γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Στις 18 Μαΐου 2021 δημοσίευσα στο Sigmalive την είδηση (από την βρετανική «Guardian») ότι «τα Ηνωμένα Έθνη προτιμούν τον έλεγχο του Μαυρίκιου για τα νησιά Chagos απορρίπτοντας γραμματόσημα που εκδίδει το ΗΒ.»
Το Συμβούλιο της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης των Ηνωμένων Εθνών (UN’s UPU Universal Postal Union) σύστησε όπως τερματιστεί η αναγνώριση γραμματοσήμων που εκδίδει η βρετανική αρχή στα νησιά του Μαυρίκιου ( του Αρχιπελάγους Tσιάγκος – Chagos Islands) και σύντομα θα είναι άκυρα, έγραψε η εφημερίδα.
Το συμβούλιο του UPU μετά τις δικαστικές αποφάσεις εισηγήθηκε στις 192 χώρες μέλη του να σταματήσουν την αναγνώριση, διανομή και αποστολή γραμματοσήμων που εκδίδονται στην περιοχή με την ονομασία « Βρετανική Περιοχή Ινδικού Ωκεανού» ( British Indian Ocean Territory). Και ότι το Κογκρέσο της οργάνωσης θα θέσει σε ψηφοφορία το θέμα το ερχόμενο καλοκαίρι.
Και έγραψα πως, υπολογίζοντας ότι και η Αρχή Ταχυδρομείων της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως και της Ελληνικής Δημοκρατίας, θα περιλαμβάνονται στις 192 χώρες μέλη του UPU έχει ενδιαφέρον το πως θα τοποθετηθούν στην εισήγηση του UPU. Ακόμα δεν ακούσαμε την θέση της Αρχής Ταχυδρομείων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για το θέμα μίλησα επίσης και από το Ράδιο Πρώτο την ίδια ημέρα.
ΠΡΩΤΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΡΑΔΙΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΤΗ 18/05/2021
Σήμερα επανέρχομαι για να προσθέσω τις τρείς αναφορές του Sir Alan Duncan για το θέμα, στο πρόσφατο βιβλίο του. Ο Sir Alan Duncan υπηρετούσε τότε ως Υφυπουργός Εξωτερικών στο Φόρειν ΄Οφις. Οι αναφορές του αποτελούν μια ενυπόγραφη εικόνα/μαρτυρία, για το πόσο περιφρονητικά, αλαζονικά και υπεροπτικά, οι Βρετανοί, πρώην και νυν αποικιοκράτες αξιωματούχοι του Φόρειν ΄Οφις, συνεχίζουν δυστυχώς να αντιμετωπίζουν τους λαούς που εκμεταλλεύθηκαν για δεκαετίες.
17 Νοεμβρίου 2016 – Σχολιάζοντας όσους στο Κοινοβούλιο υποστήριζαν τους ιθαγενείς των νήσων έγραψε: «Ο εν λόγω βουλευτής και η αριστερά είναι ενωμένοι στο να μας επικρίνουν για την μετακίνηση των κατοίκων από τις νήσους όπως το Diego Garcia προς το τέλος της δεκαετίας του 1960. Ελάχιστοι από αυτούς έχουν οποιαδήποτε γνήσια επιθυμία να ζήσουν στα νησιά, και δεν θα έχουν ούτε φροντίδα ούτε προμήθειες. Είναι τρέλα. Αλλά είναι ακόμα μια μέρα για παράλογη αγανάκτηση στην οποία επιδίδονται οι Εργατικοί όπως η Emily Thornberry» (Το 2016 η Ε. Τhornberry υπηρετούσε ως Σκυώδης Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας.)
16 Ιανουαρίου 2018 – Εδώ ο Sir Alan Duncan είναι ξεκάθαρος για την απάνθρωπη πολιτική τους:
«…Μετακομίσαμε το μικρό πληθυσμό τους την δεκαετία του 1960 αλλά δεν τους επιτρέπουμε να επιστρέψουν. Λέμε ότι μπορούν να επιστρέψουν όταν παύσουμε να τις χρησιμοποιούμε για αμυντικούς σκοπούς, όμως νομίζω άλλος γνήσιος λόγος είναι ότι έτσι και ξανα-κατοικηθούν θα χρειαστούμε να ξοδέψουμε λεφτά σύμφωνα με τον περί Υπεράκτιων Περιοχών Νόμο (Overseas Territories Act) για να « πληρούμε τις λογικές τους ανάγκες»…»
26 Φεβρουαρίου 2019 – «Η ομάδα του Φόρειν ΄Οφις με ενημέρωσε για την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου (International Court if Justice) για τα νησιά Τσιάγκος, η οποία δεν είναι καθόλου απόφαση (judgement), παρόλες τις επιθυμίες και ισχυρισμούς όσων συμμετέχουν στην εκστρατεία- είναι μια άποψη (opinion) η οποία δεν ζητεί από εμάς να κάνουμε οτιδήποτε διαφορετικό».
Για τις αναφορές του στο Κυπριακό και στη πενταμερή του Κράν Μοντανά όπου ηγήθηκε 30μελούς βρετανικής αποστολής, έγραψα στο άρθρο μου στις 19/4/2021
«Αποκαλύψεις Ντάνκαν στο νέο του βιβλίο για Κραν Μοντανά, Αναστασιάδη & Τουρκία»
Ναμίμπια
Στις 21.5.2021 δημοσίευσα στο «Sigmalive» την είδηση από τους «Times» του Λονδίνου για την απόφαση της Γερμανίας, μετά από ένα και πλέον αιώνα, να αποζημιώσει για την γενοκτονία που διέπραξε στη Ναμίμπια το 1904. Όταν εξόντωσε κοντά 75,000 ιθαγενείς ως αποικιοκρατική δύναμη. Από πείνα, αφυδάτωση, ασθένειες, υπερκόπωση, στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ξυλοδαρμούς και εκτελέσεις…
Η Ναμίμπια είναι μια μικρή χώρα στην νοτιο-δυτική Αφρική στην ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού. Συνορεύει με την Μποτσουάνα, Ζάμπια και Ζιμπάμπουε. Κέρδισε την ανεξαρτησία της από την Νότιο Αφρική στις 21 Μαρτίου 1990. Πήρε τ΄όνομά της από την έρημο Namib.
