Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, από το Hellas Journal
Είναι μερικοί πολιτικοί που αρνούνται να αποδεχθούν τις ευθύνες τους και μέχρι το τέλος θα επιμένουν να εμφανίζουν το άπρο-μαύρο. Έχουν βλάψει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, αλλά ισχυρίζονται ότι καλώς έπραξαν.
Μέσα στον φανταστικό κόσμο που ζουν δεν μπορούν καν να αντιληφθούν ότι οι πολίτες τους γύρισαν την πλάτη. Επειδή στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν πληρώνουν ποτέ οι πολιτικοί, αυτά θα συμβαίνουν πάντα. Και είναι σημαντικό να μην φοβόμαστε το σύστημα τους και να μιλούμε και να τους αντικρούουμε.
Κλασσική περίπτωση αυτού του είδους των πολιτικών, είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Ο εν λόγω κύριος καλύπτεται και σήμερα από ένα ΚΥΚΛΩΜΑ που έστησε όταν κυβερνούσε την Ελλάδα και αντέχει μέχρι και σήμερα. Δεν είναι φοβερό ότι βλέπουμε τα αποτυπώματά του παντού; Ακόμα και στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας…
Συχνά πυκνά γράφει και δημοσιεύει κείμενα στα έγκυρα μέσα ενημέρωσης της χώρας, τα οποία παρουσιάζονται χωρίς την άλλη άποψη. Και αυτό δεν είναι δημοσιογραφικά ορθό. Συμβαίνει όμως. Ο κ. Σημίτης, με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί να περάσει τις απόψεις του, τις οποίες διαβάζουν τα μέλη των ελίτ της Αθήνας και της Λευκωσίας και …εκστασιάζονται. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει τολμήσει ποτέ να αντιμετωπίσει ένα συνάδελφο στην τηλεόραση, ο οποίος θα του κάνει ερωτήσεις και δεν θα του δίνει πάσες.
Είχα γίνει μάρτυρας μίας -τρόπος του λέγειν- συνέντευξης του κ. Σημίτη σε ένα από τα πολλά φόρουμ που έχω παρακολουθήσει. Λυπήθηκα τον αγαπητό συνάδελφο, που βρέθηκε ενώπιον αυτού του …απροόπτου, άλλα να ρωτά και άλλα να απαντά ο πρώην πρωθυπουργός. Ήταν ως να διάβαζε ένα ποίημα. Ήταν μία κακοστημένη παράσταση που κατέληξε σε φιάσκο. Φρίξαμε.
Σε άλλη σοβαρή χώρα, θα ήταν το πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Όμως, ακόμα και σήμερα διατηρείται αυτό το πέπλο προστασίας στον πρώην πρωθυπουργό και οι διευθυντές των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους και να διορθώσουν αυτήν τη δημοσιογραφική απρέπεια.
Διότι ο κ. Σημίτης έχει μεγάλη ευθύνη και για την τραγωδία της οικονομίας. Αυτός έστησε τον «χορό», τον οποίο χόρεψε και ο Κώστας Καραμανλής για να έρθει ο εξοχότατος Γεώργιος Α. Παπανδρέου και να τα διαλύσει όλα στην οικονομία. Παρέδωσαν τη χώρα στον σκληρό μηχανισμό που έστησαν οι εταίροι μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φτώχευσαν τον ελληνικό λαό.
Αλλά τα πολιτικά «εγκλήματα» του πρώην πρωθυπουργού αφορούν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Θα μείνει για πάντα ο «Σημίτης των Ιμίων και της Μαδρίτης», ο πολιτικός που δέχθηκε το γκριζάρισμα του Αιγαίου, δημιουργώντας ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα.
Πρέπει να καταθέσω εδώ ότι προσωπικά δεν με πείραξε το «ευχαριστώ» στους Αμερικανούς, διότι πίστευε πως ο μακαρίτης ο Ρίτσαρντ Χόμπρουκ, εκτελώντας εντολές του τότε προέδρου Μπιλ Κλίντον, απέτρεψε τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, αν και με βάση τα απόρρητα έγγραφα που διαβάσαμε εγώ και ο συνάδελφος Αθανάσιος Έλλις, οι Τούρκοι εκείνο το βράδυ δεν είχαν σχέδια για να πολεμήσουν.
Οι Αττίλες γνώριζαν ότι θα έχαναν, σε ένα πόλεμο μικρής διάρκειας, και είδαν ως «σωτηρία» τη μεσολάβηση του Χόλμπρουκ. Οι Τούρκοι γνώριζαν και κάτι άλλο: ότι ο ναύαρχος Λυμπέρης που λοιδορήθηκε όσο κανένας Έλληνας πολίτης από τους Σημίτηδες και τους Πάγκαλους, είχε στοχεύσει εκείνο το βράδυ όλα τα πλοία του τουρκικού πολεμικού στόλου. Εάν δεν ήταν δειλό το πολιτικό σύστημα, όλα θα βρίσκονταν στο βυθό. Ο Χόλμπρουκ το γνώριζε. Και γι’ αυτό εκτέλεσε με ακρίβεια την εντολή να αποτραπεί ο πόλεμος.
Το σύστημα του τότε πρωθυπουργού έδωσε εντολή να καταστραφεί η φήμη του ναυάρχου. Διότι γνώριζε ο Λυμπέρης τι συνέβη εκείνη τη νύχτα. Οι πολιτικοί εγκλημάτισαν εις βάρος της Πατρίδας… Όμως, ο κ. Σημίτης και ο κ. Πάγκαλος παρέμειναν στις θέσεις τους παρά το γεγονός ότι …άφησαν να πάρουν οι άνεμοι την ελληνική σημαία.
Και δεν ήταν -έτσι απλά- ότι έδωσαν εντολή να φύγει η σημαία από ένα ελληνικό νησί. Αλλά το έθεσαν στη «γκρίζα» λίστα, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο. Μετά από ένα χρόνο, τον Ιούλιο του 1997, έδωσε τη χαριστική βολή με τη «Συμφωνία της Μαδρίτης», όπως αποκαλύψαμε στο πρόσφατο βιβλίο, που γράψαμε με το Νίκο Μελέτη.
Ο κ. Σημίτης, όπως και ο Θεόδωρος Πάγκαλος του «μαζί τα φάγαμε», συνεχίζουν να ομιλούν χωρίς να ντρέπονται, διότι οι διεφθαρμένοι και εθνικά επικίνδυνοι πολιτικοί δεν τιμωρούνται. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Κύπρο.
Συμβαίνει και κάτι άλλο θλιβερό. Ο τρόπος σκέψης του κ. Σημίτη για τα εθνικά θέματα, κυριαρχεί στις ελίτ της Αθήνας και της Λευκωσίας. Και είναι ένας τρόπος σκέψης που κυριαρχείται από ηττοπάθεια… Τι μας λένε; «Ας δώσουμε κατιτίς (στον Ερντογάν) να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο με την Τουρκία»…