Πολλοί κακοπροαίρετοι συγγραφείς, σκόπιμα μέχρι σήμερα διαστρεβλώνουν την Ελληνική Ιστορία και ως προς την τιμημένη Επανάσταση των Πανελλήνων, αναφέρουν ότι πολλοί Έλληνες καπεταναίοι ήταν Αρβανίτες με ύποπτη επίπλαστη έννοια, ότι ουσιαστικά ήταν «Αλβανοί», μια καινοφανής άποψη με αλλότριους σκοπούς.
Άλλο Αρβανίτες και άλλο Αλβανοί, μία εκ διαμέτρου αντίθεση. Όταν ο Έλληνας Αρβανιτόφωνος Μάρκος Μπότσαρης πρωτοπάτησε στα Επτάνησα αναφώνησε: Ο Έλλην δε μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει ξένη σημαία… Εξ άλλου το μόρφωμα της Αλβανίας εμφανίζεται το 1878, ένα κατασκεύασμα των ξένων, με την Συνθήκη Λίγκας της Πριζρένης – Κοσσυφοπεδίου…. Όλοι οι ορθόδοξοι Έλληνες Αρβανίτες ήταν ενταγμένοι στο ίδιο γένος το Ελληνικό. Ομαιμοι…
Η ομάδα των Αλβανών ένοιωθαν Τούρκοι, όπως και ο ορισμός τους αναφέρει Τουρκαλβανοί… και ήταν αυτοί που κατέσφαξαν ορθόδοξους Έλληνες και Έλληνες Αρβανίτες… Ήταν πιστοί σύμμαχοι των Οθωμανών Τούρκων και περηφανεύονταν ότι ήταν Τούρκοι Μωαμεθανοί…
ξΚανένας και ποτέ Έλληνας Αρβανίτης ηρωικός καπεταναίος, ούτε ανέφερε, ούτε έγραψε ότι είναι περήφανος διότι είναι Αλβανικής καταγωγής, αντίθετα ήταν περήφανος, που ήταν Έλληνας και στο μόνο που διέφερε ήταν η πλούσια αρβανίτικη προφορά του. Κανείς δεν λέει ότι στα Αρβανιτοχώρια και Β. Ήπειρο ζούν Αλβανοί, αντίθετα λέει, ότι ζούν Έλληνες Ορθόδοξοι Αρβανίτες Ελληνικής καταγωγής….
Δηλαδή σήμερα πρέπει να υποστηρίξουμε ότι οι Έλληνες Κύπριοι, οι Πόντιοι, οι Μικρασιάτες, οι Ιωνες, οι Δωριείς, οι Δωδεκανήσιοι κ.ά.π. με την εμπλουτισμένη γλώσσα και προφορά, από Αρχαιοελληνικές λέξεις και ελληνικούς ιδιωματισμούς δεν είναι ….Έλληνες;;;; Ε! Τότε εξαφανίζουμε ότι Ελληνικό….
Οι ιστορικοί Βυζαντινοί αναφέρουν τους Αλβανούς, ως μία άγρια φυλή του Καυκάσου.. Βέβαια υπήρχε και μια μειοψηφία Αλβανών, που είχαν Ελληνική συνείδηση όπως ο Ηπειρώτης Γεώργιος Καστριώτης, που θεωρείται εθνικός ήρωας από τους Αλβανούς.. (15ος αιώνας.)
