Κυριακή του Θωμά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΗ και ΑΚΥΛΙΝΑ
Ο ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ό εν Βουνένοις
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΙΜΑΧΟΣ και ΓΟΡΔΙΑΝΟΣ
Αναλυτικά:
Κυριακή του Θωμά
Εορτάζει 7 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.
Εἰ νηδύος κλείς, ἢ τάφου μὴ κωλύει,
Σὴν Σῶτερ ὁρμήν, κλεὶς θυρῶν πῶς κωλύσει;
Ο Απόστολος Θωμάς απουσίαζε όταν ο Χριστός, μετά την Ανάστασή Του, επισκέφθηκε τους Μαθητές Του στο υπερώον όπου ήταν συνηγμένοι. Όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την επίσκεψη του Χριστού, ζήτησε να Τον δη και να ψηλαφίση τις πληγές του Σταυρού στα χέρια και την πλευρά Του. Ο Χριστός όταν επισκέφθηκε και πάλι τους Μαθητές Του μετά από οκτώ ημέρες, κάλεσε τον Απόστολο Θωμά να ψηλαφήση τα σημάδια των πληγών στο Σώμα Του. Τότε ο Απόστολος Θωμάς Τον ανεγνώρισε και Τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του. Τον ανεγνώρισε από τις πληγές του Σταυρού, οι οποίες αποτελούν σημάδι της αγάπης Του, αλλά και της δυνάμεώς Του. Την ομολογία του Θωμά οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν σωτήριο. Και πραγματικά οδηγεί στην σωτηρία όλους εκείνους που την απευθύνουν στον Χριστό εκζητώντας ταπεινά το έλεός Του.
Το γεγονός ότι ο Απόστολος Θωμάς αρχικά απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Χριστού στους Μαθητές Του, φαίνεται ότι ήταν οικονομία Θεού, για να γίνη πιστευτό το θαύμα της Αναστάσεως και να διαλυθή κάθε είδους αμφιβολία.
Ο Απόστολος Θωμάς, μετά την Πεντηκοστή, κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους, τους Πέρσες, τους Μήδους και τους Ινδούς και είχε μαρτυρικό τέλος.
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ
“Ευαγγελικός προφήτης” ονομάστηκε ο προφήτης Ησαΐας από τους Πατέρες της Εκκλησίας, και το βιβλίο των προφητειών του, “κατά Ησαΐαν Εύαγγέλιον”. Διότι με καταπληκτική ακρίβεια προφητεύει την έλευση του Σωτήρος Χριστού, τα πάθη Του και τη θριαμβευτική αιώνια βασιλεία Του. Είναι ο πρώτος μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 774 και πέθανε το 690 π.Χ. Πατέρας του ήταν ο Άμώς. Προφήτευσε όταν βασιλείς ήταν οι Όζίας, Ίωάθαμ, “Αχαζ και Έζεκίας. ο Ησαΐας, εκτός από προφητείες, αναφέρει και περί μετανοίας: “Ζητήσατε τον Κύριον και εν τω εύρίσκειν αυτόν έπικαλέσασθε ήνίκα δ’ αν έγγίζη ημίν, άπολιπέτω ο ασεβής τας οδούς αυτού και άνήρ άνομος τας βούλας αυτού και έπιστραφήτω επί Κύριον, και έλεηθήσεται, ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών”1. Δηλαδή, αναζητήστε τον Κύριο με προθυμία, και όταν τον βρείτε, επικαλεσθείτε με πίστη τη βοήθεια του. Όταν δε ο Κύριος σας πλησιάζει, ο ασεβής ας εγκαταλείψει τους αμαρτωλούς του δρόμους και ο παράνομος άνθρωπος ας επιστρέψει με μετάνοια προς τον Κύριο. Και τότε ο Κύριος θα τον ελεήσει, διότι σε μεγάλη έκταση θα συγχωρήσει τίς αμαρτίες εκείνου και όλων σας.
