Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
“Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι” ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Η κατάθεση στεφάνου στον Άγνωστο Στρατιώτη – εκεί που ακουμπά το σώμα, ανασαίνει η ανυπότακτη ψυχή, κτυπά η καρδιά του Έθνους- έχει για τον Έλληνα ένα βαθύ συμβολισμό. Επιβεβαιώνει τον αδιάρρηκτο δεσμό που μας συνδέει με τις ιστορικές καταβολές και το ένδοξο παρελθόν αυτού του τόπου. Γίνεται πηγή δύναμης, έμπνευσης και φάρος πορείας με στόχο την διαμόρφωση της εθνοπολιτισμικής ταυτότητας και την ενίσχυση της ελληνικότητας των νέων ανθρώπων. Λειτουργεί ως όρκος τιμής απέναντι στις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων, σεβασμού και προσήλωσης στα “ιερά και τα όσια” των Ελλήνων. Όρκος αφοσίωσης στην πατρίδα και πίστης στους νόμους του κράτους. Μια ένορκη διαβεβαίωση – με μάρτυρες τον Θεό, τους ήρωες και τους άταφους νεκρούς – ότι θα τιμήσουμε, αν απαιτηθεί, τη θυσία τους. Τέλος, μια υπόσχεση ζωής ότι αψηφώντας κινδύνους και προβλήματα, συναισθανόμενοι το χρέος μας προς την πατρίδα, “ποτέ από το χρέος μη κινούντες”, θα επιδείξουμε ακμαίο εθνικό φρόνημα. Γιατί όπως είπε ο Πλήθων ΓΕΜΙΣΤΟΣ ” Έλληνες εσμέν το γένος ως η τε πάτριος φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί “…
Πολιτικός Επιστήμων – Τ. Γεωπόνος – Παιδαγωγός