Γερμανικές αποζημιώσεις για Ελλάδα – Βρετανικές αποζημιώσεις για ΕΟΚΑ 1955-59
Γράφονται αυτά σήμερα για να τα βλέπουν οι δικοί μας, Ελλάδας και Κύπρου. Αυτοί που τρέχουν σέρνοντας και γλύφοντας να παίρνουν εντολές από την Βρετανική Υπάτη Αρμοστεία στη Λευκωσία για το πώς να διαλύσουν την πατρίδα τους.
Αφενός οι Ελλαδίτες αδελφοί που «κοιμούνται με τα τσαρούχια και τρέμουν ακόμα και να ψελλίσουν τη λέξη αποζημίωση στους μισέλληνες Γερμανούς», κατά τον εύστοχο χαρακτηρισμό φίλου.
Και αφετέρου οι εκ Κύπρου Έλληνες αδελφοί, οι οποίοι, παρόλη τη μόρφωση και οικονομική τους ευμάρεια, για δεκαετίες δεν τόλμησαν ούτε διανοήθηκαν καν να ενάγουν τους Βρετανούς για τα βασανιστήρια που υπέστησαν κατά τον ενωτικό αγώνα 1955-59. Παρά μόνο ξεμύτισαν όταν άνοιξαν πλέον το δρόμο τα πέντε αμόρφωτα, φτωχά, γεροντάκια από την Κένυα που έγραψαν ιστορία ανεπανάληπτη, όταν εξέθεσαν το Φόρειν ΄Οφις για την απάνθρωπη πολιτική του στο δικαστήριο στο Λονδίνο. Και ανάγκασαν τον τότε Υπουργό Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας να παραδεχθεί ότι διαπράχθηκαν εγκλήματα, ότι υπήρχαν εκατομμύρια έγγραφα της αποικιοκρατίας για τις πρώην αποικίες, που τα είχαν ήδη στο δρόμο για το φούρνο. Και να τα αποδεσμεύσουν. Τότε μόνο βγήκαν οι δικοί μας στην Κύπρο να ζητήσουν… αποζημιώσεις. ΄Όταν την όλη δουλειά έκαναν τα φτωχά και αμόρφωτα γεροντάκια της Κένυας. Κάποια από τα οποία μάλιστα απεβίωσαν προτού χαρούν την νίκη τους… Ενώ για την Κύπρο είχαν προ δεκαετιών αποδεσμευθεί σχετικά βρετανικά έγγραφα ορισμένα εκ των οποίων ήσαν αντίγραφα των τελευταίων…
Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ 1955-59, όσοι έλαβαν αποζημιώσεις από το βρετανικό κράτος, τους χρωστούν πολλά, οφείλουν κάθε χρόνο να τους τιμούν και να τους θυμούνται με μνημόσυνο…
Ακόμα και για τις δολοφονίες των 8 Ελλήνων Κοντεμενιωτών το 1958κανένας δικηγόρος τους ή συγγενείς των δεν ζήτησε αποζημίωση. Ενώ τα βρετανικά έγγραφα αποκάλυψαν ότι οι αποικιοκράτες θα πλήρωναν αποζημίωση υπό μορφή «οικονομικής βοήθειας»…
«Τα πέντε… γεροντάκια από την Κένυα που έγραψαν ιστορία» «Σημερινή» 2.12.2017
Σήμερα, για δεύτερη φορά η Αφρική μας φόρεσε γυαλιά!
Πότε άραγε Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία ζήτησαν αποζημιώσεις από την Τουρκία; Η υπόθεση της Ναμίμπιας παραπέμπει στο άρθρο του Δρ. Κλέαρχου Α. Κυριακίδη που αναρτήθηκε λίγο πριν τη Διάσκεψη στο Κράν Μοντανά, στις 17.6.2017, στην ιστοσελίδα www.agora-dialogue.com για «Αποζημιώσεις και Θεραπείες». Και συγκεκριμένα στην Ερώτηση 7. Στην οποία ο Δρ. Κυριακίδης υπέβαλε σχετικά ερωτήματα προς τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου οι οποίες ως «δημοκρατικές και ευρωπαϊκές χώρες» δεν είχαν μέχρι σήμερα την ευαισθησία και υποχρέωση να απαντήσουν.
7.1 Σέβονται τα τέσσερα μέρη (Κυπριακή Δημοκρατία, Ελλάδα, Τουρκία και ΗΒ) την αρχή για αποζημιώσεις στις οποίες αναφέρεται στη σελίδα 29 της απόφασής του το Μόνιμο Διεθνές Δικαστήριο στην υπόθεση Chorzow Factory (Merits) case in 1928;
7.2 Σε περίπτωση «διευθέτησης» του Κυπριακού προβλήματος θα αναγκάζεται η Τουρκία ή άλλο κράτος νομικά να προσφέρει αποζημιώσεις μαζί με άλλες θεραπείες για παραβίαση των προνοιών των Συμβάσεων της Γενεύης … Αν ναι, τι αποζημιώσεις και θεραπείες θα προσφερθούν και από ποίους και αν όχι γιατί όχι;
Διαβάστε εδώ:
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 30/5/2021