Ο Νίκος Δένδιας συναντήθηκε με το δημόσιο αίσθημα και πήρε κεφάλι στην πολιτική σκηνή. Αντίθετα κάποιοι πολιτικοί πρέπει να αλλάξουν πλέον οπτική γωνία και ρητορική για τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Και ορισμένοι παράγοντες να σκεφθούν τη δημόσια αυτοκριτική ή την παραίτηση.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος από το ieidiseis.gr
Αν κλείσουμε την εικόνα, ο ήχος μας πάρει πίσω στον Δεκέμβριο του 2017.
Ο Ταγίπ Ερντογάν πλήρωσε την πρωτοβουλία του να ανοίξει αιφνιδίως-επί ελληνικού εδάφους και μπροστά στις κάμερες – συζήτηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, για τη συνθήκη της Λωζάνης, τη μειονότητα και παρεμφερή θέματα.
Από τότε είδαν πολλά τα κύματα του Αιγαίου. Μέχρι να φτάσουμε στην εικόνα του Νίκου Δένδια στην Άγκυρα -δίπλα στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου– και το σύγκρυο που προκάλεσε στην τουρκική διπλωματία – σε ζωντανή μετάδοση.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έχασε πλήρως τον έλεγχο μια συνέντευξης, την οποία υπολόγιζε να οδηγήσει στο νερά του και άκουσε όσα -όπως εμμέσως ομολόγησε- θα προτιμούσε να μην είχαν ακουστεί ποτέ «μπροστά στον Τύπο».
Είναι το ποιοτικό άλμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που ετοίμαζε με αυτοπεποίθηση από καιρό ο Δένδιας.
Έχει την προσωπική σφραγίδα του – και ας έσπευσαν από το Μέγαρο Μαξίμου να διαρρεύσουν ότι «εκτελούσε εντολές».
Μακριά από την ψυχολογία του αμήχανου φιλοξενούμενου που αιφνιδιάζεται, πήρε μια προς μια τις προκλήσεις του οικοδεσπότη του και τις έστρεψε εναντίον του, χωρίς περιστροφές.
Έτσι έβγαλε στον αφρό την πραγματική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυο χώρες. Επιχρωματισμένη με το Διεθνές Δίκαιο, το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, τις Συνθήκες και την κοινή λογική καλής γειτνίασης.
Έχοντας ήδη αέρα στα πανιά του -από την παρέμβαση Καραμανλή, τις δηλώσεις Παυλοπούλου και την ανακοίνωση των 11 βουλευτών της ΝΔ- οδήγησε σε δημόσια ήττα τον συνομιλητή του.
Για όσους βάζουν τα πράγματα στο ιστορικό νήμα, ήταν η επιστροφή της πάγιας ελληνικής πολιτικής στα ελληνοτουρκικά. Μετά από τις δυο πρώτες συναντήσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Αμερική και το Λονδίνο, που απέπνεαν κατευνασμό.
Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας κράτησε ψηλά τις σημαίες της αλήθειας και της νομιμότητας, για όσα καταπονούν την περιοχή, στα χρόνια της μεγαλομανιακής κουλτούρας επεκτατισμού, με την οποία τροφοδοτεί ο Ερντογάν την τουρκική πολιτική έναντι των γειτόνων του.
Το μότο των τοποθετήσεων Δένδια «καθαρές κουβέντες, για καθαρές σχέσεις» διαπερνούσε τους αναθεωρητικούς σχεδιασμούς της Αγκύρας και έφτασε και στην Αθήνα.
Ως απάντηση στις διαθέσεις κάποιων κύκλων για εμπλοκή σε συζητήσεις με θεματολογία που ανοίγει κερκόπορτες σε μέλλουσες εθνικές υποχωρήσεις – με επίνευση «συμμάχων και εταίρων».
Όταν καθίσει ο κουρνιαχτός, το πέρασμα του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών από την Άγκυρα θα καταγραφεί ως τομή στις σχέσεις των δυο χώρων.
Όλα θα αξιολογούνται με κριτήριο το πριν και το μετά τη συνέντευξη Δένδια-Τσαβούσογλου.
Η ισορροπία σχέσεων της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Ευρώπη, έχει πλέον απολύτως διακριτή βάση, χωρίς ασάφειες.
Ο υπουργός Εξωτερικών έθεσε τα ελληνοτουρκικά με τρόπο που περιέχουν και τις απαντήσεις τους.
Με θεαματικό τρόπο «κλείδωσε» τις ελληνικές θέσεις, κατοχυρώνοντας δημόσια τους όρους, τις διατυπώσεις και τις αναφορές. Η «γραμμή Σημίτη» και τα συναφή χρεοκόπησαν.
Ο Νίκος Δένδιας συναντήθηκε με το δημόσιο αίσθημα και πήρε κεφάλι στην πολιτική σκηνή. Αντίθετα, κάποιοι πολιτικοί πρέπει να αλλάξουν πλέον οπτική γωνία και ρητορική για τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Και ορισμένοι παράγοντες να σκεφθούν τη δημόσια αυτοκριτική ή την παραίτηση.