Προεξάρχοντος του προέδρου Τραμπ, ο οποίος βάφτισε τον κορονοϊό ως «κινέζικο ιό», οι θεωρίες συνωμοσίας αναφορικά με την έλευση της πανδημίας ήταν πολλές. Με κυριότερη αυτή της εργαστηριακής προέλευσης του ιού. Μάλιστα, η θεωρία αυτή ενισχύθηκε από δημοσιεύματα πέντε χρόνια πριν ξεσπάσει η πανδημία, όπου γινόταν σαφέστατη αναφορά σε εργαστήρια τόσο στην Κίνα αλλά και σε δυτικές χώρες, τα οποία έκαναν επικίνδυνα πειράματα με κορονοϊούς, ενώ υπήρχαν έντονες αντιδράσεις από την επιστημονική κοινότητα για την ασφάλεια αυτών των πειραμάτων.
Το γεγονός ότι η Κίνα από την οποία ξέσπασε η πανδημία, βγήκε εξαιρετικά ευνοημένη καθώς είναι η μόνη ισχυρή οικονομία που παρουσιάζει ανάπτυξη όταν οι αντίστοιχες οικονομίες της Δύσης έχουν καταρρεύσει, ενισχύει αυτές τις θεωρίες. Όπως επίσης το γεγονός ότι με έναν μυστηριώδη τρόπο η Κίνα έχει καταφέρει να εκμηδένιση τον ιό, την ώρα που άλλες χώρες παρά την ύπαρξη του εμβολίου, καλπάζουν σε ιστορικά υψηλά κρουσμάτων και θανάτων.
Αυτά ίσως κάποτε να αποδείξει η να τα διαψεύσει η ιστορία. Αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι η αντίδραση του καπιταλισμού απέναντι στην επέλαση του κορονοϊού. Μέσα σε όλα τα δεινά και στην πλήρη κατάρρευση της ελεύθερης οικονομίας και της δυνατότητας της να αντιμετωπίζει παγκόσμιες κρίσεις, ειδικά υγειονομικού χαρακτήρα, τίθεται πλέον ευθέως το θέμα της παγκόσμιας φούσκας στα οικονομικά στοιχεία.
Το τερατούργημα πριν την πανδημία
Μίας φούσκας η οποία δεν δικαιολογείται με οποιαδήποτε λογική εξήγηση ακόμα και του πιο σκληρού καπιταλισμού. Για παράδειγμα, το παγκόσμιο ΑΕΠ ανέρχεται στα 80 τρισεκατομμύρια $, ενώ το παγκόσμιο χρέος, στο ιλιγγιώδες επίπεδο των 280 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Ο ορισμός της παράνοιας. Δηλαδή όλος ο πληθυσμός του πλανήτη θα έπρεπε να δουλεύει επί τρεισήμισι χρόνια, χωρίς να τρώει, χωρίς να καταναλώνει, προκειμένου να αποπληρώσει το χρέος του! Αλήθεια, σε ποιους ακριβώς μπορεί να χρωστάει ολόκληρος ο πλανήτης; Που ακριβώς στον παγκόσμιο ισολογισμό καταγράφονται τα ιλιγγιώδη χρέη; Σε ποια τσέπη μπαίνει στα έσοδα από τα τοκοχρεολύσια;
Μα η τελευταία εταιρεία με βιβλία τρίτης κατηγορίας, έχει σαφέστατη περιγραφή των χρεών και των υποχρεώσεων της. Πως είναι δυνατόν η πλανητική οικονομία να παρουσιάζει αυτή την παρανοϊκή εικόνα, όπου ουσιαστικά τα έσοδα του χρέους δεν καταγράφονται στο παγκόσμιο Α.Ε.Π. της; Και όμως υπάρχει κάτι ακόμα πιο παρανοϊκό. Αυτό που συμβαίνει με τα παράγωγα, είναι κυριολεκτικά ανεξήγητο. Αφού το ύψος των παραγώγων παγκοσμίως φτάνουν τα 600 τρισεκατομμύρια δολάρια! Το υπερδιπλάσιο του παγκόσμιου χρέους δηλαδή και πολλαπλάσιο του παγκόσμιου Α.Ε.Π.!
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι έχει συντελεστεί ένα παγκόσμιο έγκλημα, στην δυτική οικονομία κυρίως, μικρογραφία του οποίου είδαμε με την κατάρρευση της Lehmann brothers. Όπου η μόχλευση των στεγαστικών δανείων οδήγησε σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα που δεν είχαν ουδεμία σχέση με την τραπεζική πίστη όπως αυτή υφίσταται στον παραδοσιακό καπιταλισμό.
