Toυ Γ. Λακόπουλου από το anoixtoparathyro.gr
Το τελευταίο διάστημα όλοι έβλεπαν ότι το σύστημα Μητσοτάκη κάνει απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης -από τους τυφώνες της πανδημίας, της οικονομικής κατάρρευσης και του …Λιγνάδη- με χονδροειδείς αντιπερισπασμούς.
Παραδόξως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ στα δύσκολα συνήθως διαφεύγει, πήγε σχεδόν πρόθυμα στη Βουλή να απαντήσει στην επίκαιρη ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα για την αστυνομική βία. Χειρότερη εξέλιξη δεν θα μπορούσε να τον περιμένει σ’ αυτή τη συζήτηση.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μίλησε συγκροτημένα, με επιχειρήματα και ευπρέπεια και έριξε τον Πρωθυπουργό στο καναβάτσο -πριν καν πάρει το λόγο.
Καλύτερα γι’ αυτόν να μην τον έπαιρνε. Το ακραίο ύφος, η ακατάληπτη ρητορεία, το τσουβάλιασμα περιθωριακών καταστάσεων, τα ψεύδη και οι διαστρεβλώσεις και κυρίως η ευτέλεια των αναφορών μπήκαν- από παρακμιακούς λογογράφους- σε ένα κείμενο διαστροφικής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, αλλά και της Ιστορίας. Κυρίως όμως ένα κείμενο που απευθύνονταν στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας.
Ωστόσο δεν έκρυψε την ενοχή του για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Αντίθετα την ανέδειξε με την τσαπατσούλικη προσπάθεια να μετατρέψει την απόγνωση που φέρνει στην κοινωνια σε προσωπικό του σε… θρίαμβο. Λεπτομέρεια: δεν ήταν πολύ ευχάριστο -για την ίδια- να βλέπει κανείς τη Ντόρα Μπακογιάννη να τον χειροκροτεί , επικεφαλής της κλάκας, για να προκαλέσει την προσοχή του.
Όσα διάβαζε, άχαρα και επιθετικά , τον εξέθεταν από τη μια παράγραφο στην άλλη. Δεν είναι τιμητικό για Πρωθυπουργός να προσπαθεί να ταυτίσει την αξιωματική αντιπολίτευση με την… τρομοκρατία και τους «μπαχαλάκηδες», επικαλούμενος τις θέσεις της για το κράτος δικαίου .
Ήταν κραυγαλέα επιστροφή στο κακό παρελθόν της παράταξής του. Αδίστακτα, χωρίς ηθικούς περιορισμούς, χωρίς σεβασμό στην αλήθεια και στα πραγματικά περιστατικά, σταχυολογούσε ασύνδετα πράγματα για να εμφανίσει τον Αλέξη Τσίπρα «αρχηγό των μπαχαλάκηδων». Όπως έκανε ο πατέρας του με τον Ανδρέα Παπανδρέου για την 17Ν. Το αίμα νερό δεν γίνεται.
Ο βασικός υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα, δήλωσε στη Βουλή ευτυχής γιατί «έχει πετύχει» και στην οικονομία και στην πανδημία. Ότι είναι ικανοποιημένος με τους εφτά χιλιάδες νεκρούς – επειδή… αλλού είναι περισσότεροι.
Η ερασιτεχνική διάλεξη με την οποία προσπάθησε να τα θεμελιώσει ήταν πλίνθοι και κέραμοι». «Είναι για λύπηση» είπε βουλευτής της ΝΔ που παρακολουθούσε από την τηλεόραση τη συνεδρίαση, όταν τον άκουσε να λέει ότι τις κινητοποιήσεις της προκαλεί ο … Τσίπρας και συνεπώς ευθύνεται και για τα αυξημένα κρούσματα. Εύστοχα ο πολιτικός αναλυτής Λευτέρης Κουσούλης έγραψε : «Η διαχείριση της πανδημίας στο μέτωπο της πειθούς έχει πλήρως και καταλυτικά αποτύχει».
Αντί να μιλήσει για το θέμα της ερώτησης για το οποίο κλήθηκε να απολογηθεί, επιβεβαίωσε τις χειρότερες εκτιμήσεις για τις προθέσεις του. Ο σχεδιασμός της ΝΔ δεν έχει καν πολιτικά χαρακτηριστικά πλέον. Συνιστά πολιτική διαστροφή. Ενσωματώνει αθέμιτες συλλήψεις καταστάσεων, προκειμένου να μεταφέρει την ευθύνη στην αντιπολίτευση, όχι μόνο για την αστυνομική βία, αλλά και την πανδημία.
Ήταν αδύνατον να βρει κανείς ψήγματα λογικής -και σε πολλά σημεία ηθικής- σε όσα έλεγε με αυτάρεσκο ύφος και αυτοθαυμαζόμενος με την εντύπωση ότι κατατροπώνει τον αντίπαλό του, ενώ κατατρόπωνε την αλήθεια. Η τα… Μέσα Κοινωνικής ΔΙκτύωσης, στα οποία επιτέθηκε, α λα Τράμπ και Ορμπάν.
Κάθε φορά που ανέβαζε τους τόνους έδειχνε τυλιγμένος στο δικό του δίχτυ και όσο προσπαθούσε να διαφύγει από όσα τον βαρύνουν, τόσο περισσότερο έμπλεκε.
