Δ’ Χαιρετισμοί
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΨΥΧΙΟΣ πού μαρτύρησε στην Καισαρεία
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΔΙΜΟΣ Όσιομάρτυρας και οι επτά Μαθητές του
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι αιχμάλωτοι, πού μαρτύρησαν στην Περσία
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΥΔΙΗΣΙΟΣ (ή Αβδιησούς ή Αδιησούς)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ και οι συν αυτοίς.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ επίσκοπος Αμίδης
Αναλυτικά:
Δ’ Χαιρετισμοί
Εορτάζει 23 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΨΥΧΙΟΣ πού μαρτύρησε στην Καισαρεία
Έζησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη. “Αν και νιόπαντρος, αυτό δεν τον εμπόδισε να δείξει έμπρακτα τη μεγάλη αγάπη του στο Χριστό. Στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, ο Ιουλιανός είχε κτίσει ένα είδωλο της θεάς Τύχης, πού προσκυνούσαν κάθε μέρα επιδεικτικά οι ειδωλολάτρες. ο Εύψύχιος, αφού πήρε μαζί του και μερικούς ‘ άλλους τολμηρούς νέους, πήγε και γκρέμισε το είδωλο. Όταν συνελήφθη, είπε στον αξιωματούχο ότι ο Ιουλιανός δεν έχει κανένα δικαιωμα να ενεργεί ειδωλολατρικά πράγματα στη χριστιανική Καισαρεία. Βέβαια, ο Εύψύχιος εκ των προτέρων γνώριζε ότι ή απόφαση θα ήταν καταδικαστική. Πράγματι, οι συνεργάτες του καταδικάστηκαν σε βασανισμούς και εξορία. Ενώ ο ίδιος, σαν αρχηγός της πράξης, καταδικάστηκε σε θάνατο με αποκεφαλισμό. “Έτσι, ο Εύψύχιος κατατάχθηκε σ’ εκείνη τη μερίδα των ανθρώπων, για την οποία ο Κύριος είπε: “Ό άπολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού εϋρήσει αυτήν”1. Εκείνος, δηλαδή, πού θα χάσει τη ζωή του για την πίστη του σε ‘μένα, θα κερδήσει τη μακάρια και υψηλότερη ζωή.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, ι’ 39.
Άπολυτίκιον. τΗχος γ’. Την ωραιότητα.
Εύψύχως ήνυσας, δρόμον τον ένθεον, και καταβέβληκας, έχθρόν τον δόλιον, την πανοπλίαν του Σταυρού, παμμάκαρ ένδεδυμένος’ όθεν συνηρίθμησαι, των Μαρτύρων ταις τάξεσι, δόξαν αίωνίζουσαν, κεκτημένος Εύψύχιε. Άλλα μη διαλείπης πρεσβεύων, σώσαι ημάς τους σε τιμώντας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΔΙΜΟΣ Όσιομάρτυρας και οι επτά Μαθητές του
Έζησε όταν βασιλιάς της Περσίας ήταν ο Σαπώρ ο Β’. Πέρσης στην καταγωγή και από γένος επίσημο, άφησε πλούτη και γοητευτικό κοσμικό μέλλον για να υπηρετήσει στο Χριστό. Έγινε Ιερέας και εργάστηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Συγκέντρωσε μάλιστα και μια ομάδα επτά μαθητών, πού τους προετοίμαζε εργάτες του χριστιανικού φωτισμού. Καταγγέλθηκε ότι αποσπά στο Χριστό πολλούς Πέρσες από την πάτρια θρησκεία, και φυλακίστηκε με τους μαθητές του για τέσσερις μήνες. Επειδή όμως κατά το διάστημα αυτό αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πίστη του, καταδικάστηκε μαζί με τους μαθητές του σε αποκεφαλισμό. Την εκτέλεση της θανατικής ποινής, ανέλαβε κάποιος πού μπροστά στα βασανιστήρια αρνήθηκε το Χριστό, ο Νιρσάν. Παρά τον έλεγχο πού του έκανε ο άγιος Βάδιμος, αυτός με τρεμάμενα χέρια έξετέλεσε την ποινή. Ή θεία δίκη όμως δεν τον άφησε ατιμώρητο. Κάποια μέρα, πού κάποιος ειδωλολάτρης θύμωσε εναντίον του, τον σκότωσε με μαχαίρι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι αιχμάλωτοι, πού μαρτύρησαν στην Περσία
