Τι πραγματικά γνωρίζεις μεγάλε; Το παζλ της ζωής

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Η βεβαιότητα που εκφράζουν για γεγονότα ή πρόσωπα ορισμένοι άνθρωποι, δίνει την ευκαιρία να εξετάσουμε αν αυτή είναι σωστή, εμπεριστατωμένη ή απλά… έτσι νομίζουν, έχοντας σαν βάση της άποψής τους, μεμονωμένα γεγονότα, όπως τους έχουν παρουσιαστεί κι όχι έχοντας πλήρη γνώση.
Θέλοντας να καταστήσω όσο το δυνατόν πιο σαφή την πιο πάνω θέση, θα φέρω σαν παράδειγμα, την κατασκευή ενός παζλ 1000 κομματιών που κάποιος αναλαμβάνει να συνθέσει χωρίς όμως να γνωρίζει την πραγματική εικόνα.
Μεγάλη ικανοποίηση νοιώθει όταν καταφέρει να συνδέσει μεταξύ τους κάποια κομμάτια, που σχηματίζουν μέρος της εικόνας.
Χαίρεται για το επίτευγμά του, παινεύεται γι’ αυτό στον περίγυρό του, παραβλέποντας το γεγονός, πως ακόμα κι αν σχημάτισε μέρος της εικόνας, δεν γνωρίζει το όλον, δεν γνωρίζει αν τελικά καταφέρει να συνδέσει μεταξύ τους όλα τα κομμάτια του παζλ για να δει την πραγματική, την ολοκληρωμένη εικόνα.
Στην καθημερινότητά μας, πολλοί άνθρωποι, αγνοώντας πολλές παραμέτρους ενός γεγονότος που τους παρουσιάζεται, αρχίζουν να επαινούν ή να διαμαρτύρονται.
Οι άνθρωποι δεν εξετάζουν αν το γεγονός, η παρέμβαση, ακολούθησε τις ηθικές και νόμιμες οδούς, αν η ωφέλεια είναι αυτή που προβάλλεται ή όχι.
Βλέπουν μόνο την εικόνα, λαμβάνουν την πληροφορία κι αν ικανοποιεί κάποια «θέλω» τους, αδιαφορούν για τα υπόλοιπα. Δεν εξετάζουν τις πιο ουσιώδεις παραμέτρους, γιατί απλά… δεν τους ενδιαφέρει!
Φωνάζουν όμως για την ολοένα και περισσότερο αυξανόμενη εγκληματικότητα, διαμαρτύρονται για την συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, για το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλούτου και φτώχειας, για την άνιση κατανομή του πλούτου της χώρας, της πόλης, όμως οι τελικές επιλογές τους σε πρόσωπα και κυβερνήσεις, γίνονται πάντα με γνώμονα τις υποσχέσεις, τα «θα» κι όχι με κριτήριο την φερεγγυότητα του ατόμου, την κοινωνική του συνεισφορά, τις γνώσεις του, την ηθική του.
– Εγώ θέλω να βολευτώ! είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα μότο ορισμένων.
– Αν μου λύσει το πρόβλημά μου, θα τον ψηφίσω! λένε κάποιοι άλλοι.
Κι άλλες αρκετά «πολιτικές» και «ώριμες» φράσεις απλών ανθρώπων που θέλουν να ξεφύγουν από το γκρίζο της ζωής τους, θα μπορούσαν να γραφτούν. Ο χρόνος έχει δείξει, πως όποιες αλλαγές κι αν επιχείρησαν σε κόμματα και πρόσωπα, η κατάστασή τους παρέμεινε η ίδια.
Οι οικονομικά ανεξάρτητοι, αυτοί που θέλουν μέσα από την όποια εξουσία να αυξήσουν τα υπάρχοντά τους ή να καλύψουν σημαντικά λάθη που έκαναν στο παρελθόν και που έγιναν αιτία να αυξήσουν σημαντικά την περιουσία τους, επιλέγουν και στηρίζουν πάντα εκείνους που εγγυώνται την ασφάλειά τους, την αύξηση ή σε χειρότερη περίπτωση, την διατήρηση της περιουσίας τους. Και πάντα είναι οι κερδισμένοι.
Όταν παρουσιάζονται γεγονότα ή έργα, καλό θα ήταν, πριν αρχίζουν τα «μπράβο» και τα «ζήτω» οι απλοί άνθρωποι, να γνωρίζουν, όχι μόνο την ωφελιμότητα (σχετικό είναι κι αυτό) αλλά και τις άλλες παραμέτρους.
Το λυπηρό είναι, ότι αν κάποιος επισημάνει, λάθη, παραλήψεις ή μη σύννομες τακτικές της εξουσίας, οι «υποστηρικτές», αυτοί που είτε περιμένουν να ωφεληθούν είτε έχουν τύχει κάποιας εύνοιας, ορμάνε να τον «φάνε»! Γιατί αμφισβήτησε τον αρχηγό τους! Δεν τους νοιάζει αν είναι γνώστης, αν έχει σχηματίσει το παζλ. Απλά οργίζονται μαζί του γιατί ίσως, τους καταρρίπτει την ιδεατή κι όχι πραγματική εικόνα του αρχηγού τους.
Δεν εξετάζουν αν όσα γράφηκαν ή ειπώθηκαν είναι σωστά ή όχι. Γι’ αυτούς δεν έχει καμιά σημασία. Κοιτάζουν το μέρος της εικόνας που τους δόθηκε κι αδιαφορούν για όλα τα άλλα. Ακόμα και το γεγονός, πως είμαστε μια καταχρεωμένη χώρα που χρειάζεται οι εμπλεκόμενοι με το δημόσιο χρήμα, να κάνουν χρηστή διαχείριση.
Έχεις την υπομονή να μάθεις και να σχηματίσεις το παζλ για να έχεις πλήρη και σαφή άποψη για την εικόνα;
Τότε η άποψή σου μετράει…