1. Ησαΐας, νε’ 6,7.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως σάλπιγξ πανεύσημος, μεγαλοφώνω φθογγή, τω κόσμω προήγγειλας, την παρουσίαν Χριστού, Προφήτα θεσπέσιε· συ γαρ του Παρακλήτου, έλλαμφθείς τη δυνάμει, κάλαμος όξυγράφος, των μελλόντων έδείχθης· διό σε Ησαΐα, ύμνοις γεραίρομεν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας
Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Το παρουσιαστικό του, φαίνεται ότι ήταν υπερβολικά άσχημο, διότι ανήκε σε φυλή ανθρωποφάγων. Συνελήφθη όμως αιχμάλωτος άπ’ τους Ρωμαίους, και επειδή κατά βάθος είχε αγαθή προαίρεση, ο άγριος εκείνος δεν άργησε να αναδειχτεί ανθρωπινότερος από τους πολιτισμένους, αλλά και αιμοδιψείς τότε κυρίους του. ο Ρέπροβος – έτσι ονομαζόταν ο αιχμάλωτος άγριος – δέχτηκε τη χριστιανική διδασκαλία, βαπτίστηκε και μετονομάστηκε Χριστόφορος. Κάποια μέρα λοιπόν, είδε χριστιανούς πού τους κακοποιούσαν ειδωλολάτρες. Αγανακτισμένος, έκανε αυστηρές παρατηρήσεις προς αυτούς. Μετά βίας διέφυγε τη σύλληψη, χάρη στο γιγαντιαίο και ρωμαλαΐο ανάστημα του, πού προκάλεσε φόβο στους κακοποιούς. Τότε οι άλλοι χριστιανοί, τον συμβούλεψαν να φύγει σε ακατοίκητα μέρη, διότι αργότερα οι ειδωλολάτρες σίγουρα θα τον συνελάμβαναν. Πράγματι ή καταγγελία έγινε, και ένα απόσπασμα στρατιωτών ξεκίνησε να τον βρει και να τον συλλάβει. Μετά από πολλές μέρες, αποκαμωμένοι και νηστικοί τον βρήκαν. Επειδή όμως δια της προσευχής κατάφερε με ένα ξεροκόμματο ψωμιού να χορτάσει όλους τους στρατιώτες, κατόρθωσε και τους έκανε όλους χριστιανούς. Αργότερα ο Χριστόφορος έπεσε στα χέρια του Δεκίου, όπου μετά από σκληρά βασανιστήρια τον αποκεφάλισε. Έτσι, ο άλλοτε άγριος στη μορφή, με την πίστη του στο Χριστό, ανυψώθηκε σε άγιο και μεγαλομάρτυρα.
Απολυτίκιο. ‘Ηχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Στολαίς ταις εξ αίματος, ώραϊζόμενος, Κυρίω παρίστασαι, τω Βασιλεί ουρανών, Χριστόφορε άοίδιμε· όθεν συν Ασωμάτων, και Μαρτύρων χορείαις, άδεις τη τρισαγίω, και φρικτή μελωδία· διό τοις ικεσίαις ταις σαις, σώζε τους δούλους σου.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΗ και ΑΚΥΛΙΝΑ
Πόρνες πού στάλθηκαν από τον βασιλιά Δέκιο, για να δελεάσουν και να ελκύσουν στην ειδωλολατρία τον μάρτυρα Χριστόφορο. Πίστεψαν όμως στον Χριστό δια του Άγιου Χριστόφορου και μαρτύρησαν, αφού θανατώθηκαν με σούβλες πού διαπέρασαν από τα πόδια μέχρι τους ώμους τους.
Ο ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο εν Βουνένοις
Ή ζωή του οσιομάρτυρα αυτού, πού άθλησε στη Θεσσαλία, είναι πολύ συγκεχυμένη, γενική και χωρίς τεκμηριωμένα Ιστορικά στοιχεία, όπως τουλάχιστον φαίνεται από την Ακολουθία του (έκδοση 1930 από τον Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ σ. 37). Σύμφωνα με τον ανώνυμο βιογράφο του, καταγόταν από την Ανατολή και ήταν στρατιωτικός. Προβιβάστηκε σε Δούκα από τον βασιλιά, εστάλη στη Θεσσαλία και απέτυχε. Έγινε μοναχός στο όρος της Βουνένης (αρχαία πόλη της Θεσσαλίας), αλλά σε μια από τις επιδρομές των Άβάρων (πότε;) αιχμαλωτίσθηκε και αποκεφαλίστηκε, επειδή δεν θέλησε να έξωμόσει. Πότε έγιναν αυτά, άγνωστο. ο εκδότης της Ακολουθίας του, Θεσσαλιώτιδος Ιεζεκιήλ, στον πρόλογο του προσπαθεί να βρει τα ίχνη της εποχής της αθλήσεως του, αλλά λόγω πολλών δυσκολιών το ζήτημα μένει άλυτο.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΙΜΑΧΟΣ και ΓΟΡΔΙΑΝΟΣ
ΟΙ Άγιοι αυτοί κατάγονταν από τη Ρώμη και με θάρρος ομολογούσαν τον Χριστό. Συνελήφθησαν και ο άρχοντας τους πίεζε ν’ αρνηθούν τον Χριστό και να θυσιάσουν στα είδωλα. Επειδή όμως έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, βασανίστηκαν σκληρά και κατόπιν αποκεφαλίστηκαν, παίρνοντας έτσι τα στεφάνια της αθλήσεως. Ή Σύναξή τους γίνεται στον Ναό του Άγιου Μάρτυρα Στρατονίκου.