*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Τίποτε δεν μπορεί να είναι κοινωνικά αποδεκτό, αν πρωτίστως αγαπητέ είναι ηθικά λάθος. Ο καθένας στη ζωή, όταν τίθεται αντιμέτωπος με ένα μείζον ζήτημα, αντιδρά με βάση τον αξιακό κώδικα της ζωής του και την ηθική υπόσταση της συνείδησής του.
Επιλέγει μια στάση που αντανακλά τον πυρήνα των αρχών του, μια στάση που συνάδει με τη σύνολη αγωγή του. Η ζωή βρίθει απο ποικίλα παραδείγματα, είναι διάστικτη απο περιπτώσεις ανθρώπων με ανάλογη συμπεριφορά. Σε κάθε περίπτωση, δεν μετέρχεται πρακτικές που απάδουν με τη διακριτή θεσμική ιδιότητά του, ούτε απέναντι σε ένα δίλημμα επιλέγει τη σιωπή ή λέει συνειδητά ψέματα και ταυτόχρονα χωρίς αισχύνη σηκώνει τον δείκτη του χεριού του στον πολίτη.
Μια τέτοια αντίληψη παραδεκτά ενδημεί στις παρυφές του πολιτικού ανθόκηπου της χώρας, όχι όμως στην ακαδημαϊκή κοινότητα γιατί κάτι τέτοιο οδηγεί αναπόφευκτα στην αμαύρωση, ακύρωση του ρόλου των μελών της ως άνω κοινότητας με τη διττή αποστολή έναντι της ανυποψίαστης κοινωνίας. Η αλήθεια δεν τελεί υπό αίρεση, ούτε επιδέχεται εκπτώσεις…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τ. Γεωπόνος – Παιδαγωγός