Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.
Και το Τουρκοκυπριακό καθεστώς τας χείρας τρίβει ….
Πάλι θα δούμε τις ίδιες ντροπιαστικές εικόνες!!!!!
ΚΑΜΑΡΩΣΤE MAΣ!
Ατελείωτες ουρές Ελληνοκυπριακών αυτοκινήτων στα Τουρκικά οδοφράγματα… Όχι! Η πλειοψηφία δεν θα πάει για να επισκεφθεί τις κατεχόμενες πατρογονικές εστίες, αλλά πάει για ψώνια και διασκέδαση….
Μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουλίου 2018 αναφέρεται ότι 2 εκατομμύρια 684 χιλιάδες 175 άτομα (Διελεύσεις), επισκέφθηκαν το κατεχόμενο τουρκικό Β. τμήμα της κατεχόμενης Κύπρου περνώντας, από τα σημεία ελέγχου κατά μήκος της γραμμής καταπαύσεως του πυρός.
Αν κατά προσέγγιση το κόστος αγορών…., αναψυχής και … λαθρεμπορίου, για κάθε Ελληνοκύπριο που μεταβαίνει στα κατεχόμενα είναι περίπου 350 Ε. τότε αφήνουμε συνάλλαγμα ματωμένο στην κατεχόμενη Κύπρο 939,461,250 Ε. (Τα φανερά) Δια 6 μήνες 156,576,875 ΜΗΝΙΑΙΑ….! Μια άνευ προηγουμένου οικονομική αιμοδοσία στο παράνομο ΤΚ καθεστώς…, για αγορά όπλων, για συντήρηση του Τουρκικού στρατού κατοχής, επενδύσεις και αξιοποίηση των κατεχομένων ΕΚ περιουσιών….Αιδώς!
Αλήθεια, όσοι περνάτε τα τουρκικά οδοφράγματα, υπό την σκιά της κατοχικής τουρκικής σημαίας, δεν σας πιάνει δέος, δεν αισθάνεσθε εθνική ντροπή….; Όταν βλέπετε την πολιτιστική μας κληρονομιά και τα ιερά μας και όσια συλημένα δεν δακρύζετε; Όταν πατάτε τα κατεχόμενα ιερά χώματα μας τα ποτισμένα με αίμα των πατέρων, των μητέρων, των αδελφών σας, κάνοντας διακοπές ή διασκεδάζοντας, με τα τουρκικά ψώνια υπό μάλης , δεν βουλιάζετε ψυχή τε και σώματι;;;;;
ΤΕΤΛΑΘΙ ΔΗ ΚΡΑΔΙΗ ΚΑΙ ΚΥΝΤΕΡΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΤ΄ ΕΤΛΗΣ.
ΚΡΑΤΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΧΕΙΣ ΒΑΣΤΑΞΕΙ ΠΟΝΟ.
Ομήρου Οδύσσεια. (Ραψωδία υ, στίχος 18.)
Ποτέ δεν αποτόλμησα να επισκεφθώ την αιματόβρεκτη κατεχόμενη Ελληνική Β. Κύπρο, παρ΄όλον ότι η καταγωγή της οικογένειας μου είναι από την κατεχόμενη Βατυλή Μεσαορίας και ήθελα να επισκεφθώ και εγώ τους ιερούς τόπους που έπεσαν μαχόμενοι, ο ήρωας αδελφός μου, οι θείοι μου, οι φίλοι μου. Εκεί που είναι οι κατεχόμενες πατρογονικές εστίες, που τις μολύνουν βάρβαροι κατακτητές…. ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΓΗ, ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ …
Ναι, δειλιάζω, όταν σκέφτομαι ότι θα πατήσω αιματόβρεκτα ιερά χώματα, φοβάμαι ότι θα βουλιάξω και ψυχικά και σωματικά, φοβάμαι ότι θα μολυνθώ από τους αιματοβαμμένους βαρβάρους…. Το καθαγιασμένο αίμα των πεσόντων ηρώων Ελλήνων και Κυπρίων αδελφών….φοβάμαι ότι θα με πνίξει… οι λυγμοί και το αίμα των νεκρών μας θα με παρασύρουν σε ένα χείμαρρο πύρρειων δακρύων και αχνιζόντων αιμάτων…., που θα καταλήξει στην οργισμένη θάλασσα της Κερύνειας….. Ερυθρά θάλασσα θα βαφτεί, Νεκρά Θάλασσα… Μαύρη μαυρίλα και Μαύρη Θάλασσα θα γενεί όπως του Εύξεινου Πόντου, όπου και αυτή μαύρισε, από την γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων… Οι δίνες από τον χείμαρρο φοβάμαι ότι θα ρουφήξουν το πνεύμα μου…., το σώμα μου …, το είναι μου…., την ύπαρξη μου…. Θα πάψω να υπάρχω…..