Όταν υπήρχαν πολεμικές συρράξεις, οι Αλβανοί ύψωναν την Οθωμανική σημαία…
Η λέξη Άρβανον είναι τοπωνύμιο της Β. Ηπείρου, η οποία ήταν πάντα Ελληνική. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες Αρβανίτες ήταν μικτή με Αρχαία Ελληνικά σύγχρονα και άλλα ντόπια ελληνικά γλωσσικά στοιχεία με ιδιωματισμούς. Οι Αρβανιτόφωνοι Έλληνες, ποτέ δεν είχαν διαφορετική εθνική συνείδηση, από τους υπόλοιπους αδελφούς Έλληνες… Η άγνοια αυτή αλλά και παραποίηση παρουσιάζεται μόνο στην ελληνική γλώσσα, διότι μόνο ηχητικά έχουν ομοιότητα… Αρβανίτες # Αλβανοί. Ερμηνευτικά, καταγωγή, γλωσσικά, θρησκευτικά κλπ ουδεμία σχέση…
(Αποσπασματικές πληροφορίες από Ιστορικό Πολιτικό επιστήμονα Κ. Χολέβα, Εγκυκλοπαίδειες, ιστορικά κείμενα κλπ.)
Αντιγράφω από το κλασσικό βιβλίο του Μπίρη. Αρβανίτες: Οι Δωριείς του νεώτερου Ελληνισμού (σελ 328), για τους Έλληνες Αρβανίτες και τους αρβανιτόφωνους της Σικελίας με καταγωγή από Πελοπόννησο …. κ.ά.π. Περί Ελλήνων Αρβανιτών.
Προστίθεται ότι οι πρόγονοι των Τουρκοτσάμηδων Αλβανών, με την υποστήριξη των Μωαμεθανών, ήταν σφοδροί πολέμιοι των Αρβανιτών Ελλήνων… (Διαβάστε: Αρβανίτες και Αλβανοί) (Διαβάστε επίσης ΕΔΩ)
Αρβανίτες, όμαιμοι, ομόθρησκοι, ομόγλωσσοι Έλληνες αδελφοί, όπως και οι Έλληνες Κύπριοι, οι Πόντιοι, οι Μικρασιάτες, Ιώνες κ.ά.
«Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι,
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.
Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο.
– Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα, δεν είναι δω το Σούλι,
εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.
– Το Σούλι κι αν προσκύνησε, κι αν τούρκεψε νη Κιάφα,
η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει…».
«Εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη,
η αδερφή του Γιάννη,
και ζωντανή δεν πιάνουμαι
εις των Τουρκών τα χέρια».
1822, Ιουνίου 6, Κάστρον Κιάφας –
Φιλογενέστατε αδελφέ μας Καπετάν Μάρκο, αδελφικώς σέ ασπαζόμεθα-
Σάς ειδοποιούμεν γιά τά τρέχοντα από εδώ. Η ορμή τού εχθρού εστάθηκεν εις τάς αρχάς τολμηρή και μέ βίαν μεγάλην, όπού εστοχάσθησαν μέ τρείς, μέ τέσσαρας ημέρας, νά τελειώσουν τό έργον τους.
Ο Θεός μάς εφώτισε… και εμάσαμεν και ημείς τήν δύναμίν μας όλην εις τήν Κιάφα, και τούς αντιστάθημεν μέ στήθος και τούς εκάμαμεν νά χάσουν τήν ελπίδα όπού εστοχάζοντο. Κοντά εις αυτά εμοιράσθησαν και έπιασαν τούς τόπους ολοτρίγυρα μέ τά μισώρια…».
«Επί πλέον έκαμαν ένα τερτίπι ο Χουρσίτ πασάς μέ τόν Ομέρ πασά και μέ τόν Αγον είς τάς 29 Μαίου, τήν Δευτέραν πρίν ξημερώση είς τάς ώρας τής νυκτός, και παίρνουν από όλα τά στρατεύματα τους εκλεκτούς ως έξη χιλιάδας και ο ίδιος Ομέρ πασάς μέ τόν Αγον, και ερρίφθηκαν επάνω μας νά μάς πάρουν τόν Αβαρίκον και τό νερόν, και μέ τόσον άχτι, οπού μάς εβάρεσαν δύο και τρείς φοραίς τά ταμπούρια μέ τά χέρια.»