Όταν ο βασιλιάς των Περσών Σαπώρ ο Β’ (325-379), κατά το 53ο έτος της βασιλείας του, κυρίευσε τη χώρα Βυζάτη, θανάτωσε όλους όσους έφεραν όπλα. Τις δε γυναίκες, παιδιά, γέρους, τον επίσκοπο Ηλιόδωρο και τους πρεσβυτέρους Δησάν, Μαριάβ και όλους τους κληρικούς, άφησε ζωντανούς. Όταν ο επίσκοπος Ηλιόδωρος κατάλαβε ότι θα πεθάνει, χειροτόνησε επίσκοπο τον πρεσβύτερο Δησάν. ο όποιος έπεξέτεινε το Χριστιανικό κήρυγμα και προς τους Πέρσες. Τότε ο άρχιμάγος Άδεφάρ, διέβαλε τον Δησάν στον βασιλιά, ότι δήθεν αυτός και όλοι οι χριστιανοί γύρω άπ’ αυτόν βλασφημούν την Περσική θρησκεία. Τότε ο Σαπώρ έδωσε διαταγή να συλληφθούν όλοι και να προσκυνήσουν τον ήλιο και τη φωτιά. Επειδή όμως οι χριστιανοί αυτοί δεν το έπραξαν, αποκεφαλίστηκαν όλοι. Καθ’ όδόν μόνο πέντε άπ’ αυτούς μικροψύχησαν και δέχτηκαν τη θρησκεία των ειδώλων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΥΔΙΗΣΙΟΣ (ή Αβδιησούς ή Αδιησούς)
Ό Άγιος αυτός, άνηκε στην παραπάνω ομάδα αποκεφαλισθέντων χριστιανών στη ν Περσία. Άλλα το κτύπημα πού δέχτηκε δεν ήταν θανατηφόρο και τη νύκτα σηκώθηκε και κατόπιν κήρυττε πάλι θαρραλέα τον Χριστό. Τότε κάποιος φανατικός ειδωλολάτρης, όρμησε και τον θανάτωσε με μαχαίρι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ και οι συν αυτοίς.
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν το 1463 στο χωριό Θερμή της Λέσβου, στην εκεί τιμώμενη Μονή των Γενεθλίων της Θεοτόκου, πού βρίσκεται στην τοποθεσία Καρυές. Το έτος 1959, αποκαλύφθηκαν από τα έγκατα της γης θαυματουργικά. Είπε λοιπόν σε κάποιο ευσεβή, πού του παρουσιάστηκε, ο Άγιος Ραφαήλ, ότι λέγεται Ραφαήλ. Πατρίδα του ήταν το νησί Ιθάκη και το όνομα του πατέρα του Διονύσιος, πού τον ανέθρεψε με μεγάλη χριστιανοπρέπεια και τον σπούδασε αρκετά. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος, άλλ’ όταν έγινε μοναχός ονομάσθηκε Ραφαήλ. Είχε τον βαθμό του Πρεσβυτέρου και το όφφίκιο του Αρχιμανδρίτη και του Πρωτοσυγγέλου. Όταν έγινε ή άλωση της Κων/πολης (1453), αυτός μόναζε μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο στη Μακεδονία. Κατόπιν μέσω Αλεξανδρουπόλεως πήγαν το 1454 στη Λέσβο και εγκαταστάθηκαν στη Μονή της Θεοτόκου, όπου ο Ραφαήλ έγινε ηγούμενος. Το 1463 έπέδραμαν οι Τούρκοι στη Μονή και αφού τους συνέλαβαν τους θανάτωσαν με διάφορους τρόπους. Τον μεν Ραφαήλ έσφαξαν με πριόνι από το στόμα, την Τρίτη Διακαινησίμου 9 Απριλίου, τον δε Νικόλαο θανάτωσαν μετά από φρικτά βασανιστήρια. Μαζί μ’ αυτούς, μαρτύρησε και ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, ή Ειρήνη, κόρη του προεστού του χωριού Θερμής Βασιλείου. Και ή Ειρήνη μαρτύρησε με φρικτό τρόπο. Αφού της έκοψαν τα χέρια, την έβαλαν μέσα σ’ ένα πιθάρι και την έκαψαν ζωντανή, μπροστά στα μάτια των γονιών της. Ή μνήμη τους γιορτάζεται πανηγυρικά στη Μονή πού φέρει την ονομασία τους στη Λέσβο.
Απολυτίκιο. ‘Ηχος δ’.
Τη των Μαρτύρων θαυμαστή προστασία, των εν Θερμή ήμϊν άρτίως φανέντων, από ψυχής προσπέσωμεν κραυγάζοντες· Ραφαήλ μακάριε, και Νικόλαε θειε, και Ειρήνη πάνσεμνε, πάσης ρύσασθε βλάβης, και αναγκών και πάσης απειλής, τους τη πρεσβεία υμών καταφεύγοντας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ επίσκοπος Αμίδης
Ό επίσκοπος αυτός εξαγόρασε 7.000 χριστιανούς αιχμαλώτους, αφού εκποίησε εκκλησιαστικά σκεύη, κατά τον Βυζαντινοπερσικό πόλεμο (421-422), (+ 5ος αϊ.).