Του Γ. Λακόπουλου από το anoixtoparathyro.gr
Η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου βρέθηκε πάλι εκτεθειμένη και αυτή τη φορά αναγκάσθηκε να το παραδεχθεί: απέσυρε την κάλυψη της στο μεσαιωνικό « συνέδριο Γονιμότητας»-που επιχείρησε να οργανώσει η πιο σκληρή πτέρυγα της εγχώριας Δεξιάς- με άμεση κυβερνητική στήριξη.
Η Βασιλική Σιούτη έγραψε- στο lifo.gr –ότι «η επικοινωνιακή πολιτική της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, έχει σοβαρό πρόβλημα» και «κάποιες φορές ξεχνά ότι θεσμικά οφείλει να εκφράζει όλους τους Έλληνες και πηγαίνει μια από εδώ και μια από εκεί, σαν το εκκρεμές».
Η παρατήρηση είναι εύστοχη. Αλλά το πρόβλημα με την σημερινή Πρόεδρο δεν είναι επικοινωνιακό. Παρότι μια από τις πρώτες ενέργειές της ήταν να ζητήσει αλλαγή του Οργανισμού της Επικοινωνίας – όπως και ως Νομικό σύμβουλο τον… σύντροφό της, επίσης άμισθο.
Είναι πρόβλημα πολιτικό και στην ούγια της πολιτικής της αδεξιότητας- ή ανεπάρκειας σε κάποια θέματα- υπάρχει η υπογραφή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με την αβασάνιστη συμφωνία και του Αλέξη Τσίπρα- που νόμιζε ότι υπηρετεί την ομοψυχία, αλλά στην ουσία διευκόλυνε τις προσωπικές σκοπιμότητες του Μητσοτάκη.
Η τότε πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας δεν είχε τις προϋποθέσεις για τον υψηλότερο πολιτειακό θώκο. Η παρουσίασή της από τον Πρωθυπουργό ως υποψήφιας υπήρξε ψευδής και παραπλανητική, καθώς της απέδωσε εύσημα που δεν διάθετε -όπως η επιστημονική κατάρτιση.
Η υποψήφια που παρουσίασε ο Πρωθυπουργός ως «εξαίρετη νομικό με διεθνείς περγαμηνές», έχει μόνο ένα πτυχίο τη Νομικής Αθηνών και ούτε καν μεταπτυχιακό τίτλο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ίδια ανακοίνωση έθετε και τα κριτήρια επιλογής ανώτατου άρχοντα:
«Να έχει αίσθηση καθήκοντος. Ώστε να υπηρετεί άξια το θεσμικό βάρος του αξιώματός του. Πρέπει, επίσης, να διαθέτει γνώσεις, κύρος και διεθνή εμπειρία. Ώστε να συνδράμει δημιουργικά στην εσωτερική ζωή της χώρας. Αλλά και να την εκπροσωπεί με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση στο εξωτερικό».
Αυτά τα κριτήρια πληρούσε αποδεδειγμένα από τη πρώτη θητεία του ο Προκόπης Παυλόπουλος. Αν ο Μητσοτάκης ήθελε να τον κόψει- από μνησικακία εμφανώς- όφειλει να βρει κάποιον με τα ίδια η περισσότερα προσόντα. Υπήρχαν αρκετοί.
Δεν ήταν πάντως -και έχει ήδη αποδειχθεί-η κυρία Σακελλαροπούλου, η οποία ούτε καν ενοχλήθηκε όταν την «φωτογράφησε» πολιτικά, με τη μέθοδο της αντιδιαστολής: «Δεν προέρχεται από την πολιτική οικογένεια της ΝΔ».
Διόλου παράδοξο για κάποιον που έχει αντιπρόεδρο στη κυβέρνηση του δικαστικό που έλεγε ανερυθρίαστα ότι «διώκεται γιατί είναι φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη».
Αλλά μια δικαστική λειτουργός με συνείδηση της ανεξαρτησίας που απαιτεί τόσο ο ρόλος που αφήνει, όσο και ο ρόλος που αποδέχεται, θα έδειχνε ενοχλημένη, αν όχι και προσβεβλημένη για την πολιτική της ταυτοποίηση.
Από την αρχή της θητείας της δείχνει ότι αυτό το κριτήριο λείπει από τον εξοπλισμό της. Όπως σημειώνουν πολιτικοί παρατηρητές «δεν λειτουργεί ως ρυθμιστής το πολιτεύματος», αλλά ως… μέλος της κυβέρνησης».
Το σηματοδότησε μάλιστα, μετέχοντας σε… οικογενειακή έξοδο με το πρωθυπουργικό ζεύγος- που δεν ήταν η αρχή μιας επιλογής για σύσφιξη σχέσεων με τους πολιτικούς αρχηγούς.
Η πολιτική πιάτσα βοούσε εξ αρχής ότι επελέγη ως άβουλη και ακίνδυνη πολιτικά και έτσι αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση.
Π.χ. οσάκις ετέθη το ζήτημα της σύγκλησης του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, από το Μαξίμου διέρρεαν- και εγράφη- ότι «ο Πρωθυπουργός δεν μπορούσε να την … εμπιστευτεί για να διευθύνει μια τέτοια διαδικασία».
Πολλοί διακρίνουν ότι από την κυβέρνηση της έχουν τεθεί όρια σε ό,τι λέει δημόσια για τα εθνικά θέματα- αδιανόητο για τον φορέα του αξιώματος που πρέπει κατ’ εξοχήν να μιλάει γι’ αυτά τα θέματα.
Υπαρχει εξήγηση αν ληφθεί υπόψη ότι έλεγε στο Αγαθονήσι πόσο κοντά είναι στην Τουρκία και πόσο μακριά από την Αθήνα.
Εν πάση περιπτώσει, θα ήταν χρήσιμο αν η τελευταία γκάφα της προέδρου- που υποδηλώνει και αυτοδιασυρμό της- γίνει μάθημα για την λειτουργία της εφεξής.
Δεν είναι υπουργός του Μητσοτάκη, δεν μπορεί να επισκέπτεται υπουργεία για ενημέρωση και δεν μπορεί να μιλάει πολιτικά με πρέσβεις ξένων χωρών. Το πρωτόκολλο δεν υπάρχει για τους τύπους, είναι η ουσία εν προκειμένω.
Είναι Πρόεδρος όλων των Ελλήνων, έχει ίσες σχέσεις με όλες τις πολιτικές δυνάμεις -πώς γίνεται αυτό, δεν έχει παρά να μελετήσει τα «Άπαντα» του Καρ. Παπούλια και του Πρ. Παυλόπουλου- και εκφράζει το έθνος. Στην ολότητα της παρούσας και της ιστορικής του υπόστασης και όχι κατά την εκάστοτε κυβερνητική αντίληψη.
Επειδή δεν είναι πολιτικός, ενδεχομένως δεν καταλαβαίνει. Είναι όμως νομικός και μπορεί να κατανοήσει το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος.
Οι Έλληνες μπορούν να καταπιούν «παράξενο» Πρόεδρο- όπως έδειξαν στην περίπτωση Σαρτζετάκη. Δεν μπορούν όμως να καταπιούν κομματικό Πρόεδρο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέφυγε σε μια ακατάλληλη υποψήφια για δικούς του, σχεδόν διαστροφικούς πολιτικά, λόγους. Η ίδια οφείλει να εξελιχθεί σε κατάλληλη για Αρχηγός του Κράτους.