Ερντογάν Η Νέα Ισλαμική Υπερδύναμη;
Zero Hedge, 29-3-21
Authored by Giulio Meotti via The Gatestone Institute,
«Ήταν μια πολύ ξεχωριστή μέρα, στις 24 Ιουλίου [2020]», δήλωσε οκορυφαίος ειδικός της Γαλλίας για το Ισλάμ, Gilles Kepel.
«Ήταν η ώρα προσκυνήματος στη Μέκκα και, λόγω της πανδημίας, κανείς δεν ήταν εκεί! Ήταν η επέτειος της Συνθήκης της Λωζάννης, η αφετηρία της σύγχρονης Τουρκίας εντός των σημερινών συνόρων της. Ο Ερντογάν ήταν έτοιμος να στραμπουλίξει το χέρι του κοσμικού Ατατούρκ, ο οποίος είχε μετατρέψει την παλιά βασιλική της Αγίας Σοφίας σε μουσείο που είχε δωρίσει «στην ανθρωπότητα». Ο Ερντογάν… την μετέτρεψε πάλι σε τζαμί”.
Αυτή ήταν η στιγμή, παρατήρησε ο Κέπελ – ο οποίος μόλις δημοσίευσε ένα νέο βιβλίο, “Le Prophète et la Pandémie” [” ΟΠροφήτης και η Πανδημία“] — ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έγινε ο νέος ηγέτης της Ούμα, ή της παγκόσμιας ισλαμικής κοινότητας. «Ο Ερντογάν προσπαθεί να εμφανιστεί ως πρωταθλητής του Ισλάμ, όπως ο Αγιατολάχ Χομενεΐ το 1989».
Τόσο ο Χομεϊνί όσο και ο Ερντογάν φαίνεται να έχουν δεσμευθεί να διαγράφουν τον κοσμικό χαρακτήρα και τους δεσμούς με τον δυτικό πολιτισμό από τις αντίστοιχες χώρες τους. να ηγηθούν μιας μάχης κατά της Σαουδικής Αραβίας για την υπεροχή του ισλαμικού κόσμου και για τον εκ νέου εξισλαμισμό των κοινωνιών τους. Οι γυναίκες με πέπλο, για παράδειγμα, σπάνια εθεάθησαν στην Τεχεράνη πριν από τον Χομεϊνί, και ο Ερντογάν τον επανέφερε στην τουρκική κοινωνία.
Οι Ιρανοί μουλάδες ήταν επίσης σε θέση να επιβάλουν στη διεθνή αρένα τη χρήση της λέξης «Ισλαμοφοβία», αλλά τώρα η Τουρκία είναι αυτή που ηγείται της ιδεολογικής δίωξης των «Ισλαμοφοβικών». Υπό την αιγίδα του Τούρκου διπλωμάτη Volkan Bozkir,Προέδρου της 75ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο ΟΗΕ μόλις γιόρτασε τη «Διεθνή Ημέρα κατά της Ισλαμοφοβίας» και ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας Αντόνιο Γκουτέρες κατήγγειλε έντονα μια «επιδημίαισλαμοφοβίας». Ο Ερντογάν προωθούσε την παγκόσμια εκστρατείαπροστασίας θυμάτων της «ισλαμοφοβίας», ενώ στην πραγματικότητα οι επικριτές του εξτρεμιστικού Ισλάμ είναι εκείνοι που κινδυνεύουν και συχνά σκοτώνονται .
Αυτό το τραγελαφικό και επαίσχυντο συνέδριο διοργανώθηκε από τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), μια οντότητα που αποτελείται από 56 κυρίως μουσουλμανικές χώρες, συν την “Παλαιστίνη”. Στον OIC, κράτη όπως το Πακιστάν τιμωρούν τη «βλασφημία» με θάνατο· Η Σαουδική Αραβία μαστιγώνει και φυλακίζει φιλελεύθερους μπλόγκερ όπως ο Raif Badawi και η Τουρκία γεμίζει τις φυλακές της με συγγραφείς και δημοσιογράφους, για να αναφέρουμε μόνο μερικά μέλη.
