Ανάμνηση Θαύματος κολλύβων Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος
ΟΙ ΟΣΙΟΙ (44 κατά την παράδοση) ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ ΑΒΒΑΔΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑ, ΚΛΑΥΔΙΑ, ΕΥΦΡΑΣΙΑ, ΜΑΤΡΩΝΑ, ΙΟΥΛΙΑΝΗ, ΕΥΦΗΜΙΑ και ΘΕΟΔΩΡΑ (κατ’ άλλους Θεοδοσία), πού μαρτύρησαν στην Αμισό της Καππαδοκίας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Ομολογητής, επίσκοπος Απολλωνιάδος
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΟΔΙΑΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΚΥΛΑΣ ο Έπαρχος
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΛΛΙΩΝ ή ΔΟΛΛΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΪΜΒΛΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΥΡΩΝ ο Κρητικός, νεομάρτυρας
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ CUTHBERT (Σκωτσέζος)
Αναλυτικά:
Ανάμνηση Θαύματος κολλύβων Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος
Εορτάζει 43 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα. Ο Ιουλιανός ο παραβάτης, γνωρίζοντας ότι οι χριστιανοί καθαρίζονται με τη νηστεία στη πρώτη εβδομάδα της αγίας Σαρακοστής – γι’ αυτό την λέμε καθαρά εβδομάδα – θέλησε να τους μολύνει. Διέταξε λοιπόν, κρυφά, όλες οι τροφές στην αγορά να ραντισθούν με αίματα ειδωλολατρικών θυσιών.
Όμως με Θεία ενέργεια, φάνηκε στον ύπνο του τότε Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ευδοξίου, ο μάρτυρας Θεόδωρος και φανέρωσε το πράγμα. Παρήγγειλε να ενημερωθούν όλοι οι χριστιανοί, να μην αγοράσουν καθόλου τρόφιμα από την αγορά και για να αναπληρώσουν την τροφή να βράσουν σιτάρι και να φάνε τα λεγόμενα κόλλυβα, όπως τα έλεγαν στα Ευχάϊτα. Ετσι και έγινε και ματαιώθηκε ο σκοπός του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Και το Σάββατο τότε, ο ευσεβής λαός που διαφυλάχθηκε αμόλυντος στην καθαρά εβδομάδα, απέδωσε ευχαριστίες στον μάρτυρα.
Από τότε γύρω στα μέσα του Δ΄ αιώνα, η Εκκλησία τελεί κάθε έτος την ανάμνηση αυτού του γεγονότος σε δόξα Θεού και τιμή του μάρτυρα αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ (44 κατά την παράδοση) ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ ΑΒΒΑΔΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ
Ή Μονή του Αγίου Σάββα βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ. Στα χρόνια του Ηρακλείου (620-641), επέδραμαν σ’ αυτή βάρβαροι Άραβες, διότι νόμιζαν ότι ή Μονή είχε πολλούς θησαυρούς. Όμως, διαψεύσθηκαν. ΟΙ μοναχοί το μόνο πλούτο πού είχαν, ήταν οι αρετές τους. Ή συντήρηση τους ήταν λιτή και γινόταν με τον Ίδρωτα του προσώπου τους. ΟΙ επιδρομείς, όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν λάφυρα στο μοναστήρι, εκνευρίστηκαν πολύ κατά των μοναχών. Και αφού τους συγκέντρωσαν, τους είπαν να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό. Επειδή, όμως, κανένας δεν δέχθηκε να αρνηθεί την πίστη του, αποφάσισαν να τους σκοτώσουν. Έτσι, άλλους αποκεφάλισαν, άλλους έσχισαν στη μέση, άλλους έκοψαν σε πολλά κομμάτια και άλλους κάρφωσαν με τα ξίφη τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι Άγιοι αυτοί πατέρες, πού μέχρι τέλους κράτησαν σταθερή την πίστη τους, πήραν το δρόμο για την αιωνιότητα, κοντά στο Χριστό. Άλλ’ αυτή ή μεγάλη πίστη των μοναχών δίνει αφορμή να θυμηθούμε τα λόγια του Απ. Παύλου, ότι “ό δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται”1.Ό δίκαιος, δηλαδή, θα ζήσει και θα σωθεί δια της πίστεως. (Ή μνήμη των οσιομαρτύρων αυτών επαναλαμβάνεται και την 16η Μαΐου).
1. προς Γαλατάς, γ’ -11.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως του Σωτήρος άγιόλεκτοι άρνες, έξωρμημένοι εκ χωρών διαφόρων, τη Ποίμνη συνεδράμετε Σάββα του σοφού· όθεν θανατούμενοι, άπηνεία βαρβάρων, χαίροντες άνήλθετε, προς ούράνιον μάνδραν, καθάπερ Όσιοι και Άθληταί, έκδυσωποϋντες, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑ, ΚΛΑΥΔΙΑ, ΕΥΦΡΑΣΙΑ, ΜΑΤΡΩΝΑ, ΙΟΥΛΙΑΝΗ, ΕΥΦΗΜΙΑ και ΘΕΟΔΩΡΑ (κατ’ άλλους Θεοδοσία), πού μαρτύρησαν στην Αμισό της Καππαδοκίας.
