Μια σύντομη συνοπτική έρευνα – αποστομωτική απάντηση στους βαρβάρους από Π.Β. Συγγραφέα – Ποιήτρια από Μ. Ασία.
HURRIΥΕΤ …
ΛΕΥΚΩΣΙΑ. Διαμαρτυρίες στην τουρκική πλευράπροκαλεί η συζήτηση για αλλαγή ορισμένων τουρκικών ονομάτων σε οδούς σε πρώην τουρκοκυπριακές συνοικίες στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.
Δημοσίευμα της Hurriyet Daily News, επιχειρεί την εκμετάλλευση του θέματος για σκοπούς προπαγάνδας, αγνοώντας το τί γίνεται αντιστοίχως στα κατεχόμενα όπου άλλαξαν τα ονόματα όλων των χωριών, έχουν συλήσει τις περισσότερες εκκλησίες και εξαφανίσειοτιδήποτε το ελληνικό.
Το δημοσίευμα υπό τον τίτλο …Τα τουρκικά ονόματα των οδών προσπάθησαν να αλλάξουν στην ελληνική Κύπρο, μέλη εθνικιστικών ελληνοκυπριακών οργανώσεων, πολιτικών κομμάτων, φορέων και διαπρεπών συγγραφέων, τόσον της Ελλάδος, όσον και της Κύπρου…..
Σημειώνει ότι οι πινακίδες με τουρκικά ονόματα, ήταν το θέμα μιας συζήτησης σε ομάδες του Facebook, με τους χρήστες των κοινωνικών μέσων να καλούν τους αξιωματούχους να τις αφαιρέσουν.
Ειδικότερα, αναφέρει ότι ζήτησαν να αφαιρεθεί το σήμα της οδού Bozkurt (Μποζκούρτ) και το όνομα της οδού Κωνσταντινούπολεως στην πόλη της Λάρνακας όπου ήδη άλλαξαν τα ονόματα των λεωφόρων Piyale Paşa και Talat Paşa.
Σύμφωνα με το τουρκικό δημοσίευμα, τον περασμένο μήνα, η Λεωφόρος Talat Paşa στην πόλη μετονομάστηκε ομόφωνα ως Λεωφόρος Δικαιοσύνης, μετά από αίτημα Ελληνοκυπρίων, Αρμενίων και Ποντίων, με την αιτιολογία, όπως αναφέρει, ότι ο Talat Paşa ήταν μεταξύ των πρωταγωνιστών των «εκδηλώσεων του 1915» (της γενοκτονίας δηλαδή)
Η οδός Κωνσταντινούπολεως και η οδός Bozkurt στην παλιά τουρκοκυπριακή συνοικία της Λάρνακας ονομάστηκαν πριν από πολλές δεκαετίες πρινξεκινήσουν ενδοκοινοτικές μάχες στο νησί, γράφει η «Χουριέτ» και κατά δήλωση του Δημάρχου Λάρνακας ….
Ο δήμαρχος της Λάρνακας Ανδρέας Βύρας επίσης δήλωσε στην εφημερίδα ότι το όνομα Bozkurt(Μποζκούρτ), που σημαίνει «γκρίζος λύκος» στα τουρκικά, δόθηκε τη δεκαετία του 1910 και πριν«υιοθετηθεί» από τους Τούρκους εθνικιστές ως το σύμβολό τους. ( Προσέξτε δήλωση! Προφάσεις εν αμαρτίες και άφεση αμαρτιών….)
Επίσης ίδετε…
Επειγόντως να δοθούν τουρκικά ονόματα σε 152 ελληνικά νησιά ζητά η Γενί Σάφακ
Και περί θρασύτητας …
Πιο κάτω – Λέξεις εικόνες και αποκαλυπτικά κείμενα αυτονόητου περιεχομένου και ερμηνείας…. , απόλυτα συμβατά με τις ημέρες και πράξεις των βαρβάρων …
ΑΒΕΛΤΗΡΙΑ …
Ετυμολογία.