Μετά τον πανικό Λιγνάδη -που χαρακτήρισε την προηγούμενη εμφάνισή του στη Βουλή-, τώρα προσπάθησε να κερδίσει έδαφος εκεί που το έχει ήδη χάσει: στους λεγόμενους «νοικοκυραίους» και στη νεολαία. Στους νομοταγείς πολίτες και το δημοκρατικό φρόνημα της κοινωνίας.
Αλλά απέναντι σ’ αυτούς κυρίως αυτοκτόνησε πολιτικά. Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν θέλει το 2021 Πρωθυπουργό με , άλλα αντ’ άλλων, λεξιλόγιο. Με προσφυγή σε εμφυλιοπολεμική επιχειρηματολογία. Με χαμηλής ποιότητας αναφορές, ευτελές ύφος και άρνηση ανάληψης της παραμικρής ευθύνης.
Όσο μιλούσε αραδιάζοντας ασυναρτησίες με στόμφο και φράσεις που δεν έβγαζαν νόημα- προκαλούσε αποστροφή με ενδιάμεσα μειδιάματα.
Πήγε στη Βουλή για χτυπήματα κάτω από την μέση. Για επίδειξη υποκρισίας -όπως όταν είπε όταν πήγε «για να καταδικάσει» τον ξυλοδαρμό του νεαρού στη Νέα Σμύρνη. Όταν δεν το έκανε σε τρεις αλλεπάλληλες δημόσιες εμφανίσεις του ως εκείνη τη στιγμή. Και στη Βουλή το έκανε σαν να έλεγε ανέκδοτο…
Οι επικοινωνιολόγοι του Μεγάρου Μαξίμου και οι γνωστοί <γελωτοποιοί του Βασιλέως > που είχαν την ιδέα για κόλπα που «θα παγιδεύουν τον Τσίπρα», τελικά παγίδευσαν τον Μητσοτάκη. Τον έστειλαν σαν ερίφιο να συναντήσει πρόωρα το Πάσχα «με το κεφαλλακι του στον πάγκο του χασάπη», που λέει κι ο Σαββόπουλος στους «Αχαρνής» του.
Τι κέρδισε ο Τσίπρας
Σ’ αυτή τη συζήτηση ο Αλέξης Τσίπρας είχε κέρδη που συναθροιζόμενα του δίνουν την ηγεμονία στην στην πολιτική σκηνή.
Απευθύνθηκε στον μέσο πολίτη, εκπροσώπησε το σύνολο της Δημοκρατικής Παράταξης, οριοθέτησε τη θέση του απέναντι στη βία, ανέδειξε το προσωπικό του ιμπέριουμ και ανάγκασε τον Μητσοτάκη να κατέβει και άλλο τη σκάλα του κακού και στην πιο φτηνή επιχειρηματολογία.
Ήταν λυπηρό Πρωθυπουργός να απευθύνεται στη Βουλή με υλικό καφενείου, με ανεύθυνες κορώνες και με ατάκες ακραίου δεξιού φανατισμού.
Να επιδίδεται σε κρεσέντο μίσους και παραπληροφόρησης, καταφεύγοντας σε περιθωριακές και ύποπτες δραστηριότητες και να τις συνδέει αυθαίτερα με την αντιπολιτευση. Και ταότοχρονα να την καλεί να συμφωνήσει την παράκαμψη της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Ήταν ο χειρότερος Μητσοτάκης από τότε που έγινε πρωθυπουργός. Ηττηθηκε κοινοβουλευτικά, αλλά εδειξε οτι , ι όσο περνάει ο καιρός και τον ξεπερνούν τα πράγματα, γίνεται και δημοκρατικά επικίνδυνος. Ακόμη και για το κόμμα του οποίου πήρε την αρχηγία το 2016.
Φάνηκε από την εμπάθεια με την οποία επιτέθηκε στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και τον τότε υπουργό Προκόπη Παυλόπουλο, λέγοντας – δίκην ανατριχιαστικού υπονοούμενου για πολλούς: «Δεν θα επιτρέψω να γίνει πάλι ό,τι έγινε με τον Γρηγορόπουλο το 2008 στην Αθήνα».
Η «αντιστόρητη αντικαραμανλικη εμπάθεια» που του καταλόγισε δημοσίως ο Βαγγέλης Αντώναρος – και βουλευτές της ΝΔ μεταξύ τους- με την κουτοπόνηρη διαστρέβλωση των «Δεκεμβριανών» του 2008 – σαν να κυβερνούσε άλλο κόμμα- ενισχύει το ποτάμι της απογοήτευσης που κυλάει από καιρό στο υπέδαφος του κόμματος των Καραμανλήδων, με το σύνθημα «αυτός δεν έχει καμία σχέση με τη ΝΔ».
Με αυτή την τραγελαφική εμφάνιση ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφυγε από τη Βουλή, τριπλά ζημιωμένος. Ηττήθηκε κατά κράτος από τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, διεύρυνε την απόστασή του από την κοινωνία και έριξε νερό στο μύλο της αγανάκτησης που πυκνώνει εναντίον του στη συντηρητική παράταξη.