Εκείνη την 24η Ιουλίου 2020, ο Ερντογάν αμφισβήτησε την Ευρώπη και τη Δύση, καταλαμβάνοντας εκ νέου αυτό που ήταν, για χίλια χρόνια, η μεγαλύτερη εκκλησία στον Ανατολικό Χριστιανισμό. Η έλλειψη ανταπόκρισης εκ μέρους της Δύσης πιθανότατα τον έπεισε ότι η στιγμή ήταν σωστή. Κανείς δεν έδωσε προσοχή ή δεν αντέδρασε στην πράξη.
Σε αντίθεση με το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία, η Τουρκία είναι δημοκρατία. Βρίσκεται σε συνομιλίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με την πιθανή ένταξή της· είναι δυνοουμένη στην Ουάσιγκτον· είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός στο ΝΑΤΟ και αποτελεί την πύλη της Ασίας προς την Ευρώπη.
Οι Financial Times (FT) αφιέρωσαν σειρά αναλύσεων στο μεγάλο σχέδιο του Ερντογάν για ηγεμονία. Στην Αφρική για παράδειγμα, τα τελευταία 15 χρόνια, ο Τούρκος πρόεδρος ηγείται μιας μεγάλης ανανέωσης των τουρκικών συμμαχιών. Από το 2009, η Τουρκία έχει αυξήσει τον αριθμό πρεσβειών εκεί από 12 σε 42. Ο Ερντογάν είναι ακόμη συχνός επισκέπτης, πραγματοποιώντας ταξίδια σε περισσότερες από 20 πρωτεύουσες. Η κυβέρνηση έχει θέσει ως στόχο τα επόμενα χρόνια τον διπλασιασμό του όγκου εμπορίου της Τουρκίας με την Αφρική σε 50 δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου το ένα τρίτο του τρέχοντος εμπορίου της με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Τουρκία έχει επίσης επιλέξει τα Βαλκάνια ως πεδίο μάχης – «η περιοχή», σύμφωνα με την FT, «είναι συμβολικά πολύ σημαντική, καθώς μεγάλο μέρος της κυβερνήθηκε από την Ιστανμπούλ κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». Στη συνέχεια, υπάρχει η Ευρώπη :
«Αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες έχουν εκφράσει ανησυχία για τη δραστηριότητα της Τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών στο έδαφός τους και τη χρήση Τούρκων ιμάμηδων εκπαιδευμένων από το κράτος για να κατασκοπεύουν τη διασπορά».
Στόχος του Ερντογάν στην Ευρώπη φαίνεται να είναι να χρησιμοποιήσει την τουρκική διασπορά ως πολιτικό μέσο πίεσης στα κράτη (ιδιαίτερα στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστρία, το Βέλγιο και την Ολλανδία) και ως βάση για την ηγεμονία του.
Στον Καύκασο, η Τουρκία στήριξε τον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, πιθανώς για τη δημιουργία ενός τούρκο-ισλαμικού διαδρόμου μεταξύ Αζερμπαϊτζάν, Τουρκίας και άλλων μουσουλμανικών χωρών. Ο Ερντογάν προφανώς χρησιμοποιεί επίσης μισθοφόρους. Τα ινδικά ΜΜΕ δημοσίευσαν ένα άγημα που στάλθηκε στο Κασμίρ για να στηρίξει το Πακιστάν. Η Τουρκία έχει επίσης χρησιμοποιήσει στο παρελθόν μισθοφόρους «Σαντάτ»εναντίον των Αρμενίων, καθώς και στους εμφύλιους πολέμους της Λιβύης και της Συρίας.
Στο τελευταίο τεύχος του Reveue des deux mondes, ο Γάλλος φιλόσοφος Michel Onfray παρατήρησε ότι υπάρχει σύγκρουση πολιτισμών και ότι ο Ερντογάν ηγείται τώρα της ισλαμικής πλευράς. «Ξεκίνησε το 1989 με τη φάτβα εναντίον του Σάλμαν Ρουσντϊ», έγραψε.