αβελτηρία < αρχαία ελληνική ἀβελτερία < ἀβέλτερος < στερητικό α- + βέλτερος (αρχαία ελληνική βελτίων), αυτός που δεν μπορεί να βελτιωθεί
Ουσιαστικό
αβελτηρία και αβελτερία θηλυκό• η αμυαλιά, η ανοησία, η μωρία, η οκνηρία σκέψεως, η απειροκαλία, η ατασθαλία
Συγγενικές λέξεις.• αβέλτερος, αβελτίωτος
Συνώνυμα…• μωρία• κουφόνοια• αμυαλιά• νωθρότητα• αφροσύνη• ανοησία• απερισκεψία• αστοχασιά• θρασύτητα
ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ…
αγριότητα, σκληρότητα, αγένεια, χυδαιότητα, brutishness,βανδαλισμούς, διαφθορά, χοντροκοπιά, προσβλητικότητα, βαρβαρότητα.
βιαιότητα, αγριότητα, σκληρότητα, ζωώδες, τον πρωτογονισμό, αναλγησία, κανιβαλισμός, σκυλί.
σκληρότητα, κακία, βαρβαρότητα, σφοδρότητα, bloodthirstiness, απανθρωπιά, αγριότητα,κανιβαλισμός, γενοκτονία …
ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ – ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ
Αυτός που εκμεταλλεύεται όλες τις περιστάσεις… (συνεκδοχικά) αυτός που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο αθέμιτο, για να πετύχει το σκοπό του
ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΩΝ ΟΠΟΥ ΕΜΦΑΙΝΩΝΤΑΙ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΙΣΧΥΡΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕ ΚΥΡΙΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΙ ΟΤΙ ….ΟΥΔΕΙΣ ΕΠΕΖΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ. ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙ ΤΟΝ ΒΠΠ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΖΗΛΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΥΤΕΣ. Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΑΘΗΣ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΝΟΝΤΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑ ΣΠΑΘΗΣ ΝΑ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΟΥΝ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ….ΝΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ .ΜΕΜΟ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΞΑΝΑ LATET UNGUI IN HERBA ….A SNAKE HIDDEN IN THE GRASS….! Η ΑΣΠΟΝΔΗ ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΣΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ….ΑΝΑΜΕΙΝΑΤΕ …ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΑΦΕΛΕΙΣ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ…..
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΠΟΥ ΠΑΤΗΣΑΝ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥΣ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ. ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ…!
-«Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν». Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876.
-«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή». Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
-«Για την τουρκική λογική το σπαθί αποτελεί το πιο σίγουρο μέσον επίλυσης των προβλημάτων». Ντομινίκ Ντυφούρ ντε Πραντ, Γάλλος διπλωμάτης (Dominique Dufour De Pradt1759-1837)
-Αυτή η χώρα πέρασε από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς ποτέ να γνωρίσει τον πολιτισμό …Τσώρτσιλ…..
-Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα. Β. Ουγκώ.
-Οι Τούρκοι είναι ο λαός της οργής του Θεού. Μαρτίνος Λούθηρος, 1483-1546, Γερμανός θεολόγος, Μεταρρυθμιστής
-Η Τουρκία είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης. Τσάρος Νικόλαος Α’, 1796-1855, Ρώσος ηγεμόνας (σε συνομιλία του το 1844 με τον Δούκα Ουέλλιγκτον) κ.ά.π.
Ακολουθούν αποσπασματικές πληροφορίες από *Πέτρο Σαββίδη.
*O Πέτρος Σαββίδης είναι διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας και γεωπολιτικός αναλυτής για θέματα Ανατολικής Μεσογείου.
Η πρώιμη φάση ισλαμοποίησης, μεταξύ 1974 και 1980, εφαρμόστηκε αμέσως μετά την τουρκική εισβολή διαμέσου της εθνικής και πολιτισμικής εκκαθάρισης των κατεχόμενων εδαφών. Η αρχική τουρκοποίησή τους επιβλήθηκε με τη δημογραφική αλλοίωση του κατεχόμενου χώρου (εκδίωξη του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού, μετακίνηση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού στον βορρά, μεταφορά εποίκων από την Τουρκία), την εκρίζωση της μακραίωνης ελληνορθόδοξης ταυτότητάς του και την τουρκοποίηση των ιστορικών τοπωνυμίων. Παράλληλα, η αρχική φάση ισλαμοποίησης εδραιώθηκε στη βίαιη και μαζικήκαταστροφή της πολιτισμικής ταυτότητας των κατεχόμενων εδαφών της Δημοκρατίας, την οποία η Washington Post αποκάλεσε, το 1976, ως «θεσμοθετημένη εξαφάνιση» («institutionalisedobliteration»).