Έζησαν στα χρόνια του Διοκλητιανού, όταν ο διωγμός κατά των χριστιανών συμπεριέλαβε και την Αμισό της Καππαδοκίας. Μπροστά στο πλήθος των θυμάτων της ειδωλολατρικής τυραννίας οι επτά αυτές γυναίκες, αγανακτισμένες για την βαρβαρότητα των ειδωλολατρών, παρουσιάστηκαν στον έπαρχο και διαμαρτυρήθηκαν για τους συνεχείς βασανισμούς και θανάτους. Ή ενέργεια τους αυτή, τις οδήγησε στο κριτήριο. Άλλα και μπροστά στον βέβαιο κίνδυνο, διατήρησαν όλη την ευσεβή φλόγα τους. Ή ομολογία του Χριστού ακούστηκε από τα στόματα τους επανειλημμένη, συχνή, θαρραλέα, σταθερή. Τότε τις μαστίγωσαν, έσχισαν έπειτα τις σάρκες τους και στο τέλος τις έριξαν μέσα στο καμίνι και τις έκαψαν ζωντανές.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Ομολογητής. επίσκοπος Απολλωνιάδος
Ό αθλητής αυτός της χριστιανικής πίστης, έζησε στα χρόνια των εικονομάχων. Ή ευσέβεια και οι υπόλοιπες αρετές του, τον έφεραν στον επισκοπικό θρόνο της Απολλωνιάδος, πόλης της Βιθυνίας, πού υπαγόταν στη Μητρόπολη Νικομήδειας. Ακριβής γνώστης των αγίων Γραφών, διδάσκαλος και κήρυκας εύγλωττος και πρακτικότατος, διακρινόταν και για την άκρα αφιλοκέρδεια και τα φιλάνθρωπο έργα του. Ή θύελλα των είκονομάχων, ζήτησε να τον παρασύρει στο κίνημα της κατά των αγίων εικόνων. Για την άρνηση του καταδιώχθηκε και εξορίστηκε, υποβλήθηκε δε και σε πολλές ταλαιπωρίες και κακουχίες. Ασθένησε όμως βαρεία και παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό, αφού αξιώθηκε να πάρει το τίμιο στεφάνι του ομολογητή και της παντοτινής μνήμης από μέρους της αγίας μας Εκκλησίας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΟΔΙΑΝΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΚΥΛΑΣ ο Έπαρχος
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΛΛΙΩΝ ή ΔΟΛΛΙΩΝ
Μαρτύρησε άφοϋ τον χτύπησαν με γροθιές μέχρι θανάτου. Δεν αποκλείεται να είναι ο ίδιος Άγιος μ’ αυτόν της 15ης Ιουλίου, πού αναφέρεται ως Λολλιανός.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
Μαρτύρησε δια ξίφους. Ίσως είναι ο ίδιος με αυτόν της 26ης Μαρτίου, πού φέρεται ως Μανουήλ. ‘Από ορισμένα Αγιολόγια, περιττώς επαναλαμβάνεται και την 27η Μαρτίου ή μνήμη του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΪΜΒΛΑΣ
Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Εύχολόγιον ή ‘Αγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΥΡΩΝ ο Κρητικός, νεομάρτυρας
Καταγόταν από το Μεγάλο Κάστρο της Κρήτης (σημερινό Ηράκλειο). Γεννήθηκε από ευσεβείς και ευγενείς γονείς, ο πατέρας του ονομαζόταν Δημήτριος, ο δε ίδιος ήταν πολύ σεμνός, φρόνιμος και αγαπούσε υπερβολικά την παρθενία. Έκανε το επάγγελμα του ράφτη και επειδή ήταν πολύ ευσυνείδητος επαγγελματίας, οι φθονεροί Τούρκοι τον συκοφάντησαν, ότι δήθεν αποπλάνησε μια τουρκοπούλα. Όταν οδηγήθηκε στο κριτήριο, απολογούμενος απέρριψε την συκοφαντία, αλλά του ετέθη το δίλημμα του εξισλαμισμού ή του θανάτου. ο μάρτυρας αποκρίθηκε ότι όχι μόνο δεν αρνείται τον Χριστό, αλλά είναι έτοιμος και να πεθάνει γι’ Αυτόν. Τότε τον βασάνισαν σκληρά και τον έριξαν στη φυλακή. Όταν και πάλι οδηγήθηκε στον κριτή, ο Μύρων ομολόγησε για δεύτερη φορά, σταθερά, την πίστη του στον Χριστό. Όταν τον οδηγούσαν στον τόπο της καταδίκης, ο μάρτυρας με την άδεια των δημίων του, πλησίασε τον πατέρα του, πού παρακολουθούσε το μαρτύριο, έπεσε στα πόδια του και τα φίλησε. Έπειτα πήρε την ευχή του και τράβηξε για το μαρτύριο. Μετά από λίγο, δέχτηκε το στεφάνι του μαρτυρίου με αγχόνη, το έτος 1793.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ CUTHBERT (Σκωτσέζος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Όρθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσοϋ, Αθήναι 1985.