*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Αφήνοντας συνειδητά έξω από την καθημερινότητά μου τις ατέρμονες τηλεοπτικές συζητήσεις με πρωταγωνιστές τους “εκπροσώπους” της κοινωνικής συνείδησης, ήτοι όσοι “παρελαύνουν” μπροστά μας με σημαία τη γνωστή φλυαρία και τον κενό λόγο, τα λεκτικά τερτίπια και τα ξεθωριασμένα επιχειρήματα, αποζητώ την ηρεμία της ψυχής μου στην καταπράσινη φύση της γενέτειράς μου.
Αρνούμαι να θυσιάσω την ηρεμία της συνείδησής μου, απόρροια μακράς εσωτερικής διαδικασίας και επίπονης αυτοκριτικής πορείας, συνεπεία της οπτικής των αυτόκλητων συνηγόρων της τάξης; και των γνωστών παπαγάλων της ενημέρωσης. Αφουγκράζομαι, παρατηρώ και αναλύω, όσο οι δυνάμεις και οι γνώσεις μου το επιτρέπουν, από απόσταση τα γεγονότα και τις συμπεριφορές των πρωταγωνιστών της επίμαχης περιόδου. Αρνούμαι να μετατραπώ σε μάρτυρα της κοσμικής ματαιοδοξίας όλων αυτών των μετριοτήτων που βομβαρδίζουν με συναισθήματα ενοχής την καθημερινότητά μου, των ατάλαντων “συγκλητικών” του πολιτικού συστήματος που αποζητούν από τηλεοράσεως, χάριν της επανεκλογής τους, φτηνές εντυπώσεις.
Αξιοποιώ με τον καλύτερο τρόπο την παρουσία μου στο χωριό μου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απαιτούμενη ηρεμία μου και τη φροντίδα των υποχρεώσεών μου, πριν επιστρέψω στους καθημερινούς ρυθμούς της πολύβουης πλην όμως λατρεμένης Αθήνας.
Απολαμβάνω το χρόνο μου παρέα με ένα καλό βιβλίο και τις βόλτες μου στον πανέμορφο κάμπο της Μακεδονικής γης μαζί με το λατρεμένο σκύλο μου, το Ρούντι της καρδιάς μου. Σε κάθε περίπτωση, από μικρό παιδί, ταξιθέτη της ζωής μου και κριτή των επιλογών μου, όσο θυμάμαι, όρισα αποκλειστικά και μόνο τη συνείδησή μου…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός