπάρξεως.
Στάσου Βοηθός της υπάρξεως τούτης και Ευπλόκαμος, στρώνοντας άριστους δρόμους αρετής που οδηγούν σε έπαθλα αιώνια ώστε η ψυχή να ομοιάζει την Ευστέφανη χάρη Σου.
Καθαρά Θεά, κράτα αμόλυντη την ψυχή από κάθε κακό.
Μεγαλώνυμη και Ολβιόμοιρη Θεά χάρισε την μέγιστη ευτυχία της μοίρας ως Περασία βοήθησε την σκέψη να οδεύει ασφαλής από τις αναζητήσεις της. Σαόφρων χάρισε υγιή σκέψη.
Σεμνή Θεά δώρισε την σπουδαιότητα και τον σεβασμό σε τούτη την ύπαρξη».