«Καμία δυτική χώρα δεν αντέδρασε παρά μόνο με λέξεις – σαν να πίστευαν ότι ένα λεκτικό ξόρκι θα μπορούσε να λειτουργήσει! Με τον αποκεφαλισμό του καθηγητή Samuel Paty είναι ο ίδιος ο Ιουδαίο-χριστιανισμός που δέχεται επίθεση — στην Αρμενία, το Ισλάμ επιτίθεται στον παλαιότερο Χριστιανισμό στην Ευρώπη …. Η Ευρώπη φοβάται τον Ερντογάν και την ικανότητά του να προκαλέσει ζημιά. Αυτός ο Ταμερλάνος στα σκαριά απειλεί, προσβάλλει, επιτίθεται και υποστηρίζει εκείνους που μας απειλούν, μας προσβάλλουν και μας επιτίθενται».
Αυτό, συνεχίζει ο Onfray, ήταν το νόημα της τουρκικής επίθεσης κατά του Καραμπάχ:
«Η Αρμενία δέχεται επίθεση από Αζέρους και Μουσουλμάνους Τούρκους οι οποίοι επιθυμούν την πλήρη εξαφάνισή της. Είναι το αποτέλεσμα ενός πολέμου πολιτισμών. Αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, που είναι το λίκνο του χριστιανικού πολιτισμού, είναι αυτό που μας περιμένει εδώ, στον τάφο του ίδιου του Ιουδαίο-χριστιανικού πολιτισμού. Η μάχη που χάνεται στην Αρμενία είναι η πρώτη ενός πολέμου που διεξάγεται στη Δύση εναντίον του ιουδαίο-χριστιανικού πολιτισμού».
Ο Ερντογάν δεν έχει καν προσπαθήσει να κρύψει το ιδεολογικό του όραμα. «Η ημισέληνος και το αστέρι στολίζουν τους ουρανούς του Καραμπάχ τώρα χάρη στις προσπάθειες των αδελφών μας από το Αζερμπαϊτζάν», διακήρυξε μετά τον πόλεμο. «Η σημαία του Αζερμπαϊτζάν κυματίζει περήφανα πάνω από το Ναγκόρνο Καραμπάχ ως σύμβολο της ανδρείας των μαρτύρων μας».
Ένας από τους συμβούλους του Ερντογάν, ο απόστρατος Τούρκος στρατηγός Αντνάν Τανρίβερντι, ο οποίος ίδρυσε τη μισθοφορική υπηρεσία «Σαντάτ», διατύπωσε το όραμα μιας ενοποιημένης Ισλαμικής υπερδύναμης. Το Κέντρο Στρατηγικών Μελετών υπερασπιστών της δικαιοσύνης το ονόμασε «Asrica»,΄Ενωση της Αφρικής και της Ασίας, 61 χώρες των οποίων πρωτεύουσα είναι η Κωνσταντινούπολη και τελούν υπό την αιγίδα αυτού, του Ερντογάν. Περιλαμβάνουν 12 χώρες της Μέσης Ανατολής, δηλαδή το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Παλαιστίνη, το Ιράκ, το Κατάρ, το Κουβέιτ, το Λίβανο, τη Συρία, τη Σαουδική Αραβία, το Ομάν, την Ιορδανία και την Υεμένη· οκτώ στην Κεντρική Ασία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, την Κιργιζία, την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν, την Τουρκία και το Τουρκμενιστάν· τέσσερις στην Εγγύς Ανατολή, δηλαδή το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Ιράν και το Πακιστάν· τρεις στη Νοτιοανατολική Ασία, το Μπρουνέι, την Ινδονησία και τη Μαλαισία· έξι στη Βόρεια Αφρική, δηλαδή την Αλγερία, το Τσαντ, το Μαρόκο, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Τυνησία· έξι στην Ανατολική Αφρική, συμπεριλαμβανομένου του Τζιμπουτί, της Ερυθραίας, των Κομορών, της Μοζαμβίκης, της Σομαλίας και του Σουδάν· δέκα στη βορειοδυτική Αφρική και τη Νότια Αμερική, δηλαδή δυτική Σαχάρα, Γκάμπια, Γουινέα, Γουινέα Μπισάου, Μάλι, Μαυριτανία, Σενεγάλη, Σιέρα Λεόνε, Γουιάνα και Σουρινάμ· οκτώ στη Νοτιοδυτική Αφρική, ήτοι το Μπενίν, η Μπουρκίνα Φάσο, η Γκαμπόν, το Καμερούν, τον Νίγηρα, τη Νιγηρία και το Τόγκο· και τέσσερις στην Ευρώπη, την Αλβανία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Κοσσυφοπέδιο και τη Μακεδονία.
