Του Πασχάλη Τσολάκη
Είδε το γέρο του Μοριά, στον ύπνο χθες το βράδυ
Καβάλα σε άσπρο άλογο, να έρχεται απ΄ τον Άδη.
Πολλοί τον αναγνώρισαν και τον διπλοφιλούσαν
Τρεις κορασιές το δρόμο του, φράξαν και τον ρωτούσαν
Την μια την λέγαν ξεχασιά, την άλλη λησμοσύνη
Την Τρίτη την μικρότερη την λέγαν ρωμιοσύνη
Τι θέλεις γέρο Θόδωρε, σε τούτα τα λημέρια
είπαν οι δύο κορασιές και του ‘δεσαν τα χέρια.
Τ Ανάπλι δεν σε ξέχασε, εκεί είναι το κελί σου
Σου δίνουμε και τη μικρή, πάρτην εκεί μαζί σου.
Μην τοις ακούς πολέμαρχε, καμάρι του Μοριά
Ετούτες τις εθάμπωσαν με ψεύτικα φλουριά
Σήμερα γέρο Θοδωρή στην εκκλησιά τραβάμε
Καντήλι να σε ανάψουμε και να σε ευλογάμε
Κι όλους του οπλαρχηγούς και τους καπετανέους
Και για τα παλικάρια σας που ο χάρος τα πήρε νέους
Κι ύστερα μεγάλος γίνηκε σεισμός
Κι απ’ τα ουράνια ήρθε τρανός κατακλυσμός
Κι εκεί που πήρε γλυκά να ξημερώνει
Άκουσε τη βαριά φωνή του γέρου Κολοκοτρώνη
Μάνα Ελλάδα δεν ξεχνάς, ξεχνούν οι αρχηγοί σου
Τα νιάτα και τα όνειρα που έχουνε οι γιοί σου
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ
Στο Σούλι το ποτάμι της λευτεριάς ρέει
Γιατί με αίμα το πότισαν οι Μποτσαρέοι
Της Ύδρας καμάρι η Λασκαρίνα
Με αίμα πότισε της λευτεριάς τα κρίνα
Στην Αλαμάνα σουβλίστηκε ο Διάκος
Η ρωμιοσύνη να μην ζει σαν ράκος
Του Παπαφλέσσα το αίμα στο Μανιάκι
Το ρούφηξαν αχόρταγα οι δράκοι
Η Μάνη απάτητο, άπαρτο κάστρο
Μες στης σκλαβιάς ολόφωτο άστρο
Στην Αράχοβα αγρίεψαν οι αετοί
Το Έθνος θέλανε να λευτερωθεί
Στα Ψαρά δεν έμεινε χορτάρι
και γίνηκε ο ρωμιός λιοντάρι
Όλα για όλα, ή τώρα ή ποτέ
Βοήθα Θεέ της Ελλάδας φρουρέ
Έβαλε ο Θεός το χέρι
Κι ο ρωμιός το ντουφέκι
Βοήθησε κι η μυθική Παλλάδα
Η Παναγιά στην σύγχρονη Ελλάδα
Ύμνος στους ήρωες, τους πρέπει, του αξίζει
Στην ξεχασιά, στη λησμονιά κι η Παναγιά δακρύζει.