Πέραν των 500 ελληνορθόδοξων εκκλησιών, μοναστηριών και εξωκκλησιών βεβηλώθηκαν, λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν, ενώ 74 από αυτά, αφού αποχριστιανοποιήθηκαν, ισλαμοποιήθηκαν και μετατράπηκαν σε τεμένη μεταξύ 1974-1980. Ομοίως, ούτε ένα ελληνορθόδοξο νεκροταφείο δεν επέζησε της βεβήλωσης και της καταστροφής, τόσο σε ελληνικά χωριά όσο και στα μεικτά όπου οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοί τους είχαν παραμείνει στα σπίτια τους. Βαριάεργαλεία χρησιμοποιήθηκαν για την αποκοπή των μαρμάρινων σταυρών από τους τάφους, οι φωτογραφίες των νεκρών αφαιρέθηκαν και καταστράφηκαν, και σε αυτές που απέμειναν, γδάρθηκαν με βιαιότητα τα μάτια και τα πρόσωπα. Ενώ η ευθύνη, για τη μαζική και συστηματική πολιτισμική καταστροφή, αποδίδεται, αόριστα, από την τουρκοκυπριακή πλευρά στον κατοχικόστρατό και στους Τούρκους εποίκους, η σύληση και η καταστροφή των ελληνορθόδοξων θρησκευτικών μνημείων διενεργήθηκε τα πρώτα χρόνια της κατοχής, όταν η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν τουρκοκυπριακή και ο αριθμός των εποίκων περιορισμένος. Επιπλέον, το επίπεδο της καταστροφής είναι πανομοιότυπο, τόσο στις περιοχές που εγκαταστάθηκε ο κατοχικός στρατός όσο και στις περιοχές που δεν είχε εγκατασταθεί, όπως η χερσόνησος της Καρπασίας.
Κατά την ενδιάμεση φάση ισλαμοποίησης, μεταξύ 1980 και 2003, εμφανίζονται σαφείς και ισχυρές αποδείξειςχρησιμοποίησης της ισλαμικής θρησκείας ως φορέα για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων παράθρησκευτικών λειτουργιών. Η ανέγερση των πρώτωνοκτώ τεμενών με σαουδαραβική επίδραση (1982-2000) βασίστηκε σε πολιτικά παρά θρησκευτικά κριτήρια αφούοι τοποθεσίες που επιλέχθηκαν, από τις τουρκοκυπριακές θρησκευτικές Αρχές, αποσκοπούσαν στην προβολή της ισλαμικής παρουσίας στο κατεχόμενοέδαφος παρά στην εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών. Μόνο δύο από αυτά ανεγέρθηκαν σε πόλεις (Μόρφουκαι Λευκωσία), ενώ τέσσερα από αυτά ήταν σε απομονωμένα χωρία με περιορισμένο πληθυσμό(Ριζοκάρπασο, Δαυλός, Άγιος Ηλίας, Ποταμός του Κάμπου). Η υιοθέτηση οθωμανικού τύπου τζαμιών με θόλο, τα οποία είναι τυπολογικά ξένα προς τις θρησκευτικές παραδόσεις του νησιού (υπάρχουν μόνο τέσσερα θολωτά τεμένη από την Οθωμανική Περίοδο), η σκόπιμη χρήση του κατάλευκου χρώματος στην εξωτερική τους εμφάνιση, το οποίο τα καθιστά ορατά από μεγάλες αποστάσεις, και το δυσανάλογο μέγεθος των ψηλών και μυτερών μιναρέδων τους] θα μεταβάλλονταν, στη συνέχεια, σε πολιτικούς ενδείκτεςτης τουρκικής ισλαμικής κυριαρχίας στο κατεχόμενοέδαφος, εκτός του πλαισίου της λειτουργικής ισλαμικής αρχιτεκτονικής και της θρησκευτικής πίστης.