Το έγκλημα του Μπιλ Κλίντον, να εξομοιώσει τις παραδοσιακές τράπεζες με τα επενδυτικά μορφώματα, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Και φυσικά η γερμανική ασυδοσία που μέχρι πρότινος εκδηλωνόταν με τα όπλα, ξεδιπλώθηκε στο οικονομικό πεδίο. Με την Ντόιτσε Μπανκ να πρωτοστατεί στην παραγωγή, εκμετάλλευση, την παράνοια των παραγώγων.
Ένα παγκόσμιο έγκλημα το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε με τους όρους του πιο σκληρού καπιταλισμού. Ο οποίος ανέχεται το κέρδος, ανέχεται την παραγωγή πλούτου μέσω των επιτοκίων δανεισμού, δεν μπορεί όμως να ανεχθεί, και μάλιστα ποινικοποιεί τον κοπανιστό αέρα. Μένει λοιπόν να αποδειχτεί ποιος εκμεταλλεύτηκε την κερκόπορτα που άνοιξε ο Μπιλ Κλίντον ως πρόεδρος των ΗΠΑ, προκειμένου να μεταμορφώσει την παγκόσμια οικονομία σε μία κολοσσιαία φούσκα, όπου κάποια αόρατα χέρια κρατούν τις τύχες ολόκληρης της ανθρωπότητας, χωρίς μάλιστα να φαίνονται.
Πανδημία και Παγκόσμιος Πόλεμος
Αντί αυτή η υγειονομική κρίση που απειλεί ολόκληρη την ανθρωπότητα να λειτουργήσει ως συνεκτικός κρίκος προκειμένου να αμβλυνθούν οι διαφορές, ειδικά ανάμεσα στις υπερδυνάμεις, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η ρητορική των υπερδυνάμεων έχει κλιμακωθεί, έχει αυξηθεί η λεκτική αντιπαράθεση αλλά και η στρατιωτική προετοιμασία. Ένα παγκόσμιο μισός πλανάται το οποίο υπερισχύει ακόμα και της κοινής προσπάθειας για λύση στο πρόβλημα που παίρνει ανθρώπινες ζωές.
Το ρωσικό εμβόλιο απορρίπτεται επειδή είναι ρωσικό. Το κινέζικο εμβόλιο δεν μπαίνει καν σε διαδικασία έγκρισης, παρότι η Κίνα έχει νικήσει την πανδημία και έχει τη μεγαλύτερη εμπειρία στην αντιμετώπιση της. Ακόμα και το βρετανικό εμβόλιο δαιμονοποιείται ακριβώς επειδή δεν είναι γερμανικό!
Η εξαθλίωση του πληθυσμού είναι ο καταλληλότερος πυροκροτητής για μία παγκόσμια πολεμική αντιπαράθεση. Ο πλούσιος ιταλικό Βορράς βλέπει εκατομμύρια κατοίκους πλέον να τρέφονται στα συσσίτια.
Η ύφεση στέλνεις στους δρόμους δεκάδες εκατομμύρια αμερικανούς που είδαν τις φάμπρικες που αναστήθηκαν την τελευταία τετραετία, να ξανακλείνουν. Στην Αμερική μάλιστα αυτό είναι ένα δείγμα πολεμικής ανάφλεξης. Διότι όταν λευκοί, ισπανόφωνοι και Αφροαμερικανοί έχουν δουλειά, δεν πηγαίνουν να καταταγούν στον αμερικανικό στρατό, με αποτέλεσμα οι ξένες αποστολές των ΗΠΑ, να αντιμετωπίζουν λειψανδρία.
Παράλληλα, η ψυχολογία μέσω των μέσων αντιμετώπισης της πανδημίας, η κοινωνική αποστασιοποίηση, η αγοραφοβία, η απομάκρυνση από τον συνάνθρωπο και η μασκοφορία, διευκολύνουν την ανάπτυξη εχθροπάθειας ακόμα και στον πιο ειρηνόφιλο και μετριοπαθή πολίτη. Ο χειρότερος συνδυασμός.
Άλλωστε, ένας παγκόσμιος πόλεμος θα ήταν μία κάποια λύση στο τερατούργημα του παγκόσμιου χρέους και των παραγώγων. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα μέτρα εγκλεισμού.
Πανδημία, καταστολή και εξέγερση
Στην Ελλάδα έχουμε τα αυστηρότερα μέτρα εγκλεισμού σε σύγκριση με τις λεγόμενες πολιτισμένες χώρες. Αυτό είναι ένα πολύ άσχημο δεδομένο, ένας προπομπός αρνητικών εξελίξεων. Η μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, η αποδοχή στέρηση βασικών συνταγματικών και δημοκρατικών ελευθεριών που επεβλήθη μέσα σε ένα απόγευμα με πρόσχημα την πανδημία, δημιουργεί ένα εξαιρετικά αρνητικό δεδικασμένο. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες ακόμα και σε αυτές που τα μέτρα δεν είναι τόσο σκληρά – μιλάμε πάντα για τις λεγόμενες καπιταλιστικές, δυτικές χώρες – καθώς και εκεί ο πολίτης βλέπει τα συνταγματικά τους δικαιώματα να καταπατούνται.
