Του Χασάπη Πέτρου
Μετά την διάψευση στην πράξη των μαρξιστικών ιδεών και την κατάρρευση όλων των σχετικών καθεστώτων, τα πολιτικά «ορφανά» της σημερινής γκλομπαλιστικής (από το globalism – παγκοσμιοποίηση) νεοαριστεράς, βρήκαν άλλον τρόπο πολιτικής εκμετάλλευσης, για προσωπική εξουσία και πλουτισμό.
Με εξαιρετικό ρεαλισμό και προσαρμοστικότητα, αντικατέστησαν γρήγορα τον μαρξισμό με τον δικαιωματισμό και την εργατική τάξη με τις παντός είδους μειονότητες. Έτσι και πάλι διεκδικούν με θράσος ηθικό πλεονέκτημα, υποστηρίζοντας δήθεν τα παντός είδους, πραγματικά ή κατασκευασμένα, ατομικά δικαιώματα και τις διαφορετικότητες και δήθεν μάχονται για να «γλιτώσουν» τις μειονότητες από την κοινωνική καταπίεση.
Την έχουν δει κάτι σαν «αρχάγγελοι» της «πολιτικής ορθότητας» που έχουν το δικαίωμα να στοχοποιούν και να χαρακτηρίζουν όλους όσους δεν ασπάζονται τους δικούς τους στόχους, με παντός είδους ταμπέλες ( η αγαπημένη τους είναι «φασίστες») και ταυτόχρονα με τη «ρομφαία» τους να εξοντώνουν, όχι μόνο πολιτικά, αλλά ενίοτε και φυσικά, όποιον «φασίστα» τους κρίνει ή τους αντιμάχεται.
Για τους γκλομπαλιστές νεοαριστερούς υπάρχει όμως μια «αχίλλειος πτέρνα» και ταυτόχρονα μεγάλος εχθρός τους. Είναι η βασική αρχή της δημοκρατίας, η αρχή της πλειοψηφίας. Επειδή βασίζονται στις μειονότητες και τις μειοψηφίες και επειδή ποτέ δεν μπορούν να ενωθούν οι μειονότητες και να επιβληθούν σε μια ψηφοφορία στην κοινωνική πλειοψηφία, αυτό είναι «κόκκινο πανί». Έτσι κάνουν μεγάλο θόρυβο και γεμίζουν με ενοχές την κοινωνική πλειοψηφία, προκειμένου να επιβάλλουν δικτατορικά τις απόψεις τους.
Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι συνεργάζονται πλέον άριστα με το διεθνές νεοφιλελεύθερο κεφάλαιο, το οποίο υπηρετούν και από το οποίο χρηματοδοτούνται και προβάλλονται. Και τούτο γιατί οι ελίτ που ηγούνται της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιούν τις παντός είδους μειονότητες και την παράνομη μετανάστευση, προκειμένου να «ανατινάξουν» τις εθνικές κοινωνίες και να υποδουλώσουν εύκολα τα Έθνη Κράτη για τα οικονομικά τους συμφέροντα. Βλέπουμε δηλαδή ότι οι στόχοι της διεθνούς καπιταλιστικής ελίτ και οι στόχοι της γκλομπαλιστικής νεοαριστεράς ταυτίζονται απόλυτα και η πρώτη χρησιμοποιεί τη δεύτερη για να διαλύσει τις εθνικές πλειοψηφικές απόψεις και να υποτάξει εύκολα τις ασύνδετες και διαλυμένες πλέον λαϊκές μάζες. Κάθε τι που μπορεί να σχηματοποιεί εθνική πλειοψηφική άποψη κτυπιέται και λοιδορείται (πατρίδα, ιστορία, θρησκεία, παιδεία, πολιτιστική παράδοση κ.λ.π.).
Επομένως, το αντίδοτο, τόσο στην εσωτερική «πέμπτη φάλαγγα» όσο και στην εξωτερική παγκοσμιοποίηση είναι η πραγματική δημοκρατία. Δηλαδή, η αλλαγή των θεσμών ώστε να συμμετέχουν οι ίδιοι οι πολίτες στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν τις ζωές τους, σύμφωνα με την αρχή της πλειοψηφίας.
Και ενώ αυτό είναι εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, βλέπουμε τη νεοφιλελεύθερη γκλομπαλιστική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, να αναρτά νέο νόμο στη Διαβούλευση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και αντί να δώσει δημοκρατία και δύναμη στην ΤΑ, αντίθετα αναθέτει όλη την τοπική εξουσία στο μειοψηφικό 43%. Βλέπουμε δηλαδή, νεοφιλελεύθερους και νεοαριστερούς να ταυτίζονται, υπηρετούντες τη διεθνή καπιταλιστική ελίτ σε βάρος του Έθνους Κράτους και δεν θα υπάρξει καμία έκπληξη αν συγκυβερνήσουν με εντολές έξωθεν. Αυτό πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να το σταματήσουν στις κάλπες.