«Εβαστάξαμεν τόν πόλεμον όλην τήν ημέραν, και ταίς δύο ώραις τής νυκτός τούς ερριφθήκαμεν επάνω τους, ή νά χαθώμεν όλοι ή νά τούς εβγάλωμεν, και τόσην απορροπήν τούς έδωσεν ο Θεός, οπού δέν είδαν ένας τόν άλλον πού έκαμεν, οπού ολίγον έλειψεν νά πιάσωμεν και τόν Ομέρ Πασά ζωντανόν και τόν Αγον.»
«Εικοσιμίαν ώρας ο πόλεμος έγινεν ακατάπαυστος, κοντά απ’ αυτό τούς εβγάλαμεν από τήν Σαμονίβα μέ μεγάλην τρομάραν τους και τούς ερρίξαμεν από τά βράχια κάτω, και εσκοτώθησαν εις τούς κρημνούς οι περισσότεροι παρά από τά τουφέκια…»
«Όλα αυτά εστάθησαν διά νυκτός, από τήν πρώτην ημέραν οπού ήλθαν οι εχθροί έως τήν σήμερον γίνεται πόλεμος ακατάπαυστος, μέρα-νύκτα, ξεχωριστά μέ τόπια και κουμπαράδες…».
«Λοιπόν αδέλφια μή χάσετε τόν καιρόν, ότι πολλά πράγματα μάς στενοχωρούν, όπού οι άνθρωποί μας σάς τά παρασταίνουν εις πλάτος…».
«Τό ασκέρι οπού είναι τριγύρω μας όλον, καθώς στοχαζόμεθα, ως δέκα χιλιάδες νά είναι»… «Μένομεν εις τήν αδελφικήν αγάπην.» (Υπογραφαί):
Ο πατήρ σου Νότης Μπότζαρης, Ζυγούρης Τζαβέλας, Τούσιας Ζέρβας, Νασόφιος Γουμάρας…»
Ωστόσο, γιά τίς μάχες εκείνων τών κρισίμων – γιά την συνέχεια τής Επαναστάσεως τού 1821 – ημερών, διασώθηκε και μία ακόμη (με ημερομηνία 3 Ιουλίου 1822), εξ ίσου αποκαλυπτική επιστολή-αναφορά τών ιδίων ως άνω, νυχθημερόν μαχομένων – υπό τόν Νότη Μπότσαρη – Σουλιωτών, όπου περιγράφονται φοβερά συμβάντα τού πολέμου, αλλά και η καίρια συμβολή σ’ αυτά τών γυναικών τού Σουλίου:
«…Από τινος χρόνου οι άπιστοι φαίνονται φοβούμενοι να πλησιάσουν τά όρη μας, η δέ ποσότης τών φονευθέντων παρ’ ημών βαρβάρων εν σχέσει πρός τό ολιγάριθμον τών δυνάμεών μας είναι απίστευτος…»
«Αι γυναίκες ημών, αίτινες είναι ωπλισμέναι μόνον διά σφενδόνης, εφόνευσαν αρκετάς εκατοστύας εξ’ αυτών. Τό σύνταγμά των εσχάτως ηχμαλώτισε Τούρκους εβδομήκοντα δύο, τούς οποίους, οδηγήσασαι εις Κιάφαν, άπαντας απεκεφάλισαν, χωρίς ούτε έναν εξ αυτών νά δυνηθώμεν ν’ αποσπάσωμεν εκ τών χειρών των…».
«Τά παλληκάρια μας αφ’ ετέρου, μέγαν συνέλαβον αριθμόν Τούρκων αλλά και ολμοβόλων και οβίδων μετά τεσσάρων κανονίων εκστρατείας.
«Τοιαύτα είναι τά κυριώτερα συμβεβηκότα τά, από 20 μέχρι 30 Ιουνίου, διατρέ-ξαντα…
Κιάφα τήν 3η Ιουλίου 1822
Οι Σουλιώτες ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ και πολέμησαν ως ΕΛΛΗΝΕΣ …
https://katoci.blogspot.com › 2015/06