Η Τουρκία προφανώς θέλει να γίνει ένα μεγάλο νεο-οθωμανικό Eμιράτο και το μόνο ικανό να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί φαίνεται να προοριζόταν ως καμπή στην ισλαμική ιστορία που προαναγγέλλει την ίδρυση μιας ισχυρής ένωσης μουσουλμανικών εθνών για να αντιμετωπίσει τη Δύση υπό την τουρκική ηγεσία.
Τρεις θάλασσες περιβάλλουν την Τουρκία: η Ανατολική Μεσόγειος, η Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο Πέλαγος. Η Τουρκία ξεκίνησε πρόσφαταμεγάλη ναυτική άσκηση. Το τουρκικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι 82 πολεμικά πλοία, 17 πολεμικά πλοία, αμφίβιες δυνάμεις, μονάδες πολεμικής αεροπορίας και ομάδες ειδικών επιχειρήσεων συμμετείχαν σε ασκήσεις που ολοκληρώθηκαν στις 8 Μαρτίου.
Η «Μπλε Πατρίδα» — Μάβι Βατάν στα Τουρκικά — είναι η γεωπολιτική ιδέα που σηματοδοτεί την ατζέντα του Ερντογάν για τα επόμενα χρόνια. Εφεύρημα του εθνικιστή Ναυάρχου Τζεμ Γκούρντενιζ, είναι η διπλωματία των ασκήσεων και των πολεμικών πλοίων» που επιδιώκει «την επιστροφή της Τουρκίας στη θάλασσα, την ένωση μεταξύ Ανατολίας και ανατολικής Μεσογείου». Ο στόχος είναι σαφής: ο έλεγχος της θάλασσας, ο έλεγχος των ενεργειακών πόρων και η επιβολή της επιρροής της. Ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι δεν θα ονομάζεται πλέον «Αιγαίο», αλλά «θάλασσα νησιών».
Η Άγκυρα βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με την Ελλάδα και την Κύπρο σχετικά με το ποιος έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου. «Θα κατανοήσουν ότι η Τουρκία έχει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη να σκίσει ανήθικους χάρτες και να επιβάλει έγγραφα», δήλωσε ο Ερντογάν.
Τουρκία έχει προβλήματα με την Κύπρο, η οποία, σε αντίθεση με τους Τούρκους, ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά όχι στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, η οποία εισέβαλε στο νησί το 1974, παραμένει η μόνη χώρα που αναγνωρίζει την κατεχόμενη από τους Τούρκους Βόρεια Κύπρο ως κράτος. Η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία είναι πλειοψηφικάΕλληνοκύπρια, επιθυμεί να κάνει συμφωνίες με ξένες επιχειρήσεις ενέργειας, ενώ η Τουρκία, στο βόρειο τμήμα της νήσου, επιθυμεί οικονομικά δικαιώματα στα ύδατα που η Κύπρος θεωρεί δικά της.