Με απλά λόγια βλέπουμε σε δυτικές οικονομίες να επιβάλλεται ένα σοβιετικό μοντέλο καταστολής ελευθεριών, το οποίο κανένας δεν θα πίστευε πως θα μπορούσε να επιβληθεί πέρυσι τέτοιον καιρό. Το γεγονός αυτό εντείνει ακόμα περισσότερο την τερατογένεση του παγκόσμιου χρέους και των παραγώγων. Οι δυτικές χώρες βλέπουν το ΑΕΠ τους να μειώνεται, εξαναγκάζονται σε δανεισμό προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις βασικές κοινωνικές υποχρεώσεις και το κόστος συντήρησης και ενδυνάμωσης των εθνικών συστημάτων υγείας, άρα το παγκόσμιο χρέος αυξάνεται ακόμα περισσότερο. Και αυξάνεται αλματωδώς σε σύγκριση με το ΑΕΠ.
Το παράδειγμα της Ελλάδας είναι γλαφυρό. Το ΑΕΠ έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 2000, αλλά η σχέση χρέους / ΑΕΠ έχει γυρίσει στα επίπεδα του 1897! Στα επίπεδα μίας εθνικής καταστροφής!
Πως λοιπόν θα αντιμετωπιστεί αυτό το χάος; Μα φυσικά ο πολίτης θα είναι ο πρώτος στόχος. Και αποδείχτηκε εύκολος στόχος, διότι Με την ίδια ευκολία που τον κλείδωσαν και του απαγόρευσαν κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα, με την ίδια ευκολία θα τον υποχρεώσουν να απεμπολήσει τις οικονομικές του απαιτήσεις, τις ασφαλιστικές του παροχές, την σύνταξη του, υπό το πρίσμα των «αλγεινών οικονομικών εξελίξεων».
Οι «δανειστές» μόχλευση σαν την ισχύ τους επί των κρατών και τα κράτη με τη σειρά τους επέβαλαν την θέλησή τους επί των λαών. Οι δανειστές είναι σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση, ώστε να μπορούν να πιέσουν τα κράτη και να επιβάλλουν πολιτικές. Τα κράτη είναι σε πολύ πιο ισχυρή θέση για να πιέσουν τους πολίτες. Να τους υποχρεώσουν σε συνεχείς υποχωρήσεις, σε συνεχή απεμπόληση των δικαιωμάτων τους, σε συνεχή εξαθλίωση.
Και τώρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα για το κράτος, διότι κατάφεραν με άνεση να επιβάλουν εγκλεισμό και επιβίωση με επιδόματα σχεδόν για το σύνολο των πολιτών. Ποιος στα αλήθεια πιστεύει ότι το κράτος θα εγκαταλείψει τόσο εύκολα αυτό το όπλο επιβολής προς όφελος των πολιτών; Όταν σε κάθε λαϊκό αίτημα η απάντηση μπορεί να είναι «προσέξτε γιατί υπάρχουν και χειρότερα, τα έχετε ζήσει»;
Και όμως, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει σε μία σφοδρή εξέγερση. Διότι ο εγκλεισμός και οι συνεχείς απαγορεύσεις, μπορεί να μην λειτουργήσουν ως ανασταλτικό, αλλά ως εφαλτήριο κοινωνικής επανάστασης. Διότι το επιχείρημα του κράτους ότι «υπάρχουν και χειρότερα», μπορεί εύκολα να εξελιχθεί στο αντεπιχείρημα του «δεν έχω τίποτα να χάσω»! Και όταν ο πολίτης νιώθει πως δεν έχει τίποτα να χάσει, τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν πραγματικά ανεξέλεγκτα.
Η πανδημία λοιπόν μπορεί να είναι απλώς η αρχή ολέθριων καταστάσεων, τις οποίες φυσικά απευχόμαστε. Αλλά πρωτίστως η αλληλουχία της εξουσίας, από τον δανειστή ως τον κυβερνήτη, θα πρέπει να συνέλθει και να μην επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί την πανδημία για να εδραιώσει την εξουσία της ή για να ξεπλύνει τα εγκλήματα της.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η έξαρση της πανδημίας οφείλεται πρωτίστως στην αποδόμηση και αποσάρθρωση της δημόσιας υγείας στις δυτικές χώρες, προκειμένου αυτό το βασικό και υπέρτατο αγαθό να καταστεί εμπορικό προϊόν. Με διαλυμένα τα εθνικά συστήματα υγείας, οι χώρες της Δύσης στάθηκαν ανίκανες να αντιμετωπίσουν την επέλαση της πανδημίας και έτρεχαν ασθμαίνοντας για να αναδομήσουν τα συστήματα που οι ίδιοι κατέστρεψαν στον βωμό του κέρδους.