51 ΜΙΝΑΡΕΔΕΣ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ
Η τακτική χρησιμοποίησης της θρησκείας ως πολιτικούεργαλείου εδραιώθηκε με τη μεθοδευμένη εμφύτευση πέραν των 51 νέων, δυσανάλογα ψηλών, μιναρέδων οθωμανικού τύπου σε ανάλογα μικροσκοπικά τουρκοκυπριακά «mescit» στα κατεχόμενα. Ενώ θα ήταν λογικό το Evkaf, ο τουρκοκυπριακός φορέας θρησκευτικών ιδρυμάτων, να χρησιμοποιήσει, κατά τη συντήρηση αυτών των μικρών θρησκευτικών χώρων, τους παραδοσιακούς μιναρέδες τουρκοκυπριακού τύπου, επέλεξε, σκόπιμα, μιναρέδες οθωμανικού τύπου 34 μέτρων, τριπλάσιου ύψους από αυτούς που είχαν τα τοπικά τεμένη πριν το 1974. Η τουρκοκυπριακή πολιτικήπροσθήκης δυσανάλογα ψηλών και μυτερών μιναρέδων δεν αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση θρησκευτικών αναγκών αφού αυτοί ήταν τυπολογικά ακατάλληλοι και ξένοι προς την τουρκοκυπριακή θρησκευτική αρχιτεκτονική. Σε αντίθεση με τον κοσμικό χαρακτήρα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, η συστηματική τακτική εμφύτευσής τους προέβαλλε μια δυναμική πολιτική υψηλής ισλαμικής παρουσίας, κατά την οποία ο τουρκικός μιναρές οθωμανικού τύπου αναδείχθηκε σε κυρίαρχο θρησκευτικό και πολιτικό σύμβολο στο ταπεινό περιβάλλον των κατεχόμενων χωριών. Επιπλέον, η επαναλαμβανόμενη, εξέχουσα παρουσία τους στο κατεχόμενο τοπίο –είναι ορατοί από μεγάλες αποστάσειςπολλών χιλιομέτρων– εισήγαγε μια δραματική αλλαγή στην ιστορική φυσιογνωμία και τη φυσική απλότητα του αγροτικού τοπίου στο βόρειο τμήμα του νησιού
Η ενδιάμεση φάση ισλαμοποίησης καταλήγει στο αυξημένο πολιτικο-θρησκευτικό ενδιαφέρον της Τουρκίας, την περίοδο 1999-2003, κατά την οποία κατασκευάστηκαν 14 κατάλευκα τεμένη οθωμανικού τύπου με πανύψηλους μιναρέδες, με την αποκλειστικήπλέον χορηγία της Άγκυρας. Τρία κύρια τεμένη ανεγέρθηκαν σε εξέχουσες τοποθεσίες των κατεχόμενωνπόλεων (Λευκωσία, Αμμόχωστος, Κερύνεια), όπου το επιβλητικό τους μέγεθος και οι δυσανάλογα ψηλοί τους μιναρέδες τα μετέτρεψαν σε κυρίαρχους ενδείκτες του αστικού ορίζοντα. Δύο από αυτά, τα τεμένη «ΝουρετίνΕρσίν Πασά» στην Κερύνεια και «Οσμάν Φαζίλ ΠολάτΠασά» στην Αμμόχωστο, έφεραν τα ονόματα Τούρκων στρατηγών της εισβολής του 1974, ως υπενθύμιση της προσφοράς της «Μητέρας Τουρκίας» στις τουρκοκυπριακές υποθέσεις, αλλά και του αυξανόμενου ενδιαφέροντος της Άγκυρας για τα κατεχόμενα εδάφη. Την ίδια περίοδο, άλλα εννέα κατάλευκα τεμένη οθωμανικού τύπου ανεγέρθηκαν κυρίως στην χερσόνησο της Καρπασίας για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών των εποίκων.
