Γ’ Κυριακή των Νηστειών – της Σταυροπροσκυνήσεως
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ πού ασκήτευσε στο όρος Μαλαιό.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ και ΑΓΑΘΑΠΟΥΣ (ή Αγαθόπους)
Η ΑΓΙΑ ΦΕΡΦΟΥΘΗ μετά της αδελφής και ανιψιάς της
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΥΠΛΙΟΣ
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΩΝΑΣ, ΣΥΜΕΩΝ και ΦΕΡΒΙΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΩΣΙΜΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ ηγούμενος της Μονής Στουδίου
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΩΝΑΣ πού ασκήτευσε στη Μονή Παντοκράτορας Αγίου Όρους και κατόπιν έγινε Επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ο ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΙΚΗΤΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο Πολύτλας,
Αναλυτικά:
Γ’ Κυριακή των Νηστειών – της Σταυροπροσκυνήσεως
Εορτάζει 28 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ που ασκήτευσε στο όρος Μαλαιό.
Από νεαρή ηλικία αγάπησε ολόψυχα τον Κύριο. Επειδή όμως οι γονείς του, παρά τη θέληση του, θέλησαν να τον παντρέψουν, ο Γεώργιος έγινε μοναχός και επιδόθηκε με Ι όλη του τη δύναμη σε κάθε είδους άσκηση, Ι δηλαδή νηστεία, σκληραγωγία, προσευχή, Ι μελέτη των θείων Γραφών και άλλα. Πολλοί πού προσέτρεχαν στον Όσιο, φωτίζονταν και επέστρεφαν δια της μετανοίας στον Χριστό. Άλλ’ επειδή ήταν πολλοί αυτοί πού τον επισκέπτονταν, δεν τον άφηναν ήσυχο να προσευχηθεί και ο Όσιος αποσύρθηκε στο όρος Μαλαιό όπου ησύχαζε. Άλλα και εκεί μαζεύτηκε πλήθος Μοναχών, τους οποίους ο όσιος καθοδηγούσε με προσευχή και άσκηση. Τόσο δε πρόκοψε στην αρετή, ώστε έγινε ξακουστός και θαυμαστός και στους άρχοντες, ακόμα και στους βασιλείς, στους οποίους είχε γράψει πολλές και αξιόλογες συμβουλευτικές επιστολές για διάφορα ζητήματα. Το τέλος της επίγειας ζωής του, προείπε ο Όσιος πρίν τρία χρόνια. Έτσι αφού ασθένησε για λίγο, μάζεψε τους μοναχούς του όρους Μαλαιό και αφού τους έδωσε θείες συμβουλές παρέδωσε τη δίκαια ψυχή του στον Θεό, πού τόσο αγάπησε από βρέφος.
Απολυτίκιο. Ηχος δ’. Ταχύ προκατάλαθε.
Ως θείον γεώργιον, δικαιοσύνης καρπούς, πλουσίως έξήνεγκας, δι ‘ ενάρετου ζωής, Γεώργιε Όσιε· σύ γαρ καθάπερ φοίνιξ, εν ασκήσει βλαστήσας, τρέφεις τη δωρεά σου, την Χριστού Έκκλησίαν όθεν αεί ευχαρίστως, τιμά την μνήμη σου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ και ΑΓΑΘΑΠΟΥΣ (ή ‘Αγαθόπους)
Κατάγονταν και οι δύο από τη νύμφη του Θερμαϊκού, τη Θεσσαλονίκη. Έζησαν στα πρώτα χρόνια των διωγμών. Ό Άγαθάποδας ήταν γέροντας και νεώτερος ο Θεόδουλος. Άλλα ή χριστιανική αγάπη τους ένωνε άδελφικότατα. Μελετούσαν μαζί τις Γραφές, εργάζονταν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου και μοχθούσαν υπηρετώντας τους πάσχοντες και στερημένους αδελφούς τους. Κάποια νύχτα, όμως, συνέβη κάτι παράδοξο. Είδαν και οι δύο το ίδιο όνειρο. Ότι, δηλαδή, ταξίδευαν με πλοίο και ξαφνικά έγινε τρικυμία, και το πλοίο έσπασε στα δύο. Αυτοί, όμως, σώθηκαν και ανέβηκαν σ’ ένα βουνό, πού ή κορυφή του έφθανε στον ουρανό. Την επομένη μέρα, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Τους συλλαμβάνουν και κατάλαβαν ότι τους περίμεναν κύματα θανάτου. Ό άρχοντας Φουστΐνος ζήτα να αρνηθούν το Χριστό. Αυτοί, και οι δύο, Τον ομολογούν με θάρρος. Τότε, τους ρίχνουν στη θάλασσα. Στο βυθό της, βέβαια, πήγαν τα φθαρτά τους σώματα. Οι ψυχές τους, όμως, ανέβηκαν στο θρόνο του Θεού. Και αξιώθηκαν να φέρουν “επί τας κεφάλας αυτών στεφάνους χρυσούς”1. Να έχουν, δηλαδή, στα κεφάλια τους στεφάνια χρυσά, σύμβολα της νίκης και του ένδοξου θριάμβου τους.
