Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα αποτελέσματα είναι απογοητεύτηκα, έως άκρως επικίνδυνα.
Δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα η στρατηγική επιλογή να παραστήσουμε τον δεδομένο και πρόθυμο σύμμαχο, έχει αποτύχει παταγωδώς. Για την ακρίβεια, δώσαμε γη και ύδωρ στην μία πλευρά, χωρίς να δούμε το παραμικρό όφελος. Αντίθετα, αντιμετωπίζουμε μία πρωτοφανή επίθεση κατά της εθνικής μας κυριαρχίας, ενώ έχουμε μετατραπεί σε περιθωριακή κρατική οντότητα, παρά το γεγονός ότι ανήκουμε στις δύο μεγαλύτερες συμμαχίες που υπάρχουν. Το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Για πρώτη φορά η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας αμφισβητείται επίσημα και μάλιστα η έμπρακτη αμφισβήτηση της μέσω του παράνομου μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης, έχει αναρτηθεί και στα Ηνωμένα Έθνη. Η Τουρκία εισβάλει παράνομα στην ελληνική εθνική κυριαρχία, διενεργεί έρευνες και ουδείς αντιδρά.
Η Ελλάδα βάλετε και ουδείς από τους εταίρους και στους δύο διεθνείς οργανισμούς που συμμετέχουμε, δεν δείχνει διάθεση να υπερασπίσει την υποτιθέμενη σύμμαχο. Στον αντίποδα, η Τουρκία επέλεξε να πατήσει σε δύο βάρκες και το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής, την δικαιώνει πλήρως.
Αυτή την στιγμή η Τουρκία όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα στα κυριαρχικά της δικαιώματα, αλλά καταπατά την κυριαρχία τρίτων κρατών, χωρίς κανένας να την εμποδίζει. Ελλάδα, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Αρμενία. Πέντε μέτωπα στα οποία η Τουρκία διαπράττει ακόμα και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κυριολεκτικά ανενόχλητη.
Όταν η Ελλάδα ασκούσε υπερήφανη εξωτερική πολιτική
Και όμως, λίγα χρόνια πριν, η Ελλάδα ασκούσε κυρίαρχη πολιτική, χωρίς να παριστάνει τον «δεδομένο σύμμαχο».
Ενδεικτική η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ελλάδα και τα όσα είπε κατά την διάρκεια της συνάντησης του με τον τέως πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο. Τα θερμά του λόγια για την πατρίδα μας, ακόμα και για το οικουμενικό πατριαρχείο το οποίο το ευχαριστούσε, αποδεικνύουν ότι κάτι κάναμε λάθος τα τελευταία χρόνια.
Δείξαμε εχθρότητα κατά μίας χώρας με την οποία μας συνδέουν πολιτιστικοί και αξιακοί δεσμοί αιώνων. Πήραμε το μέρος της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας, και την ίδια στιγμή η Ουκρανία συνάπτει αμυντικές συμφωνίες με την Τουρκία. Συμμετέχουμε στο εμπάργκο κατά της Ρωσίας, με ολέθριες συνέπειες όχι μόνο για την εξωτερική μας πολιτική, αλλά και για την εθνική μας οικονομία, την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό.
Βάσει αποτελέσματος, αποδεικνύεται ότι αυτή η πολιτική ήταν πλήρως αποτυχημένη, εθνικά επικίνδυνη. Διότι ουδείς υπολογίζει ένα πρόθυμο προτεκτοράτο, που δεν είναι καν προτεκτοράτο, διότι ουδείς το προστατεύει.
Αντίθετα, η εκμετάλλευση της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας, αλλά κυρίως της ιστορικής ηθικής που επιβάλλει στην χώρα μας να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, ως ανάχωμα της τουρκικής εγκληματικής πολιτικής, πρέπει να είναι μονόδρομος.
Το βίντεο που ακολουθεί, μόνο θλίψη προκαλεί. Δείτε τις θέσεις του Προκόπη Παυλόπουλου και του Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν η Ελλάδα ήταν ακόμα κυρίαρχη: