Το θετικό κλίμα που αποτυπώθηκε κατά την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα φαίνεται να αιφνιδιάζει αρθρογράφους του γερμανικού τύπου. Αυτήν τη φορά, όπως επισημαίνουν οι περισσότεροι, δεν υπήρχαν “εκτροπές” μπροστά από τις κάμερες, η ατμόσφαιρα ήταν συμφιλιωτική. “Πολύ σύντομα επίκειται άλλη μια συνάντηση κορυφής ανάμεσα στον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και τον πρόεδρο Ερντογάν, στο περιθώριο της συνάντησης κορυφής του ΝΑΤΟ, 14 Ιουνίου”επισημαίνει το Spiegel στη διαδικτυακή του έκδοση. “Θα ήταν σημαντικό βήμα προς την ομαλοποίηση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις δύο αποξενωμένες χώρες. Από την ανάληψη των καθηκόντων του Μητσοτάκη οι δύο ηγέτες έχουν συναντηθεί μόνο μια φορά, πάλι στο περιθώριο νατοϊκής συνάντησης. Από τότε αυξήθηκαν οι εντάσεις ανάμεσα στις χώρες τους”.
Αλλά και η Süddeutsche Zeitung διαπιστώνει “ύφεση στη Μεσόγειο”, όπως επιγράφει και το σχετικό ρεπορτάζ. Εις επίρρωση του τίτλου η εφημερίδα του Μονάχου κάνει επίσης αναφορά στην επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στις 14 Ιουνίου. “Αλλά το πόσο θεμελιώδης παραμένει η διαμάχη (μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) φάνηκε από μια δήλωση του Τσαβούσογλου ξεκινώντας την επίσκεψη στην Αθήνα” σημειώνει ο αρθρογράφος. “Κατηγόρησε την Ελλάδα ότι εργαλειοποιεί την ένταξη στην ΕΕ ως μοχλό κατά της Τουρκίας και ότι η διαμάχη μόνο διμερώς μπορεί να επιλυθεί”.
“Και οι δυο πλευρές ωφελούνται”
Ο ανταποκριτής της Tageszeitung στην Κωνσταντινούπολη καταγράφει το συμφιλιωτικό κλίμα σε αυτήν την συνάντηση των δύο υπουργών Εξωτερικών που έγινε εμφανές και προς τα έξω, όχι μόνο από την ανακοίνωση συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν στις 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, αλλά και από τον περίπατο Δένδια-Τσαβούσογλου από το μέγαρο Μαξίμου προς το υπουργείο Εξωτερικών για να εξαγγείλουν αργότερα στην κοινή συνέντευξη τύπου τις 25 προτάσεις στην προσπάθεια ενίσχυσης της διμερούς οικονομικής συνεργασίας. “Επρόκειτο για μια αλλαγή πλεύσης 180 μοιρών, τουλάχιστον ατμοσφαιρικά” διαπιστώνει ο Γερμανός αρθρογράφος. “Μετά από ένα ναδίρ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (…) τα σημεία των καιρών δείχνουν συμφιλίωση. Βέβαια από πλευράς περιεχόμενου δεν υπάρχει κάτι για το ποια θαλάσσια ζώνη επιτρέπεται να διεκδικείται από ποιον, αλλά έχει αλλάξει το πλαίσιο. Ιδιαίτερα εταίροι από τη δυτική πλευρά της Μεσογείου δεν θέλουν να γίνονται αντικείμενο εργαλειοποίησης. Η νέα κυβέρνηση της Λιβύης αναζητεί επαφές τόσο από την Τουρκία, όσο και από την Ελλάδα. Στο μεταξύ και η Αίγυπτος ξεκίνησε διαδικασία ομαλοποίησης των σχέσεών της με την Τουρκία και δεν θέλει άλλο να υποστηρίζει τις μαξιμαλιστικές θέσεις της Ελλάδας.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο του ο Γερμανός αρθρογράφος επισημαίνει ότι έγινε τουλάχιστον μια αρχή. “Ενώ οι Τούρκοι στα παράλια του Αιγαίου χαίρονται που θα μπορούν σύντομα να ταξιδεύουν σε ελληνικά νησιά και οι ξενοδόχοι και εστιάτορες στη Ρόδο, Κω και Σάμο επίσης χαίρονται για τον ερχομό Τούρκων τουριστών, ο δρόμος προς μια πραγματική λύση είναι ακόμη μακρύς” διαπιστώνει (…) “Προς το παρόν καμιά από τις δύο πλευρές δεν είναι έτοιμη για συμβιβασμούς. Προς το παρόν τόσο η Ελλάδα, όσο και ο μεγάλος εξ Ανατολών γείτονάς της επενδύουν σε νέα πολεμικά πλοία. Ωστόσο, έγινε μια αρχή. Στο κάτω-κάτω και οι δύο πλευρές ξέρουν ότι ωφελούνται από μια πολιτική. Deutsche Welle