Η άνοδος του ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην εξουσία, τον Νοέμβριο του 2002, θα μετατρεπόταν σε κρίσιμο ορόσημο για τη μοίρα των κατεχόμενων εδαφών. Μετά την αρχικήσταθεροποίησή του στην εξουσία τα πρώτα χρόνια, το ΑΚΡ άρχισε να εφαρμόζει μια φιλόδοξη στρατηγική, η οποία στηρίχθηκε σε δυο πυλώνες. Στο εσωτερικό, η αυταρχική διακυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν –η οποία αποκαλείται από ορισμένους αναλυτές ως «Ερντογανισμός»– επικεντρώθηκε στην ισχυροποίηση της τουρκικής εθνικής ταυτότητας, διαμέσου της ισλαμοποίησης των διαφόρων κρατικών και κοινωνικών δομών στην Τουρκία, και τον έλεγχο του, προηγουμένωςκεμαλικού, τουρκικού οικονομικού και βιομηχανικού κατεστημένου.Ομοίως, στην εξωτερική πολιτική ο Ερντογάν, αποπλανημένος από βλέψεις αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας –που ονομάστηκε από πολιτικούς αναλυτές ως «Νεο-Οθωμανισμός»– υιοθέτησε αναθεωρητικές και επιθετικές πολιτικές στις διπλωματικές σχέσεις της Τουρκίας στη Μέση Ανατολήκαι την Ανατολική Μεσόγειο.
Οι ισλαμικές φιλοδοξίες του ΑΚΡ σύντομα θα μεταφέρονταν και στα κατεχόμενα εδάφη της Δημοκρατίας, όταν η Άγκυρα, διαμέσου της «τουρκικής πρεσβείας» στην κατεχόμενη Λευκωσία, άρχισε να διοχετεύει οικονομικούς πόρους στο πλαίσιο εφαρμογής μια επιθετικής πολιτικής ισλαμοποίησης, η οποία εκτείνεται σε πολλαπλές διαστάσεις. Στόχος η προβολή, και σταδιακά η επιβολή, ισλαμικών θρησκευτικών και πολιτικών ιδεολογιών επί της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής των κατεχομένων. Το ΑΚΡ, με τη σιωπηλή αποδοχή της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, εισήγαγε θρησκευτικά μαθήματα στο κοσμικό τουρκοκυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα, ενθάρρυνε την εξωθεσμική εξάπλωση μαθημάτων Κορανίου και τη δημιουργία θρησκευτικών σχολείων, καλλιέργησε την ανάπτυξη της ισλαμικής θεολογίας στα «πανεπιστήμια» των κατεχομένων, υποστήριξε τον πολλαπλασιασμό των δημόσιων ισλαμικών δραστηριοτήτων και την αύξησητων ετήσιων ισλαμικών εορτασμών και προώθησε την καλλιέργεια θρησκευτικών και πολιτικών δεσμών με ισλαμικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
Το AKP εφάρμοσε επίσης, μεταξύ 2007 και 2019, ένα μαζικό πρόγραμμα ανέγερσης 53 νέων τζαμιών με πανύψηλους μιναρέδες, το οποίο περιλαμβάνει 41 οθωμανικά τεμένη τύπου Α και Β. Οι ασημένιοι θόλοι τους, η κατάλευκη εμφάνισή τους και οι δυσανάλογα ψηλοί μιναρέδες τους προκάλεσαν δραματική αλλαγή στον ταπεινό ορίζοντα των κατεχόμενων χωριών, ενώ η κυρίαρχη και επαναλαμβανόμενη παρουσία τους στην κυπριακή ύπαιθρο εξυπηρέτησε αποτελεσματικά τον στόχο της πολιτικής αλλοίωσης του πολιτισμικούχαρακτήρα και της φυσικής απλότητας του κυπριακού τοπίου. Κάθε άλλο παρά τυχαία μπορεί να θεωρηθεί η ανέγερση νέων τεμενών σε απομακρυσμένες περιοχές με πολύ μικρό πληθυσμό, σε εξέχουσες τοποθεσίες όπως υψώματα και κύριες οδικές αρτηρίες, ακόμη και στα οδοφράγματα στη Γραμμή Κατάπαυσης του Πυρός (Πέργαμος και Ζώδια). Σε 21 περιπτώσεις, νέα τεμένη κατασκευάστηκαν σε εξαιρετική εγγύτητα με εγκαταλελειμμένες ελληνορθόδοξες εκκλησίες, υπογραμμίζοντας την έντονη αντίθεση μεταξύ των χλομών, από το πέρασμα του χρόνου, εκκλησιών με τα ταπεινά καμπαναριά και των κατάλευκων τζαμιών με τους πανύψηλους και μυτερούς μιναρέδες, υπονοώντας την επικράτηση του ξενόφερτου νέου επί του ιστορικά, ριζωμένου στον τόπο, παλαιού· του ισλαμικού δυναμισμού επί της χριστιανικής πνευματικότητας. Ομοίως, η κατασκευή δυο τεράστιων, οθωμανικού τύπου, αυτοκρατορικών «μεγατεμενών» πλησίονμεγάλων «πανεπιστημίων», με χωρητικότητα 7.500 και 10.000 πιστών και με μιναρέδες 62 και 81 μέτρων, αποτελεί θρησκευτική υπερβολή για το μέγεθος του νησιού.