1. Αποκάλυψη Ιωάννου, δ’ 4
Η ΑΓΙΑ ΦΕΡΦΟΥΘΗ μετά της αδελφής και ανιψιάς της
Έζησαν τον 4ο αιώνα, στα χρόνια του βασιλιά Κων/νου, και όταν βασιλιάς στην Περσία ήταν ο Σαπώρ ο Β’. Όταν κάποτε ή περσίδα βασίλισσα αρρώστησε, μερικές γυναίκες απέδωσαν την άρρώστεια της στις μαγικές ενέργειες της Περσίδας Φερφούθης και της αδελφής της. Συνελήφθήσαν λοιπόν και υποβλήθηκαν σε ανάκριση. Απολογήθηκαν ότι ήταν εντελώς αθώες από τέτοιο έγκλημα, διότι ασπάζονταν τη χριστιανική πίστη, πού καταδικάζει τίς μαγείες. Ή ενοχή τους βέβαια δεν αποδείχτηκε, άλλ’ ή δήλωση, ότι ήταν χριστιανές, κίνησε τη δυσμένεια του κριτή εναντίον τους. Έτσι, σαν δήθεν μάγισσες και σαν χριστιανές, καταδικάστηκαν σε θάνατο. Και μαζί μ’ αυτές, καταδικάστηκε και ή κόρη της αδελφής της Φερφούθης – ή ανιψιά της δηλαδή – απαλό ακόμη και νεαρότατο κοριτσάκι. Ή τερατώδης αυτή καταδίκη, μάλλον ευχαρίστησε τίς άγιες γυναίκες, διότι έπασχαν για το Χριστό. Ό τρόπος του θανάτου τους υπήρξε ωμότατος. Τις πριόνισαν κάθετα από το λαιμό μέχρι τα πόδια, και έτσι όπως ήταν διχοτομημένα τα σώματα τους τα κάρφωσαν πάνω σε ξύλα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΥΠΛΙΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΩΝΑΣ, ΣΥΜΕΩΝ και ΦΕΡΒΙΝΟΣ
Απεβίωσαν ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΩΣΙΜΑΣ
Από μικρός ασκήθηκε σ’ όλα τα είδη των αρετών. Επισκέφθηκε γύρω στους χίλιους διακρινόμενους για την αρετή τους Ασκητές, και από κάθε έναν άπ’ αυτούς έπαιρνε θεοπρεπεί υποδείγματα ακριβής και ορθής ασκητικής ζωής. Μετά από μια περίοδο ησυχαστικής ζωής, ο Ζωσιμάς, πήγε στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, όπου μόναζε μαζί με τους εκεί μοναχούς. Κατά τις νηστίσιμες μέρες της Άγιας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπως συνήθιζε, βγήκε στην έρημο για περισσότερη άσκηση. Εκεί συνάντησε την Όσια Μαρία την Αιγύπτια, και αφού την δίδαξε και την καθοδήγησε, και ωφελήθηκε και αυτός άπ’ αυτή, επέστρεψε στο Μοναστήρι του, οπού διηγήθηκε στους εκεί Πατέρες το θαύμα πού συνάντησε στην έρημο. Τον επόμενο χρόνο, επανήλθε στον τόπο αυτό της ερήμου, όπου και πάλι συνάντησε την όσια Μαρία την Αιγύπτια και τη μετάλαβε των Άχραντων και Ζωοποιών του Χριστού Μυστηρίων. Όταν όμως και τον επόμενο χρόνο επανήλθε, τη βρήκε νεκρή και την κήδευσε. Μετά απ’ όλα αυτά, πήγε και διηγήθηκε τα γεγονότα στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, και αργότερα τα παρέδωσε εγγράφως στους μεταγενέστερους για ψυχική ωφέλεια. Ό Ζωσιμάς πέθανε σε βαθιά γεράματα μέσα στο κελί του, ασκούμενος μέχρι τέλους στην αρετή.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ ηγούμενος της Μονής Στουδίου