Ενώ ο νέος σουλτάνος επεκτείνει την επιρροή του στη Συρία, τη Λιβύη και τον Καύκασο, την επεκτείνει και εντός της Μεσογείου. Για την ειρηνιστική Ευρώπη, αυτή η θάλασσα υπάρχει μόνο όταν πρόκειται για την προσέλκυση μεταναστών.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν, σε επίσημη επίσκεψή του στο Παρίσι στις 5 Ιανουαρίου 2018, προχώρησε στην παρουσίαση αυτής της προκλητικής φράσης στους ηγέτες του Γαλλικού Συμβουλίου Μουσουλμανικής λατρείας: «Οι Μουσουλμάνοι της Γαλλίας βρίσκονται υπό την προστασία μου». Αυτές ήταν οι πρώτες γραμμές μιας έρευνας της Γαλλικής Εφημερίδας Journal du Dimanche. Αρκετές αναφορές που εστάλησαν στο Παλάτι των Ηλυσίων από τη Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Ασφάλειας (DGSI), τις οποίες η εφημερίδα ήταν σε θέση να συμβουλεύεται, αποκαλύπτουν το πεδίο εφαρμογής, τις μορφές και τους στόχους μιας «πραγματικής στρατηγικής διείσδυσης» μέσω δικτύων που διαχειρίζεται η τουρκική πρεσβεία και η τουρκική υπηρεσία κατασκοπείας, η MIT. «Δρουν κυρίως εντός του τουρκικού πληθυσμού μεταναστών, αλλά και μέσω Μουσουλμανικών οργανώσεων και επίσης πρόσφατα στην τοπική πολιτική ζωή, μέσω της στήριξης που παρέχεται σε εκλεγμένους αξιωματούχους».
«Οι ενέργειες αυτές έχουν διαφορετικούς στόχους», σχολίασε ο δημοσιογράφος Mohamed Sifaoui .
«Πρώτον, να βελτιωθεί η εικόνα του Τουρκικού καθεστώτος στη διασπορά και στη Γαλλική κοινωνία. Στη συνέχεια, να υπερασπιστεί η εικόνα του Ερντογάν με κάθε κόστος. Και τέλος, φυσικά, η διάδοση ενός ισλαμικού οράματος του Ισλάμ».
Ο Sifaoui αναφέρει ως παράδειγμα τον τελευταίο χάρτη που ήθελε ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, ο χάρτης των αρχών που υπάρχουν στο νόμο που ενισχύει τις «δημοκρατικές αρχές» και εξετάζεται επί του παρόντος από το Κοινοβούλιο:
«Δεν υπεγράφη,κατόπιν συστάσεως της Άγκυρας, από τις δυο Τουρκικές ομοσπονδίες, καθώς αποτελεί χάρτη ο οποίος υπενθυμίζει τις θεμελιώδεις αρχές που είναι σημαντικές για τη Δημοκρατία και στις οποίες το Τουρκικό καθεστώς αντιτάσσεται σαφώς… Αυτό που κάνει το τουρκικό καθεστώς είναι να χρησιμοποιεί τη διασπορά του ως Δούρειο Ίππο».1
Το Ίδρυμα Brookings έγραψε το 2019:
«Σύμφωνα με το [γαλλικό] υπουργείο Εσωτερικών,151 ιμάμηδες έχουν σταλεί από την Τουρκία (η οποία έχει αναλάβει μια σειρά θρησκευτικής προσέγγισης σε Μουσουλμάνους σε όλη την Ευρώπη την τελευταία δεκαετία)…»
Ακριβώς όπως η Τουρκία ελέγχει 400 τζαμιά από τα 2.500 στη Γαλλία, ο Αχμέτ Όγκρας, προφανώς κοντά στον Ερντογάν, είναι αυτός που για δύο χρόνια κατείχε τη συμβολική θέση του προέδρου του Γαλλικού Συμβουλίου Μουσουλμανικής Λατρείας — καθώς οι Τούρκοι ψηφοφόροι στη Γαλλία είναι γενικά κατά μεγαλύτερη νπλειοψηφία υπέρ του Ερντογάν από ό,τι στην Τουρκία. Κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2014, ο Ερντογάν κέρδισε το 66% των ψήφων των Τούρκων πολιτών στη Γαλλία, σε σύγκριση με μόνο το 51,79% στην Τουρκία. Τούρκοι μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς στη Γαλλία εξακολουθούν να παρακολουθούν την τουρκική τηλεόραση, η οποία είναι εξαιρετικά υποτακτική στην εξουσία του Ερντογάν. Στα γαλλικά δημόσια σχολεία, 180 εκπαιδευτικοί, οι οποίοι διορίζονται απευθείας από την Άγκυρα, είναι υπεύθυνοι για τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας.