Eυρύτερη στρατηγική οριστικής τουρκοποίησης
Στο ζήτημα της ισλαμοποίησης και του ελέγχου των τουρκοκυπριακών υποθέσεων από την Άγκυρα αντιτάχθηκαν αποφασιστικά προοδευτικά τμήματα της κοινότητας, ειδικά οι συντεχνίες των Τουρκοκυπρίων δασκάλων και καθηγητών (KTOS και ΚΤOEOS). Ασκώντας δημόσια κριτική και πίεση, οι δύο συντεχνίες κατάφεραν να επιβάλουν την υιοθέτηση ενός νέου τύπου τζαμιού, με τοπικά χαρακτηριστικά (οροφή από κεραμίδια, μπροστινή βεράντα με μυτερές καμάρες), τα οποία είναι πιο συμβατά με την τουρκοκυπριακή θρησκευτική αρχιτεκτονική πριν το 1974. Μεταξύ 2012 και 2019, εννέα νέα τεμένη αυτού του τύπου κατασκευάστηκαν σε χωριά της υπαίθρου, χωρίς όμως να εγκαταλείπεται ο δυσανάλογα ψηλός μιναρές και η τακτική της μεγάλης εγγύτητας σε εγκαταλελειμμένες εκκλησίες.
Συμπερασματικά, η ισλαμοποίηση της κατεχόμενηςΚύπρου δεν είναι μια μεμονωμένη θρησκευτική πολιτικήαλλά τμήμα μιας ευρύτερης στρατηγικής οριστικής τουρκοποίησης των κατεχόμενων εδαφών, ανεξαρτήτως οποιωνδήποτε προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού. Επιπλέον, η ισλαμοποίηση, σε συνάρτηση με άλλες μεταβλητές, όπως η ανυπολόγιστη αύξηση του de facto πληθυσμού (φέρεται να ανέρχεται μεταξύ εξακοσίων και οκτακοσίων χιλιάδων), η ραγδαία άνοδος του μουσουλμανικού φοιτητικού πληθυσμού (πέραν των εκατό χιλιάδων), η ανάπτυξη ισλαμικών θεολογικών σπουδών και η αύξηση των δημόσιων ισλαμικών εορτασμών, οι αναδυόμενες σχέσεις με ισλαμικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή και την Αφρική και η ανομία που επικρατεί στη λεγόμενη τδβΚ εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για τα ελεύθερα εδάφη της Δημοκρατίας. Στο περίπλοκο περιβάλλον της σύγχρονης γεωπολιτικής και των μη συμβατικών και ασύμμετρων απειλών, η ισλαμοποίηση του κατεχόμενου τμήματος του νησιού ενέχει την πιθανότητα μετατροπής του σε αθέατο πυρήνα θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησης και δημιουργίας υβριδικών απειλών κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας και γειτονικών κρατών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Αυτά τα ολίγα …
Π.Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ.