Τι ζητούν οι Τούρκοι για να δεχθούν την δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου!
Με ηπιότητα και ομαλότητα εξελίχθηκε η επίσημη επίσκεψη του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Αθήνα. Οι οικοδεσπότες προσποιήθηκαν ότι δεν είχαν αντιληφθεί την… ανωμαλία της ανεπίσημης επίσκεψης του Τούρκου υπουργού στην Θράκη. Ότι δεν είχαν αντιληφθεί την πατριωτική όσο και ρεαλιστική στάση των συμπατριωτών μας Πομάκων.
Και έτσι η επίσκεψη κύλησε εν μέσω εναγκαλισμών, χαριεντισμών και αναφορών στο μπάσκετ (η Αναντολού Εφές κέρδισε την Μπαρτσελόνα και κατέκτησε την Euroleague).
Ελέχθησαν και ορισμένα -ουσιαστικά- για τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού και την αμοιβαία αναγνώριση των σχετικών πιστοποιητικών και… όλα ήταν μια «ωραία ατμόσφαιρα», ανάλογη εκείνης παλαιάς ελληνικής ταινίας με τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες όμως η ατμόσφαιρα δεν ήταν καθόλου ευχάριστη σύμφωνα με την «Εστία». Η Τουρκία, δια στόματος Τσαβούσογλου, έδειξε την πονηρία της. Τώρα δεν ζητά να μας σύρει στην Χάγη με ανοικτή ατζέντα. Έχει αντιληφθεί πως το χαρτί της στρατιωτικής ισχύος προσέκρουσε στους φράκτες του Έβρου και στα ατσάλινα τείχη των πλοίων του Στόλου μας.
Ο νέος ελιγμός των Τούρκων, είναι το συνυποσχετικό. Δυστυχώς στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα ελληνοτουρκικά μπορεί να επιλυθούν στην Χάγη. Και αυτό η Άγκυρα το εκμεταλλεύεται με την συνήθη πονηρία της. Ο Τσαβούσογλου δεν ομιλεί πλέον για ανοικτή ατζέντα. Δέχεται το συνυποσχετικό. Απαιτεί όμως σε αυτό να γίνεται δεκτή από την Ελλάδα η ύπαρξη των «γκρίζων ζωνών». Συζητά ακόμη το ζήτημα της αποστρατιωτικοποιήσης των νησιών μας και όλα τα ζητήματα των διεκδικήσεων που εγείρει η Τουρκία. Ένα τέτοιο συνυποσχετικό θα συνιστούσε από μόνο του, αναγνώριση των διεκδικήσεων αυτών.
«Έχουμε πλήρη επίγνωση των διαφορετικών και σε αρκετά, ιδιαίτερα σοβαρά, θέματα των διαμετρικά αντίθετων θέσεων που πρεσβεύουμε, εμείς και η Τουρκία» δήλωσε ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος συνέχισε λέγοντας ότι: «Σκοπός της σημερινής μας συνάντησης ήταν να επιχειρήσουμε μια διαδικασία πρώτης συνεννόησης και αν αυτό καταστεί δυνατόν, σταδιακής ομαλοποίησης της κατάστασης σε βάθος χρόνου». Έδωσε δηλαδή ενδείξεις καλής θέλησης. Όπως συνήθως πράττει η Ελλάδα.
Και θα ήταν δεδομένο ότι αυτήν την στάση πρέπει να τηρήσουμε, από την στιγμή που και η Άγκυρα θα έδειχνε σημεία συνδιαλλαγής. Όχι όταν έχει προηγηθεί ένα Σαββατοκύριακο διαστρέβλωσης της πραγματικότητος από τον Τσαβούσογλου στην Θράκη. Διαστρέβλωσης την οποία το ίδιο το ελληνικού υπουργείο Εξωτερικών κατήγγειλε με ανακοίνωσή του.
Πέρα από αυτό όμως, το περασμένο Σαββατοκύριακο τα τουρκικά κατασκοπευτικά και μαχητικά αεροσκάφη όργωναν τους ουρανούς του Αιγαίου. Πράγμα ασυνήθιστο για ημέρες αργιών. Ήταν άραγε τυχαίο που οι Τούρκοι επέλεξαν αυτό ακριβώς το Σαββατοκύριακο, για να παραβιάσουν την παγία πρακτική της αποφυγής των παρανόμων πτήσεων;
Αλήθεια το θέμα αυτό τέθηκε στον κ. Τσαβούσογλου «φίλο και ομόλογό» του, όπως τον χαρακτήρισε ο κ. Δένδιας; Ή μήπως δεν άφησε τέτοιο περιθώριο ο «περιορισμένος κατάλογος θεμάτων οικονομικής συνεργασίας» που κατά τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού συζητήθηκε;
Με την προοπτική αυτού του συνυποσχετικού, συζητήθηκε και οριστικοποιήθηκε η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, στις 14 Ιουνίου. Τι άραγε θα συζητήσουν ο Έλληνας Πρωθυπουργός με τον Τούρκο Πρόεδρο; «Την αμοιβαία βούληση για την προώθηση μιας θετικής ατζέντας» στην οποία αναφέρθηκαν μη κατονομαζόμενοι κύκλοι στην Αθήνα. Πόσο «αμοιβαία» είναι αλήθεια αυτή η βούληση, όταν η Τουρκία εμμένει στις κουτοπονηρίες και τις απαιτήσεις της;