Οι προσπάθειες αυτές συνθέτουν το μεγάλο σχέδιο κατάκτησης από τον Ερντογάν τον Ισλαμιστή.
Ο Ερντογάν απέσυρε πρόσφατα την Τουρκία από διεθνή συνθήκη για την αποτροπή της βίας κατά των γυναικών. Με αυτή την απόφαση, φαίνεται ότι ο πρόεδρος είναι αποφασισμένος να αυξήσει την ατιμωρησία σχετικά με τη δολοφονία γυναικών και τις “δολοφονίεςτιμής”, οι οποίες είναι κοινές στην Τουρκία.
Στην Τουρκία του Ερντογάν, τα σχολικά εγχειρίδια έχουν ξαναγραφτεί για να αναφέρονται σε Εβραίους και Χριστιανούς ως γιαβούρ, “άπιστοι”, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο Παρακολούθησης της Ειρήνης και της Πολιτιστικής Ανοχής στη Σχολική Εκπαίδευση (IMPACT-se). Παλαιότερα τουρκικά εγχειρίδια αναφέρονταν στα μέλη των δύο θρησκειών ως «λαοί του Βιβλίου». «Τα σχολικά βιβλία έχουν χρησιμοποιηθεί ως όπλο στις προσπάθειες του Ερντογάν να εξισλαμίσει την Τουρκική κοινωνία και να οδηγήσει σε μια νοσταλγική εποχή τουρκικής κυριαρχίας», έγραψε ο Διευθύνων Σύμβουλος της IMPACT-se, Μάρκους Σεφ.
Αυτά είναι μερικά από τα ευρήματα της μελέτης: Η Τζιχάντ εισήχθη στα σχολικά βιβλία και μετατράπηκε σε «νέο φυσιολογικό», με το μαρτύριο στη μάχη να δοξάζεται. Διδάσκονται εθνικιστικοί θρησκευτικοί στόχοι του νεο-οθωμανισμού και του παντουρκισμού. Ως εκ τούτου, το Ισλάμ περιγράφεται ως πολιτικό ζήτημα, με την επιστήμη και την τεχνολογία να χρησιμοποιούνται για την προώθηση των στόχων του. Δίνεται έμφαση σε έννοιες όπως η «τουρκική κυριαρχία» και το «τουρκικό ή οθωμανικό ιδεώδες της παγκόσμιας τάξης». Σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών, η «τουρκική λεκάνη» εκτείνεται από την Αδριατική Θάλασσα έως την Κεντρική Ασία. Το πρόγραμμα σπουδών υιοθετεί μια αντιαμερικανική στάση και δείχνει συμπάθεια για τα κίνητρα του ISIS και της Αλ Κάιντα. Η Τουρκία λαμβάνει θέσεις κατά της Αρμενίας και υπέρ του Αζερμπαϊτζάν. Η ταυτότητα και οι πολιτιστικές ανάγκες της κουρδικής μειονότητας εξακολουθούν να παραμελούνται σε μεγάλο βαθμό. Τα πογκρόμ του 1955 εναντίον της ελληνικής κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη αγνοούνται.
Στα σχολεία, κατά τη διάρκεια της θητείας του Ερντογάν, έχουν εμφανιστεί χάρτες που δείχνουν την τουρκική εξουσία. Γίνεται αναφορά στην “τουρκική κληρονομιά από την Αδριατική Θάλασσα στο Σινικό Τείχος της Κίνας”: “Τουρκικά πολιτιστικά αντικείμενα μπορούν να παρατηρηθούν σε μια τεράστια περιοχή, ξεκινώντας από τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ασίας, όπως η Κίνα και η Μογγολία, και εκτείνεται στην Ερζεγοβίνη και την Ουγγαρία…”
«Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια 300 εκατομμυρίων ανθρώπων από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος της Κίνας», δήλωσε ο Ερντογάν σε ομιλία του από τη Μολδαβία.
Η Ευρώπη, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και ο Ελεύθερος Κόσμος μπορεί να αρχίσουν να ανησυχούν. Ο Ερντογάν φαίνεται να στοχεύει να είναι ο νέος Ισλαμιστής λύκος με προβιά προβάτου.