Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ από το hellasjournal.com
Οι συνταξιούχοι Γάλλοι στρατηγοί που ξεσηκώθηκαν για να σώσουν την πατρίδα τους δεν φορούσαν παντόφλες, όπως διατείνεται ο αστικός μύθος των συστημικών μέσων ενημέρωσης. Ούτε πυτζάμες. Στολές και άρβυλα φορούσαν, όπως και οι χιλιάδες εν ενεργεία συνάδελφοι τους που έτρεξαν να υπογράψουν την εθνεγερτήριο κάλεσμα τους.
Για κακή τύχη της κυβέρνησης Μακρόν, ο ξεσηκωμός πήρε πλέον διαστάσεις επιδημίας. Τα γαλλικά αστικά μέσα επιχείρησαν να παρουσιάσουν τους αρχικούς συντάκτες της επιστολής ως «γραφικούς και περιθωριακούς» και η αρμόδια υπουργός άμυνας, μια άχρωμη και άοσμη σοσιαλίστρια που πέρασε κι από εδώ την 25η Μαρτίου, χωρίς σχεδόν να την καταλάβουμε, άρχισε να απειλεί με πειθαρχικές διώξεις.
Μάταιος κόπος. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές περισσότεροι από 50 απόστρατοι στρατηγοί και 25 χιλιάδες ένστολοι, αρκετοί εκ των οποίων εν ενεργεία(!), είχαν συνυπογράψει την επιστολή-προειδοποίηση που συντάραξε την γαλλική πολιτική σκηνή.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, υπέρ των στρατηγών στοιχήθηκε και η Μαρίν Λε Πέν. Φυσικά δεν είδε φως και μπήκε. Σταθερά και με επιμονή και η ίδια αναδεικνύει τον ισλαμικό κίνδυνο από τους μετανάστες, γι αυτό και οι διάφοροι «Καιρίδηδες» της γαλλικής κεντροδεξιάς, είχαν βγάλει την θεωρία ότι «δεν τραβάει» και δεν θα μπορέσει να χτυπήσει τον Μακρόν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022.
Δυστυχώς για αυτούς, η μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων φαίνεται να συντάσσεται πλέον με την φωνή των στρατηγών και της Μαρίν Λε Πεν. Ο Μακρόν προσπάθησε να παίξει το χαρτί του «νόμου και της τάξης», αλλά τελικά εξάντλησε την καταστολή και την αστυνομική βία στους συμπατριώτες του με τα κίτρινα γιλέκα, αφήνοντας ανενόχλητα τα προπύργια του μαχητικού ισλαμισμού στο Παρίσι και τις άλλες πόλεις.
Η επιστολή των στρατηγών αυτό ακριβώς το έλλειμμα δημοκρατίας αναδεικνύει. Και φυσικά δεν αποτελεί προτροπή προς πραξικόπημα όπως ψευδώς αναπαράγουν τα fake news των εξαγορασμένων από την παγκοσμιοποίηση μέσων ενημέρωσης. Συντάχθηκε ως καμπανάκι κινδύνου όταν ένας ακόμη μετανάστης από τη Βόρειο Αφρική που διέμενε νόμιμα στη Γαλλία, έσφαξε μια Γαλλίδα αστυνομική υπάλληλο σαν αρνί…
Οι στρατηγοί επισημαίνουν την πολιτική δύο μέτρων και σταθμών για τους Γάλλους και τους μουσουλμάνους μετανάστες που επιτείνεται από την ανεξέλεγκτη δράση ενός υστερικού «αντιρατσιστικού κινήματος» επαγγελματιών του «δικαιωματισμού». Ο Γάλλος πολίτης και φορολογούμενος είναι υπόλογος απέναντι στον νόμο, αλλά ο νόμος δεν εφαρμόζεται στα ισλαμικά γκέτο των γαλλικών πόλεων. Η πολιτεία δεν τολμά να τον εφαρμόσει, όπως και στην Ελλάδα η αστυνομία δεν τολμά να εισχωρήσει στην…Καμπούλ των Αθηνών.
Αυτή ακριβώς η ατολμία που οδηγεί τους Γάλλους σε απώλεια ολόκληρων αστικών περιοχών, εντός γαλλικού εδάφους, είναι που θα φέρει την έκρηξη. Η έκρηξη με την σειρά της θα φέρει την αιματοχυσία και τότε θα αναγκαστεί ο στρατός να επέμβει. Αλλά η ευθύνη για τους νεκρούς θα βαραίνει τους πολιτικούς.
Αυτά τα πολύ απλά λένε οι Γάλλοι στρατηγοί. Και διερωτάται κανείς που είναι οι αντίστοιχοι Ελληνες. Γιατί οι τελευταίοι έχουν και μία πρόσθετη υποχρέωση έναντι του ελληνικού λαού.
Οι Γάλλοι εισπράττουν τα επίχειρα της σκληρής αποικιοκρατικής πολιτικής τους. Αρμεγαν επί αιώνες τις χώρες που σήμερα τους εκδικούνται «εξάγοντας» επίδοξους καμικάζι. Η Ελλάδα, στην νεότερη ιστορία της δεν άρμεξε κανέναν. Και πολύ περισσότερο το Πακιστάν, την Αλγερία ή τη Σομαλία.
Επομένως δεν έχει ούτε ηθική ούτε συμβατική υποχρέωση να δέχεται στο έδαφος της κάθε καρυδιάς καρύδι. Αν λοιπόν οι Γάλλοι στρατηγοί διαμαρτύρονται, οι Ελληνες έπρεπε να έχουν βγει στα κεραμίδια…