Και όμως αναμένω καρτερικά και προσδοκώ, όπως όλοι οι Έλληνες Κύπριοι…..
ΕΜΦΥΤΟΣ ΠΑΣΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ Ο ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΘΟΣ. Διονύσιος ο Αλικαρνεύς.
Πραγματικά με πύρρεια δάκρυα καταγράφω τα πιο πάνω δυσάρεστα. Δεν θέλω να προσβάλω, ούτε να εκθέσω κανένα συμπατριώτη Έλληνα Κύπριο… Όμως είναι αυτονόητου περιεχομένου τα δημοσιευθέντα και ο καθένας μας ας αναλάβει και τις ηθικές και τις πατριωτικές του ευθύνες.
Τα περί ειρηνικής συμβίωσης και επαναπροσέγγισης ως δικαιολογία και ως πρόφαση εν αμαρτίαις, για τους συμπατριώτες μου που μπαινοβγαίνουν και είναι τακτικοί επισκέπτες των κατεχομένων, είναι εκτός πραγματικότητας, εφ όσον η Τουρκία και το παράνομο ΤΚ καθεστώς, εχθρικές προθέσεις, προκλήσεις και παράνομες διεκδικήσεις διατηρούν και συντηρούν κατά της Κύπρου…., αλλά και της Ελλάδας…, παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο…. Και ο ΟΗΕ, αλλά και οι άσπονδοι μας σύμμαχοι, με εγκληματική απάθεια ανέχεται…
Και κάποιοι ας καρτερούσι μέρα, νύχτα …….
Καρτερούμεν μέραν νύχταν
να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πο `ν καμένος
τζι’ εν θωρεί ποττέ δροσιάν
Για να φέξει καρτερούμεν
το φως τζιήνης της μέρας
πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν
τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν
Σε όσους τυχόν θα επισκεφθούν τα κατεχόμενα ιερά εδάφη, όχι για να αποδώσουν τιμές στους νεκρούς μας ήρωες και πύρρεια δάκρυα να χύσουν επί πατρογονικών εστίων και ιερών και οσίων, που βάρβαρα συλήθηκαν και μολύνθηκαν από τους βάρβαρους ολετήρες του Ελληνισμού της Κύπρου, τους αφιερώνω το πιο κάτω πόνημα … Και ο νοών νοείτω και μη παρανοείτω…
Οι νεκροί μας αδελφοί ήρωες. Εσχάτη Ικεσία.
Του Αντώνη Αντωνά.
Η μέρα εσκοτείνιασε,
ολική έκλειψη ο ήλιος έχει..
Μαύροι καπνοί υψώνονται,
τους ουρανούς καλύπτουν.
Τα λεύτερα πουλιά τα θεόθρεφτα,
της Κύπρου, μαζί με τα περιστέρια,
μαυρισμένα, φοβισμένα φεύγουν.
Φεύγουν τα ειρηνικά άσπρα περιστέρια,
φεύγουν, φεύγουν τρομαγμένα.
Μαύρα κοράκια, νεκρικά, σαν χάροντες,
πετούν πια, στους ουρανούς μας μένουν,
μαζί με τα τουρκικά αεροπλάνα,
που βόμβες σε γυναικόπαιδα σπέρνουν.
Η νύχτα που φεγγαρόφωτη ήταν,
μ΄ολόγιομο λαμπρό φεγγάρι,
κακός οιωνός, έκλειψη είχε και αυτό.
Μαύρισ΄ η νύχτα, αβυσσαλέο σκότος,
χάθηκαν το φεγγάρι και τ΄ αστέρια.
Οι Κύπριοι ήρωες, όρθιοι τα τανκς,
με τα παλιά μαρτίνια πυροβολούν.
