Πρέπει επειγόντως να αλλάξουμε και ρότα και νοοτροπία…
Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε όλο και πιο συχνά “και τι να κάνουμε έχουμε απέναντι μας 25 χώρες στην Ε.Ε”…
Αυτό αφορά κατά κύριο λόγο περιπτώσεις που σχετίζονται με εθνικά μας θέματα, τουρκικές προκλήσεις και διεκδικήσεις, μνημόνια, μεταναστευτικό κλπ…
Διαβάζουμε από ντόπιους και ξένους αναλυτές και “παπαγάλους”…η Γερμανία και άλλες χώρες, έχουν στενές οικονομικές σχέσεις με την τουρκία (εξαγωγές, πωλήσεις και επενδύσεις δισ. ευρώ) ως εκ τούτου αυτό δυσχεραίνει την καταδίκη της τουρκίας.
Το είδαμε και στις μη αποφάσεις και μη κυρώσεις της Συνόδου Κορυφής κατά της τουρκίας…
Διαπιστώσαμε ένα χάϊδεμα και μια ανοχή στην τουρκία του εκβιαστή σουλτανίσκου ερντογάν…
Όλα αυτά είναι γνωστά και ισχύουν εν πολλοίς…Τα ξέρουμε όλα αυτά, τα γνωρίζουμε και είναι στην ουσία αυτό που λέμε το “δίκαιο του ισχυρού”…
Υπάρχει όμως και μια σημαντική παράμετρος που έχει εμπεδωθεί και τείνει να γίνει τρόπος ζωής…Το ότι είμαστε μια μικρή χώρα (κάτι που δεν ισχύει και σηκώνει μεγάλη συζήτηση)…Μια χώρα που δεν διεκδικεί τίποτα…Το υποδηλώνει και το δόγμα το στρατιωτικό που κακώς κατά την άποψη μας είχε βαπτισθεί αμυντικό…Τι πάει να πει Αμυντικό…;
Το παραμύθι της μικρής χώρας βασίζεται στο σύνθημα της “Μικρής πλην τίμιας Ελλάδας”, που ακούστηκε για πρώτη φορά το 19ο αιώνα και κατά καιρούς επανέρχεται στην πολιτική συζήτηση. Το παραμύθι που θέλει μια Ελλάδα, που θα πρέπει από τη μια να είναι σοβαρή και μετρημένη και από την άλλη να μην διεκδικεί πολλά…
Ανεξάρτητα όμως από τα ανωτέρω..
Βλέποντας αυτή την εικόνα…
μόνο μικρή δεν είναι η Ελλάδα και δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά στην έκταση της χώρας, με βάση την οποία η χώρα μας κατατάσσεται στην 10η θέση…
Αναφερόμαστε στις διαστάσεις ύψος & πλάτος που δείχνουν τις πραγματικές αποστάσεις της χώρας…
Και όπως έγραψε ένας φίλος…
Μικρή την κάναμε τη χώρα μας όλοι εμείς, κυρίως όμως οι πολιτικοί…σε όλα τα επίπεδα…και όσο η πλειοψηφία είναι φυγόπονη θα μικραίνει ολοένα και περισσότερο.