Μία από τις δραματικότερες συνέπειες της πανδημίας, που παρότι αναμενόμενη,ωστόσο δεν αντιμετωπίστηκε εγκαίρως στην Ευρώπη, είναι το φάσμα της πείνας στους σπουδαστές. Οι περισσότεροι από αυτούς συμπλήρωναν το εισόδημα που έστελναν οι γονείς τους, με αυτό που οι ίδιοι εξασφάλιζαν από την εργασία τους, κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών: σε εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ, ή και σε φύλαξη παιδιών. Εκτός, όμως, από την καραντίνα στην εστίαση, που απέκλεισε τη συνέχιση αυτής της προσιτής μορφής απασχόλησης των νέων, και μεγάλος αριθμός των γονιών τους είτε πέρασαν στην ανεργία, είτε είδαν να μειώνεται σημαντικά το εισόδημά τους, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να συνεχίσουν να βοηθούν τα παιδιά τους που σπουδάζουν.
Οι σχετικές λεπτομέρειες σε πρωτοσέλιδο άρθρο της προχθεσινής εφημερίδας New York Times, που αναφέρονται στο Παρίσι και σε άλλες γαλλικές πανεπιστημιοπόλεις φαίνονται απίστευτες, για την περίπτωση αυτής της πλούσιας ευρωπαικής χώρας. Καταγράφονται, μεταξύ άλλων, δηλώσεις φοιτητών οι οποίοι ομολογούν ότι έχασαν την εργασία τους ως γκαρσόνια, οι γονείς τους έμειναν άνεργοι, και οι ίδιοι, αφού εξάντλησαν τις οικονομίες τους, τρώγοντας για μήνες ένα μόνο γεύμα την ημέρα, και χάνοντας μέχρι και 20 κιλά από το βάρος τους, δεν έχουν πια χρήματα για φαγητό.
Η μόνη λύση είναι τα συσίτια, που οργανώνονται από φοιτητές, με γεύμα που στοιχίζει ένα ευρώ, περιλαμβάνει λαχανικά, μακαρόνια και γάλα και συγκεντρώνει ουρές με πολύωρη αναμονή. Ειδικά, ωστόσο, στη Γαλλία, όπου η εκπαίδευση θεωρείται δημόσιο αγαθό, έστω και με κάποια καθυστέρηση, ο πρόεδρος Μακρόν αναγνώρισε ότι υπάρχει οξύ πρόβλημα στη σύτιση των σπουδαστών, το οποίο και θα αντιμετωπίσει άμεσα, εξασφαλίζοντας ένα γεύμα ημερησίως, ψυχολογική στήριξη και οικονομική βοήθεια, εκεί που θα διαπιστωθεί σημαντική μείωση του οικογενειακού εισοδήματος.
Και να έρθουμε στους Έλληνες σπουδαστές, που αναμφίβολα έχουν πληγεί από την πανδημία, σε βαθμό υψηλότερο από οπουδήποτε αλλού, αλλά ωστόσο δεν έχουν ληφθεί μέτρα αντιμετώπισης αυτού του οξύτατου προβλήματός τους. Πράγματι και παρότι δεν υπάρχουν σχετικές εκτιμήσεις, η κατάσταση την Ελλήνων φοιτητών είναι σίγουρα εξαιρετικά κρίσιμη, δεδομένου του ανώμαλα υψηλού ποσοστού συμετοχής του τριτογενή τομέα παραγωγής στο ελληνικό ΑΕΠ (84%), που αποτελεί τον κύριο χώρο απασχόλησης των σπουδαστών. Και για τον ίδιο ακριβώς λόγο πολλοί γονείς θα έχουν παραμείνει άνεργοι ή με τόσο μειωμένο εισόδημα που να αδυνατούν να καλύψουν ανάγκες των παιδιών τους, που φοιτούν.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, και σε πείσμα των όντως τραγικών αυτών συνθηκών για την υγεία και το μέλλον των νέων μας, η Κυβέρνηση αποφάσισε να εξοφλήσει πρόωρα υποχρεώσεις της προς το ΔΝΤ, προβάλλοντας ως δικαιολογία το υψηλότερο επιτόκιο του ΔΝΤ από το αντίστοιχο με το οποίο τώρα είναι σε θέση να δανείζεται στις αγορές. Λογική απόφαση, κάτω από ομαλές συνθήκες, αλλά εκτός τόπου και χρόνου με τις παρούσες. Απόφαση, που θυσιάζει τους σπουδαστές μας σε πείνα και επιδείνωση της υγείας τους, ενώ η συγκυρία ενθαρρύνει, τώρα παρά ποτέ, απαίτηση διαγραφής των χρεών μας. Ιδιαίτερα που το έγκλημα με τα μνημόνια, που διαπράχθηκε εναντίον της Ελλάδας, που δηλαδή θυσιάστηκε για να σωθούν οι ευρωπαικές τράπεζες, αναγνωρίζεται σαφέστατα και επίσημα στα απομνημονεύματα του Μπαράκ Ομπάμα. Οι Έλληνες, όμως, αρμόδιοι αντιμετώπισαν και τη μοναδική αυτή ευκαιρία βελτίωσης της οικτρής κατάστασης, στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, με τον συνήθη τρόπο τους, δηλαδή, με άκρα του τάφου σιωπή.
Η ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21 με τις ελαχιστότατες δυνατότητες της έχει, ηρωικά, αναλάβει αυτό το ρόλο. Όχι βέβαια επειδή έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι με τις αντιδράσεις της θα επιτύχει διαγραφή του χρέους ή επιστροφή των γερμανικών δανείων και αποζημιώσεων. Αλλά γιατί πιστεύει ότι επιτέλους επιβάλλεται να ακουστεί η φωνή της Ελλάδας, να διεκδικεί τα δικαιώματά της. Να θορυβήσουν κάπως, έτσι, και σε πρώτη φάση, οι αλυσίδες του αφόρητου αυτού ζυγόύ της εξάρτησης
*Πρώην πρύτανης του ΠΑΜΑΚ και επικεφαλής της Επιτροπής ΤΙΜΗΣΤΟ 21