Δήλωσε (εμμέσως) έτοιμος να αναλάβει την πρωθυπουργία ή την προεδρία της Δημοκρατίας και στήριξε σθεναρά τον συνέταιρό του Αντώνη Σαμαρά!
Παριστάνοντας τον άνθρωπο που αίρεται πάνω από τις επίγειες σκοτούρες, δηλώνει ότι θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Ιστορίας, αλλά… όχι με δική του πρωτοβουλία!
Στην πολιτική ο Ευάγγελος Βενιζέλος μπήκε από την πόρτα και βγήκε σαν τον κλέφτη από το παράθυρο. Το σύστημα της διαπλοκής, το οποίο χωρίς ενστάσεις υπηρέτησε, αξιοποίησε τις πρόθυμες υπηρεσίες του και τον ξέβρασε μετά με συνοπτικές διαδικασίες στα πολιτικά αζήτητα, σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Από τον πολιτικό κάδο όπου βρίσκεται σήμερα δεν λέει να μας απαλλάξει από την απωθητικά εγωπαθή παρουσία του, περιφέροντας τα ράκη παλαιών, ένδοξων ημερών, μήπως και κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον κάποιων γραφικών πολιτικών Ιεχωβάδων που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο άνθρωπος αυτός αποτελεί… εθνικό κεφάλαιο!
Εχοντας σπάσει τα μούτρα του από έλλειψη ταλέντου στην πραγματική Πολιτική, όπου κανείς δεν θυμάται κάτι που να ωφέλησε τον λαό, ανακάλυψε τώρα τον δήθεν μοντέρνο όρο «μεταπολιτική», στον οποίο, όπως δηλώνει, δραστηριοποιείται εσχάτως, κυρίως για να ξεχνάει τις πίκρες…
Ο ίδιος, παριστάνοντας τον άνθρωπο που αίρεται πάνω από τις επίγειες σκοτούρες, δηλώνει ότι θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Ιστορίας, αλλά… όχι με δική του πρωτοβουλία! «Οποιος σε χρειάζεται σε βρίσκει, αλλά για κάτι που αφορά τον τόπο, εάν ο τόπος έχει ανάγκη, όχι για κάτι που αφορά τα κόμματα ή την κυβέρνηση» λέει μιλώντας στο Mega.
Οπως εξηγεί υπερβατικά: «Κινούμαι τώρα σε μία σφαίρα την οποία θα ονόμαζα μεταπολιτική, δεν ασχολούμαι με την τρέχουσα πολιτική, ούτε με τα κόμματα, αλλά έχω την ελευθερία της γνώμης μου και βέβαια έχω και την ελευθερία της εμπειρίας μου».
Δίνοντας ένα απλό δείγμα της σεμνότητάς του, ο Βενιζέλος αναφέρει για τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, που βούλιαξε το κόμμα του: «Εγώ δεν ήμουν ούτε απλός υπουργός, ούτε απλός αντιπρόεδρος, ήμουν κυβερνητικός εταίρος, είχα την ευθύνη της εξωτερικής πολιτικής». Φροντίζει δε με μια μοναδική πιρουέτα να υποστηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά για όσα δήλωσε πρόσφατα, ρίχνοντας ταυτόχρονα γέφυρα στο Μαξίμου, με τη φράση: «Οταν έχουμε ως πυλώνα της πολιτικής μας τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου, δεν μπορεί να φοβόμαστε τη διεθνή Δικαιοσύνη. Οταν, λοιπόν, έχεις μια γραμμή, πρέπει να είσαι συνεπής στη γραμμή σου αυτή».
Δημοκρατία