Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Αντί τα κόμματα να βυσσοδομούν το ένα εναντίον του άλλου, οφείλουν, στην πράξη, να αντισταθούν σε οτιδήποτε πλήττει την εικόνα τους και απειλεί ευθέως το κύρος του θεσμού που εκπροσωπούν. Τα θλιβερά και συνάμα τραγικά γεγονότα, που έλαβαν χώρα στην φιλόξενη πλατεία της Νέας Σμύρνης, δε χωρούν σε αστείες δικαιολογίες και φθηνούς συμψηφισμούς.
Ούτε, όμως, θα γίνουν το άλλοθι της πολιτικής βουλιμίας όσων αρνούνται να συμφιλιωθούν με τις υποχρεώσεις του ρόλου τους, όσων συνεπεία της παραπαίουσας δημοσκοπικής εικόνας τους επιδίδονται σε παιχνίδια πολιτικού καιροσκοπισμού και με τη ρητορική τους επενδύουν στο διχασμό, στην ένταση και στο κοινωνικό χάος.
Οι σκηνές της ωμής βίας με θύμα την κοινή λογική και το κράτος δικαίου, που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους της Νέας Σμύρνης, και πρωταγωνιστές μεμονωμένους ένστολους – όφειλαν να επιδείξουν αυτοέλεγχο, μέτρο και αυτοσυγκράτηση – και τις ορδές των ανεγκέφαλων χούλιγκαν, βάλουν εναντίον της ένομης τάξης, των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της μέγιστης αξίας της ζωής. Συνιστούν άμεση προσβολή του πολιτισμού μας και ευθεία αμφισβήτηση του πυρήνα της δημοκρατικής κοινωνίας…
Σε κάθε περίπτωση, θέτουν εν αμφιβόλω τον λόγο ύπαρξης των δομών του πολιτικού και διοικητικού συστήματος της χώρας. Εκείνο που σήμερα προέχει, δεν είναι η τύχη του πολιτικού προσωπικού ούτε η επιβίωση των πολιτικών οργανισμών (αενάως έρχονται και παρέρχονται στην πολιτική σκηνή της χώρας), είναι η διάσωση της κοινωνικής ειρήνης και η παγίωση του αισθήματος ασφαλείας των πολιτών. Καμία σκοπιμότητα δεν μπορεί να παρακάμπτει τις θεμελιώδεις αρχές δικαίου, πολλώ δε μάλλον να αμφισβητεί το νόμο του κράτους.
Άπαντες, φρονώ, επιβάλλεται να σταθούν στο ύψος των ευθυνών τους, να πορευτούν με μοναδικό κριτήριο τον σεβασμό και την υποταγή στη δημοκρατική νομιμότητα. Είτε λοιπόν όλοι θα συνταχθούν πίσω από αυτή την αλήθεια, έχοντας ως μοναδικό κριτή των πράξεων τους την εθνική τους συνείδηση, είτε θα συνεχίσουν να ρίχνουν νερό στο κρασί τους ενισχύοντας ακραίες λαϊκιστικές φωνές και μηδενιστικές θεωρίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική επιβίωσή τους και τις εύθραυστες αντοχές της κοινωνίας. Ζητούμενο ήταν, είναι και παραμένει η τιμή και η αξιοπρέπεια της χώρας, η συνοχή και η ασφάλεια της κοινωνίας, όχι ο διχασμός της…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τ. Γεωπόνος – Παιδαγωγός