Ό γνωστός για την αυστηρότητα της ζωής του και καθηγητής του ασκητισμού όσιος Πλάτων, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 732 από γονείς ευγενείς και πλούσιους, του Στεργίου και της Ευφημίας. Στην αρχή ήταν βασιλικός Νοτάριος στ’ ανάκτορα, άλλ’ απαρνήθηκε την κοσμική ζωή και πήγε στον ‘Όλυμπο (Μ. Ασίας), όπου έγινε μοναχός στη Μονή των Συμβόλων. Κατόπιν επανήλθε στην Κων/πολη και παρέλαβε τους ανιψιούς του Θεόδωρο και Ιωσήφ (τον μετέπειτα μητροπολίτη Θεσσαλονίκης), καθώς και τα λοιπά μέλη της οικογενείας του και αποσύρθηκε στα μέρη της Προύσας, όπου σε ιδιόκτητο κτήμα του έκτισε τη λεγόμενη Μονή του Σακκουδίωνος, της οποίας έγινε και ηγούμενος. Λόγω όμως ασθενείας του, παρέδωσε την ήγουμενία στον ανιψιό του Θεόδωρο. Άλλα οι βαρβαρικές επιδρομές, τον ανάγκασαν μαζί με το πνευματικό του ποίμνιο να επιστρέψει στη βασιλεύουσα, όταν του δόθηκε ή Μονή Στουδίου, ερημωμένη τότε, για να την κατοικήσει, της οποίας μετά την ανακαινιση έγινε ηγούμενος. Ατυχώς, από την αυστηρότητα του χαρακτήρα του, ήλθε σε σύγκρουση με τον βασιλιά Κων/νο τον ΣΤ’, για τον γάμο του με τη Θεοδότη και εξορίστηκε. Κατόπιν ανακλήθηκε και πήρε ενεργό μέρος κατά της εικονομαχίας και υπέστη μαζί με τους ανιψιούς του Θεόδωρο και Ιωσήφ, συνεχείς εξορίες και κακουχίες μέχρι πού πέθανε στις 4 Απριλίου του 814.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΩΝΑΣ πού άσκήτευσε στη Μονή Παντοκράτορας Αγίου Όρους και κατόπιν έγινε Επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ποια ή Πατρίδα του και ποίοι οι γονείς του δεν γνωρίζουμε, διότι δεν διασώθηκαν ανάλογες πληροφορίες. Γνωρίζουμε μόνο, ότι ήταν ένας από τους πιο λόγιους και άσκητικώτερους Αγιορείτες Πατέρες, πού έζησε στον 16ο αιώνα στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στη Μονή Παντοκράτορας. Για την ασκητική και ενάρετη ζωή του, κλήθηκε ηγούμενος της Μονής Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, πού βρίσκεται κοντά στη Θεσσαλονίκη. Ή φήμη της αγιότητας του, διαδόθηκε σ’ όλα τα περίχωρα και οι Θεσσαλονικείς με την πρώτη ευκαιρία τον έκαναν Αρχιεπίσκοπο τους. Θεοπρεπώς αφού ποίμανε το ποίμνιο του, απεβίωσε ειρηνικά το 1544η 1545. Το ιερό λείψανο του, αποθησαυρίζει ή Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμοκολυτρίας και κάνει πολλά θαύματα.
Ο ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΙΚΗΤΑΣ
Δεν είναι σαφής ή ημερομηνία του μαρτυρίου του. Βλέπε βιογραφία του Α.Χ.Ε.Χ. Εορτάζεται πανηγυρικά σαν πολιούχος της πόλης των Σερρών την Κυριακή του Θωμά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο Πολύτλας,
(Ρώσος, 14ος αϊ).