Τα τούρκικα τανκς τους κανονιοβολούν,
μ΄ αυτοί μένουν στις θέσεις τους ακλόνητοι,
που η πατρίδα, τους όρκισε, να υπερασπιστούν,
ποτέ μην κάνουν πίσω, οι ριζωμένοι βράχοι.
«Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδόσω»,
ορκιστήκανε και τον όρκο τον τιμήσανε.
Πληγωμένα κατακαμένα, τα ουρανόφταστα,
παλληκάρια, πεισματικά όρθια συνεχίζουν νάναι.
Ηρωικά να πολεμούν, τα τιμημένα,
σκαλοπάτια ανεβαίνοντας της λευτεριάς.
Από τα τανκς περικυκλώθηκαν,
αλλά ποτέ δεν παραδόθηκαν.
Και όταν η μοιραία στιγμή,
αναπάντεχα έρχεται,
με οδύνη την τελευταία πνοή,
αρχίζουν να αφήνουν.
Τους Τούρκους δεν μπορούν
πιά μ΄ αυτοθυσία να πολεμούν.
Κάποιοι τους εγκατέλειψαν.
Σφαίρες άλλες δεν έχουν,
μία μόνο, για τον εαυτό τους φύλαξαν…
Ψυχομαχούν, ικετεύουν και προσεύχονται,
δεν θέλουν για να φύγουν,
τους Τούρκους θε΄ να πολεμούν.
Βοήθεια για νάρθει, μάταια προσδοκούν!
Πέφτουν κορμιά λεβέντικα, αιματοβρεγμένα,
με τα χώματα, τα ιερά της Κύπρου σμίγουν.
Η τιμημένη δόξα, με τον χάροντα,
χέρι – χέρι, για τα πάνθεα ουράνια, ωδεύουν…
Αγιάζεται το αίμα τους,
τα λεβεντοκορμιά τους,
τα πολεμοκαπνισμένα,
που μυροφόρες νύφες τ΄ αλείψανε,
έτοιμα στην αθανασία,
στον παράδεισο να παν.
Με μύρα αθάνατα της θεάς,
Κύπριδας Αφροδίτης καμωμένα.
Σε κύπελλο, απ΄ του Τρόοδους,
το χρυσόδενδρο, την Λατζιά*,
τα χρυσοπράσινα φύλλα καμωμένο.
Απ΄ της Κερύνειας τα γιασεμιά,
τα μοσχομυρισμένα ρόδα.
Της Μόρφου τους λεμονανθούς,
των κυκλάμινων, των γλαδιόλων.
Του Πενταδάκτυλου του Διγενή
Ακρίτα, θρυλικού βουνού, απόσταγμα,
αγριολούλουδων, ανεμώνων,
γλιστροκουμαριάς, δάφνης, άλλιου,
της άνθεμις, του κρόκου της Αφροδίτης.
Των λυγερόκορμων κυπαρισσιών
του Κυπαρισσόβουνου τ΄ άρωμα,
Της Μεσαρκάς τα φούλια,
των μεθυστικών νυχτολούλουδων,
της ζουλατζιάς, της αροδάφνης.
Της Αμμοχώστου το θαλασσινό,
άρωμα της Σαλαμίνας,
με την χρυσή την άμμο.
Του Καρπασιού του θυμαρίσιου,
του χαμομηλιού άρωμα,
αιώνιο κράμα μύρου αθανασίας.
Νεκρά τα σώματα τα ιερά,
όχι νεκρές οι ψυχές τους,
πλανώνται μέχρι σήμερα,
σαν άσβεστοι κομήτες πεντάχρυσοι,
πάνω απ΄ της Κύπρου τ΄ άπειρο,
του ολόφωτου ξάστερου ουρανού.
Σαν λαμπάδες με ιερή φλόγα Αγίου Φωτός,
μετέωρα κρεμασμένες στον θόλο,
του Αποστόλου Ανδρέα, της σκλαβωμένης,
Αγίας Καρπασίας, πολιορκημένη εκκλησιά.
Το πνεύμα τους, αγέρηδες δυνατούς,
μελτέμια θα σηκώσει, σίφουνας,
καταιγίδα, θα γενεί κάποια στιγμή,
τους Τούρκους ν΄ αποδιώξει.
