Συγκλονίζει η περιπέτεια της Καίτης Νταλη που έπεσε θύμα άγριας ληστείας μέσα στο σπίτι της. Όπως λέει σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Espresso:
Με σάπισαν στο ξύλο, μου έσπασαν δύο πλευρά, είμαι με μώλωπες στο κεφάλι και μου πήραν τα χρήματα μιας ολόκληρης ζωής – σχεδόν 500.000 ευρώ. Πλέον δεν έχω ούτε ένα ευρώ για να ζήσω.
Ηταν 19 Απριλίου, βράδυ. Εγώ κοιμόμουν στο δωμάτιο. Υπάρχει ένα παράθυρο που περνούν οι σωλήνες του φυσικού αερίου και δεν υπήρχαν σε αυτό το σημείο σίδερα ασφαλείας. Πάτησαν πάνω στους σωλήνες, έφτασαν στον πέμπτο όροφο και από κει μπήκαν στο σπίτι μου.
Το τεράστιο πλήγμα για μένα ήταν ότι πέρσι, με το πρώτο κύμα του κορονοϊού, είχα πάρει όλα μου τα χρήματα από την τράπεζα, τα οποία είχα σε θυρίδα, και τα μετέφερα στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού μου. Επειδή έχω προβλήματα υγείας, δεν μπορούσα να πηγαίνω στην τράπεζα, ώστε να βγάζω χρήματα για τα καθημερινά μου έξοδα.
Υπήρχε κάποια που γνώριζε και είχα τσακωθεί μαζί της, γιατί ήθελε να τη βάλω συνδιαχειρίστρια των χρημάτων μου, με την προϋπόθεση να με περιποιείται. Εγώ δεν δέχτηκα. Οταν μπήκαν μέσα στο σπίτι μου οι διαρρήκτες, μου έριξαν σπρέι την ώρα που κοιμόμουν. Εψαξαν όλο το σπίτι και, όταν δεν μπόρεσαν να βρουν το χρηματοκιβώτιο, με ξύπνησαν και άρχισαν να μου ζητούν επίμονα να τους αποκαλύψω πού είχα τα λεφτά και τα κοσμήματα.
Τους είπα: “Σας παρακαλώ, μη μου κάνετε κακό. Εχω την καρδιά μου, έχω πολλά προβλήματα υγείας. Θα σας τα δώσω όλα”. Και εκείνοι, χωρίς κανέναν δισταγμό, με έπιασαν από τα μαλλιά και, σέρνοντας, με πήγαν στο χρηματοκιβώτιο, αφού πρώτα με σάπισαν στο ξύλο. Μου έσπασαν δύο πλευρά, μου έδωσαν μπουνιές στο μάτι και στα χείλη, για να μη φωνάξω. Το χειρότερο είναι ότι έχει πλέον πειραχτεί η σπλήνα σε μεγάλο βαθμό. Ακόμα φαίνονται όλα τα χτυπήματα που έχω.
Οταν ήρθε η αστυνομία, δεν πολυκαταλάβαινα όσα μου είχαν συμβεί και δεν ήξερα τι έλεγα, δεν θυμόμουν ότι είχαν ανοίξει το χρηματοκιβώτιό μου. Είμαι σε άθλια κατάσταση
Δεν μπορώ να το κρύψω: δεν έχω χρήματα ούτε για να ζήσω. Ούτε ένα ευρώ. Ούτε για το ρεύμα ούτε για το νερό. Εκανα όλες αυτές τις οικονομίες όλα αυτά τα χρόνια για να ζω αξιοπρεπώς. Ποτέ δεν έχω ζητήσει βοήθεια από κανέναν. Και τώρα, σε αυτή την ηλικία, βρέθηκα να ζητάω από τον κόσμο να με βοηθήσει. Δεν έχω κανέναν στον κόσμο να με βοηθήσει. Είμαι εντελώς ξεκρέμαστη. Κάνω έκκληση: όποιος φίλος θέλει να με βοηθήσει ας το κάνει.