ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΑΙΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ.
ΑΔΕΛΦΙΑ ΕΙΝ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΠΡΑΙΟΥΣ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΕΣΜΙΞΕ ΚΑΙ ΠΟΤΙΣΕ ΤΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΖΙΑ ΣΠΑΘΙ ΑΣ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΤΙΣΟΥΝ ΤΖΙΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΑΠ ΤΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΖΙΑ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΘΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΥΛΟΓΗΣΟΥΝ
Ο ΠΟΝΤΙΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ ΑΚΡΙΤΑΣ, ΠΟΥ ΨΤΧΟΠΑΙΔΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ, ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ ΑΠΟΣΕΙΣΕ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΕ ΚΑΙ ΑΚΡΙΤΙΚΕ ΜΟΥ ΠΟΝΤΕ, ΑΠΟΔΙΩΞΤΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ….
Διγενή Ακρίτα απόδιωξέ τους…
Του Αντώνη Αντωνά. ΛΥΡΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.
Κάτω απ΄ την Πέτρα τ΄ Ακρίτα Διγενή,
τον μυθικό δυσθεόρατο βράχο,
εκεί που αναδύθηκε η Αφροδίτη Κύπριδα,
θαμμένη είν΄ των βαρβάρων η ναυαρχίδα,
π΄ο Διγενής εβύθισε μαζί με τους κουρσάρους.
Την Κύπρο την αγαπημένη του δεν ήθελε,
ποτέ να αγγίξουν, ούτε και να μολύνουν.
Χρυσός, σμαράγδια ρουμπίνια και ζαφείρια,
της Ρωμιοσύνης τα ιερά και όσια
που λεηλάτησαν οι εισβολείς τρισάθλιοι
βυθίστηκαν …Κλαίνε και οδύρονται…
Τα βογγητά τους υπόκωφα ακούγονται,
τις άγριες νύχτες του χειμώνα…
Μόν΄ εσύ θρυλικέ ακρίτα Διγενή μπορείς,
για να σηκώσεις, τον βράχο τον ασήκωτο.
Μόν΄η δική σου θεϊκή δύναμη,
τα δικά σου θεόρατα χέρια…
Όχι, τον κρυμμένο θησαυρό για να βρεις,
αλλά πίσω στον Πενταδάκτυλο,
να τον τινάξεις, τους Τούρκους,
απ΄ το βουνό σου το θρυλικό,
και του Πόντου τα σκλαβωμένα χώματα,
ν΄ αποτάξεις, ν΄ αντινάξεις, ν΄ αποδιώξεις.
Της Κύπρου το θρυλικό βουνό τον Πενταδάκτυλο,
και των Ελλήνων την σκλαβωμένη Μικρά Ασία,
απ τα δεσμά τα τουρκικά να τα λυτρώσεις.
Ατόφιο νησί Χρυσό, η Κύπρος είναι.
Ρουμπίνι η Κερύνεια, ο Καραβάς,
η Λάπηθος, Ροδοχρωσίτης η Μόρφου.
Σμαράγδια, ειν΄ η Μεσαρκά, τα Καρπασία.
Από χρυσού ψείγματα, οι αμμουδιές,
της Σαλαμίνιας Αμμοχώστου, Κωνσταντίας,
το πανέμορφο διαμάντι.
Ατόφιος Ελληνισμός απλώνεται στου Πόντου,
τα ακριτικά ματωμένα χώματα,
που βάρβαροι τα μολύναν, τα συλήσαν …
Είν΄ η δική μας η κληρονομιά.
Οι πρόγονοι μας οι ένδοξοι,
τα κτίσαν, τα γεννήσαν,
σε εμάς κληροδοτήσαν…
Εσαεί εις τους αιώνες των αιώνων.
Α.Α.