Ουδεμία έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η τελευταία έρευνα που πραγματοποίησε το ΕΛΙΑΜΕΠ μαζί με τη διαΝΕΟσις για τα ελληνοτουρκικά έδωσε «συμπεράσματα» τα οποία «βολεύουν» αυτούς που υποστηρίζουν τον «διάλογο» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ως μέσο επίλυσης των μεταξύ μας διαφορών, αντί της εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου.
Με ερωτήσεις που θυμίζουν μάλλον τεχνικές μάρκετινγκ και πώλησης, η έρευνα παρουσιάζει την εικόνα που μάλλον έψαχναν να βρουν αυτοί που τη χρηματοδότησαν.
Έτσι λοιπόν διαβάζουμε στα «συμπεράσματα» της έρευνας ότι «Έλληνες και Τούρκοι πολίτες προκρίνουν την επίλυση των διμερών διαφορών με ειρηνικά μέσα». Κάτι που προκύπτει από τις απαντήσεις Ελλήνων και Τούρκων πολιτών στο αν συμφωνούν με τη δήλωση «οι ελληνοτουρκικές διαφορές μπορούν να επιλυθούν ευκολότερα με διάλογο και συνεννόηση». Πρόκειται για μια δήλωση που είναι σαφές ότι έχει συγκεκριμένο σκοπό -μέσω της ασάφειάς της-, να αποσπάσει συγκεκριμένες απαντήσεις.
Ποιος άραγε δεν προτιμά την ειρήνη από τη σύγκρουση; Και τι σημαίνει «ευκολότερα»; Σημαίνει μήπως ότι είναι πιο πιθανό; Ή απλά λιγότερο κοπιώδες από μια στρατιωτική σύγκρουση; Προσπαθούν με τον τρόπο λοιπόν αυτό -που κάποιοι θα ονόμαζαν push polling- να οδηγήσουν σε συγκεκριμένες απαντήσεις του ερωτώμενους.
Εκτός όμως από αυτό, η ερώτηση φροντίζει να υιοθετεί την τουρκική άποψη που θέλει το… σύνολο των ελληνοτουρκικών «διαφορών» -προσέξτε τον πληθυντικό αντί της μίας και μόνης διαφοράς που ισχυρίζεται η ελληνική πλευρά ότι υπάρχει- να λύνεται μέσω «συνεννόησης» μεταξύ των δύο χωρών. Αυτό ακριβώς δηλαδή που ζητά η Τουρκία θέλοντας με τον τρόπο αυτόν να αποφύγει την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας, λόγο για τον οποίο έχει άλλωστε θεσπίσει και το casus belli!