Η Κύπρος, τα μαύρα σύννεφα,
σκλαβιάς σύντομα θα τα σπρώξει…
Τιμημένα και ένδοξα νέα μας παλληκαριά,
που την ζωή σας δώσατε στην ηρωική πατρίδα…
Αυτή η μικρή Κύπρος σας, η πολύπαθη,
αλλά ηρωική και περήφανη,
πάντα θα σας θυμάται,
θα σας ευγνωμονεί,
που με το αίμα σας το ιερό,
το αίμα της υπέρτατης θυσίας,
την γη της την ποτίσατε,
αθάνατη έγινε, αγίασμα την βρέχει.
Νέα βλαστάρια αναγέννησης,
φυτρώνουν παλληκάρια,
της δικής σας αυτοθυσίας,
τιμής κι΄ ευψυχίας.
Ούριοι άνεμοι ελευθερίας, στη Κύπρο,
θα φυσήξουν, τα μαύρα σύννεφα,
και τους κατακτητές, θε΄ ν’ αποτραβήξουν.
Τα λευκά ειρηνικά περιστέρια πάλι,
τον ουρανό της Κύπρου θε΄ να πλημυρίσουν.
Ω! νεκροί μας, τιμημένοι ένδοξοι αδελφοί,
δικά μας αδέλφια, ηρωικά παλληκάρια…
Αιωνία σας η μνήμη…
Αυτά τα ολίγα και άλλα μύρια, για την περήφανη Κύπρο, την αγκαθοστεφανωμένη, χιλιοσταυρωμένη, αλλά και δαφνοστεφανωμένη Ηρωίδα… Μ΄αθάνατο νερό ποτίστηκε, με αγιασμένο μύρο την αλοίψανε, μ΄ αγίασμα των «σκλαβωμένων» Αποστόλων Βαρνάβα και Ανδρέα την αγίασαν, με θεία κοινωνία την κοινώνησαν….
Mε κώνειο την πότισαν το 1974 και πάλι το ίδιο κάποιοι πράττουν και σήμερα, τη Αγία αθανάτω εναλία, θαρσίδα, ευελαίω, κυοφόρω χώρα Ελληνική Κύπρω…
Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν.
Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής (Ιλιάδα Ζ’ 208)
Ο μεν δειλός της πατρίδος, ο δε φιλόδοξος της πατρώας ουσίας εστί προδότης.
Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.
www.ledrastory.com.
Πρόσθετο σχόλιο σχετικά με το άνοιγμα των επαίσχυντων οδοφραγμάτων.
Όταν τον Φεβρουάριο του 2020 ελήφθη απόφαση για κλείσιμο οδοφραγμάτων λόγω πανδημίας, «ορισμένοι οργισμένοι» πολίτες Έλληνες της Κύπρου, τακτικοί επισκέπτες των κατεχομένων, έντονα διαμαρτυρήθηκαν και «μπούκαραν» να σπάσουν τα οδοφράγματα, ασκώντας ακόμη και βία κατά των ακριτών εθνοφρουρών μας, που ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία …
Όχι! Δεν είναι Τούρκοι εισβολείς ή έποικοι αυτοί που χειροδικούν σε ένα παιδάκι εθνοφρουρό στις 29/2/2020, ….στο οδόφραγμα της Λήδρας, που θα μπορούσε να ήταν παιδί τους ή και εγγονός τους,
Σάλος ξέσπασε με αφορμή τα επεισόδια που σημειώθηκαν το πρωί του Σαββάτου στο οδόφραγμα της Λήδρας όπου πολίτες συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για το προσωρινό κλείσιμο μερικών οδοφραγμάτων σε μια προσπάθεια οχύρωσης από την επιδημία του κορωνοϊού.
Μερικοί «οργισμένοι» πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπούκαραν και έσπασαν τα οδοφράγματα ενώ πολίτης φαίνεται να επιτίθεται σε στρατιώτη.
Ίδετε.
Επεισόδια στα οδοφράγματα: Καταγγελία για επίθεση σε …
https://www.newsbomb.com.cy › story
“
Επεισόδια στα οδοφράγματα: Καταγγελία για επίθεση σε …
https://www.newsbomb.com.cy › story
Μπούκαραν να σπάσουν οδοφράγματα-Σάλος με επίθεση σε …
https://www.sigmalive.com › local
“
Μπούκαραν να σπάσουν οδοφράγματα-Σάλος με επίθεση σε …
https://www.sigmalive.com › local