Η “αυτοδικία” του Φοίνικα, δίλημμα του Ομήρου (Μέρος 1ο)

Του Χρυσόστομου Τσιρίδη

ΕΙΚΟΝΑ διαδικτύου, από άλλη…φάση του ΤΡΩΙΚΟΥ (!) Πολέμου: Ο Νεοπτόλεμος σκοτώνει τον Πρίαμο. Δεν αναφέρεται στον Ομηρικό ΙΛΙΑΔΙΚΟ (!) πόλεμο, δηλαδή στην ΙΛΙΑΔΑ

.
ΚΑΙ ο Φοίνικας όμως(εντός…Ιλιάδας τώρα)είχε παρόμοια επιλογή: “τὸν μὲν (πατέρα) ἐγὼ βούλευσα κατακτάμεν… ὀξέϊ χαλκῷ”·
Ο σκόπιμα σκληρός λόγος του Ομήρου (και δεν είναι ο μόνος) στην περίπτωση του Φοίνικα, “καλύπτει” την ιδιαίτερα σκληρή απεικόνιση, της θανάτωσης του Πριάμου.”Αναλογικά” δηλαδή, ΚΑΙ ο Ιλιαδικός Φοίνικας, κάπως έτσι ΘΑ αντιδρούσε, στον…πρώτο θυμό του.
.
Ας έρθουμε στο καθαυτό θέμα.
Ο τρόπος που ο Όμηρος χειρίζεται (πραγματεύεται) την περίπτωση, δείχνει για μια ακόμη φορά όχι μόνο την επιστημοσύνη του, αλλά και τις αρχές ανθρωπισμού, πάνω στις οποίες στηρίζει τα έργα του.
.
Η “ευχή” (κατάρα) που δίνει στον Φοίνικα ο πατέρας του είναι πολύ βαριά. “Να μήν αποκτήσει ο Φοίνικας ποτέ παιδιά, απογόνους” ή με άλλη διατύπωση “να μην δει ο ίδιος (ο πατέρας του δηλαδή) ποτέ εγγόνια από τον γιο του”.
.
“στα γόνατά…του, σπέρμα…μου, ποτέ να μην καθίσει” (Ιλ. ραψ.I 455 /(μετάφρ. Πολυλά)
.
Δεν κρύβει (δεν στρογγυλεύει) ο Ποιητής την εύλογη ενστικτώδη παρορμητική αντίδραση ενός νέου ανθρώπου
“Και στον θυμόν μου εσκέφθηκα να κόψω (σκοτώσω) τον πατέρα”
.
Σημείωση: “Με κοφτερό χαλκό μελέτησα να τον σκοτώσω τότε” (Η μετάφραση Καζαντζάκη- Κακριδή πιο κοντά στο πρωτότυπο. Δες στην ΕΙΚΟΝΑ τον πρωτότυπο Ομηρικό στίχο).
.
Μόνο που από εδώ και πέρα, το δίλημμα του Φοίνικα γίνεται πλέον και δίλημμα (κοινωνικός προβληματισμός) του Ομήρου (του αληθινού, όχι του…σχολικού).
Πώς να διαχειριστεί μια παρόμοια δύσκολη περίπτωση, ενδοοικογενειακής βίας.
.
Πώς θα συνδυάσει τον Ρεαλισμό της ζωής, το ανθρωπιστικό του όραμα, με την επιστημοσύνη (ανθρωπογνωσία) με τρόπο που να ΠΕΙΘΕΙ.
.
Όχι με… ευχολόγια και ηθικολογικές υποκριτικές υποδείξεις
(υπομονή…ο θεός είναι μεγάλος…θα φτιάξουν τα πράγματα…).
Το στρίβειν δηλαδή, με ανέξοδες συμβουλές.
.
Οι άλλες επιλογές που έχει πλέον ο Φοίνικας είναι δύσκολες,ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ, αλλά ΣΥΣΤΗΝΟΥΝ έναν ΚΩΔΙΚΑ κοινωνικής ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, αξιοπρέπειας και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Των απαρχών του Ελληνικού Πολιτισμού, από τον Κοινωνικό ανατόμο Όμηρο, ΠΡΙΝ 3.000 χρόνια από σήμερα(!).
Θα τις δούμε μία μία, με σύντομο σχολιασμό, σε επόμενο σημείωμα.
.
Συνεχίζεται (Η “αυτοδικία” του Φοίνικα, δίλημμα του Ομήρου.Μέρος 2ο)