(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Είναι μια παλιά πονεμένη (κυρίως από …. «Δημοκρατικής» σκοπιάς) ιστορία. Ήμουνα νιός και γέρασα, αλλά αλλοίμονο ακόμη δεν το ξεπέρασα. Συνεχείς οι αλλαγές, οι εναλλαγές, οι εξιχρονιστικές πρακτικές, οι μεταλλαγές και οι –κακοήθεις – εξαλλαγές. Δυστυχώς δεν είχαμε προς το καλύτερο … μεταβολές.
Τα ΑΕΙ μας, εδώ και δεκαετίες, έχουν μεταβληθεί σε δημόσιους … κοπρώνες όπου κάθε (πνευματικά και ηθικά) δυσκοίλιος ανακουφίζεται.
Ταυτόχρονα οι περιθωριακοί, αναρχικοί, αντικοινωνικοί, κομπλεξικοί, αποτυχημένοι, παράνομοι, μπορεί να εγκαταστήσουν καθόλα νόμιμη επαγγελματική επιχείρηση κατασκευής βομβών /μολότοφ, να διακινούν ναρκωτικά , να διαπράττουν επιστημονικούς βιασμούς και να προβαίνουν σε τρομοκρατικές εκδηλώσεις α τ ι μ ω ρ η τ ί !!!
Η τρομοκράτηση διδασκόντων και διδασκόμενων της πανεπιστημονικής κοινότητας είναι υψηλού μεταπτυχιακού επιπέδου. Χτίζονται γραφεία καθηγητών με τους ίδιους μέσα, προφανώς για να στεριώσει το … «Άσυλο», όπως κάποτε το Γεφύρι της Άρτας ή τους κρεμάνε ταμπέλες διαπόμπευσης και αναρτούν τις θλιβερές εικόνες στο Διαδίκτυο. Ποταμοί μελάνης, τσουνάμι φλυαριών , ωκεανοί συζητήσεων, κύματα διαφωνιών και αντιπαραθέσεων. Χωρίς όμως αποτέλεσμα ή ουσιαστικές αλλαγές των ποικιλώνυμων εμμονικών θέσεων. Θρίαμβος διαχρονικός της ανευθυνότητας , του πανίσχυρου Π.Κ (=πολιτικού κόστους), της ανικανότητας, της υποκρισίας, της ακρισίας, της αχρειότητας. Τις πταιει , ποιος ευθύνεται, σε ποιο κομματικό φάσμα ανήκει , τι «αγώνες» έχει κάνει (Σ.Σ Στους αγωνιστές δεν περιλαμβάνονται μόνον εκείνοι της Δημοκρατίας, του Πολυτεχνείου κ. α αλλά και ιδεοληπτικά άτομα διανοητικά και ηθικά διαταραγμένα ή που ανήκουν στο κοινωνικό περιθώριο) , τι … «τίτλο» φέρει και πόσο «επώνυμος» (σ.σ εννοούν οι ανόητοι : αναγνωρίσιμος ) είναι; Αν μάλιστα συμπίπτει να είναι και εκλεγμένος βουλευτής ή διορισμένος Υπουργός , τότε ό, τι λέει είναι … θέσφατο (!). (Και ας λένε πως «στην πολιτική δεν υπάρχουν θέσφατα»). Εγείρονται – … αναμενόμενο – τώρα έντονες αντιδράσεις επειδή επιχειρείται να μπει μια κάποια –αργοπορημένη – ήπια και ανεπαρκής κατά την γνώμη μου – τάξη στα ΑΕΙ και στο καταγέλαστο : Άσυλο των ασυλιτών και των παντοειδών έκνομων και αδίστακτων, αχαλιναγώγητων αλητών που έχουν απαξιώσει και μεταλλάξει τα Ανώτατα Ιδρύματα.
Που καταλήγουμε; Απλούστατα στο ότι ορισμένοι , είτε από ιδεοληψία , εμμονές ή κομματικές αγκιστρώσεις, αδυνατούν να απαλλαγούν από την αντικοινωνική νοοτροπία τους. Εξυπακούεται πως υπάρχουν και οι «πονηροί» εμπορευόμενοι (και ψωμιζόμενοι επαγγελματικά) από τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» οι οποίοι συστηματικά υποστηρίζουν –όταν δεν υποδαυλίζουν – το μπάχαλο. Τι μέλλει γενέσθαι; Τίποτα, όπως και στο παρελθόν και στο παρόν άλλωστε. Θα συνεχίσουμε (μοιραίοι, άβουλοι και μιθριδατισμένοι) να ανταλλάσουμε απόψεις και να απολαμβάνουμε διαξιφισμούς, στα μίντια- έντυπα και ηλεκτρονικά – ή την Βουλή.
Θα παραιτηθούμε; ΌΧΙ !!!
ΥΓ Επειδή (το έχω πολλάκις αποδείξει), δεν ανήκω στους παρατηρητές, περιγραφείς ή αρκούμενους σε κριτική αρθογράφους δ ι α π ι σ τ ω τ έ ς, θα (ξανα) προτείνω λύση για να τελειώνουμε (δημοκρατικά).
Να γίνει είτε πανελλαδικό ή έστω περιορισμένο (των γονέων που στέλνουν τα παιδιά τους στα Πανεπιστήμια και των φοιτητών) Δ η μ ο ψ ή φ ι σ μ α !!!
Με το ερώτημα: Θέλετε να μπει τάξη, απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη στα ΑΕΙ, ΝΑΙ ή ΌΧΙ;
Μόνον η ηράκλειος δύναμη του Δημοψηφίσματος μπορεί να καθορίσει την κόπρο του Αυγείου των ΑΕΙ !….