Εξόφθαλμη προσπάθεια να επιβληθούν ξανά οι στρατηγικές του «εκσυγχρονιστικού» μπλοκ. Η παρέμβαση Καραμανλή ήταν σαφέστατη προειδοποίηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι σε περίπτωση που επιχείρηση να ολοκληρώσει το έργο του Σημίτη – που είχε αποτρέψει ο Κώστας Καραμανλής – θα είναι και το πολιτικό του τέλος.
Με αυτόν τον τρόπο επικύρωσε την κόκκινη γραμμή που ύψωσε στο Καστελλόριζο ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, του οποίου τις θέσεις υιοθέτησε πλήρως ο ιστορικός ηγέτης της παράταξης, Κώστας Καραμανλής
Η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για τα Ελληνοτουρκικά διά του άρθρου του στα «Νέα», στο οποίο προδημοσιεύονται κεφάλαια του βιβλίου «Η στρατηγική του Ελσίνκι 20+1 χρόνια μετά», προκαλεί πολιτικό σεισμό στη χώρα και εσωκομματικά προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία.
Η κίνηση του Κώστα Σημίτη απέχει πολύ από το να αποτελεί μια προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού να υπερασπιστεί την υστεροφημία του. Είναι επί της ουσίας η απόπειρα να θέσει στο σήμερα και στο τώρα ως μοναδική επιλογή της χώρας μας για τις σχέσεις με την Τουρκία αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «Στρατηγική του Ελσίνκι», βασικό σημείο της οποίας είναι μια γενική προσφυγή στη Χάγη για τα Ελληνοτουρκικά.
Το άρθρο του Κώστα Σημίτη στα «Νέα» την εβδομάδα που πέρασε, που είναι μια προδημοσίευση αποσπασμάτων από το νέο του βιβλίο «Η στρατηγική του Ελσίνκι 20+1 χρόνια μετά», είναι ταυτόχρονα μια ολομέτωπη επίθεση στον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος κατηγορείται από τον πρώην πρωθυπουργό για «επ’ αόριστον παραπομπή των διαφορών με τη γείτονα σε μια μελλοντική κάθε φορά διευθέτηση, που θα οδηγεί στη διεύρυνση των τουρκικών διεκδικήσεων», με «πιο χαρακτηριστική και επώδυνη απόδειξη της αδράνειας», όπως αναφέρει, την εξέλιξη του Κυπριακού.
Σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη, ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση της Ν.Δ. έδειξαν το 2004 δείγματα μιας «γενικευμένης απάθειας απέναντι στις εξελίξεις», καθώς «ο πρωθυπουργός της Ελλάδας… αποδέχθηκε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε. με ανεπίλυτες τις ελληνοτουρκικές διαφορές».
Πρόκειται για μια παρέμβαση η οποία ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της ιστορικής αντιδικίας, καθώς το συγκεκριμένο έργο δεν υπογράφεται μόνον από τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από ανθρώπους με ενεργό ακόμη ρόλο στα Ελληνοτουρκικά, όπως ο Παύλος Αποστολίδης – τον οποίο, παρά την μπόλικη εσωκομματική γκρίνια, επέβαλε το Μέγαρο Μαξίμου ως επικεφαλής της ελληνικής ομάδας που μετέχει στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία.
Συγκεκριμένα, στον συλλογικό τόμο γράφουν πολλοί από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, οι πρώην υπουργοί Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και Τάσος Γιαννίτσης, ο Χρήστος Ροζάκης, που, εκτός από κομβικός διαμορφωτής της πολιτικής εκείνης της περιόδου, μέχρι τον Ιούνιο ήταν στο Επιστημονικό Συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών, καθώς επίσης οι Χρήστος Στυλιανίδης, Παναγιώτης Ιωακειμίδης, Παύλος Αποστολίδης και Πέτρος Λιάκουρας.
Το δε χρονικό σημείο στο οποίο αυτή γίνεται κάνει σαφές ότι στόχος είναι να οριοθετηθούν ξανά οι στρατηγικές του «εκσυγχρονιστικού» μπλοκ, στο οποίο συμμετέχουν αρκετοί εξ αυτών που ανήκουν ταυτόχρονα στα γνωστά εθνοαποδομητικά think tanks, ως η μοναδική βιώσιμη στρατηγική της χώρας μας έναντι της Τουρκίας. Με τελικό στόχο την περίφημη «προσφυγή στη Χάγη», σε ένα εντελώς ασαφές πλαίσιο. Κάτι που, άλλωστε, αποτελεί και πάγιο αίτημα της Τουρκίας.