Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθεί όλος ο πλανήτης με μεγάλο ενδιαφέρον τις συνταρακτικές και συνάμα πρωτόγνωρες εξελίξεις στο χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αυτό που αχνοφαίνεται πίσω από αυτή την ιστορία είναι ότι οι εξελίξεις αυτές , έχουν και πολιτικές προεκτάσεις.
Στο παρελθόν ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο που αποτελεί τον βασιλιά των σπορ, χρησιμοποιήθηκαν για να εξυπηρετηθούν πολιτικά συμφέροντα δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων ή απολυταρχικών καθεστώτων . Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι το Μουντιάλ της Αργεντινής του 1978 , όπου η χούντα του δικτάτορα Βιντέλα προσπάθησε να χρησιμοποιήσει ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλύνει τα εγκλήματα και τις δολοφονίες της.
Στις ημέρες μας γίνεται λόγος και για το Μουντιάλ του Κατάρ το 2022, όπου ψιθυρίζεται έντονα ότι κάποιες Εθνικές ομάδες προτίθενται να μποϋκοτάρουν , πράγμα που θα κλονίσει σημαντικά την εικόνα που θέλει να πλασάρει το Κατάρ , στενός σύμμαχος και χρηματοδότης της Ερντογανικής Τουρκίας.
Και τότε και τώρα και πάντα το ποδόσφαιρο συνδεόταν, συνδέεται και θα συνδέεται με την πολιτική,δεν χαρακτηρίστηκε τυχαία το όπιο του λαού.Με την ίδρυση της ΕCL η UEFA κλονίζεται ,φαίνεται να διχάζεται και να αποδυναμώνεται.
Αν το πείραμα της ECL πετύχει και κατορθώσει να διασπάσει την UEFA ,τότε γιατί να μην ακολουθήσει κάτι ανάλογο και σε πολιτικό επίπεδο και πιο συγκεκριμένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Η UEFA και η Ευρωπαϊκή Ένωση οι οποίες είναι εξίσου αμαρτωλές και διεφθαρμένες, τα τελευταία χρόνια δεν εκφράζουν κανέναν σκοπό και εξυπηρετούν μόνο συγκεκριμένα συμφέροντα, πολύ πιθανόν να έχουν ακριβώς και την ίδια τύχη.
Όλγα