Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου )
– Εκτιμώ πως οι νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που θα αφορούν στην επιμέλεια των ανηλίκων (ιδίως των βρεφών και νηπίων μέχρι 6 ετών), θα πρέπει να έχουν ως προϋπόθεση («κόκκινη γραμμή» αν προτιμάτε), την η λ ι κ ί α των τέκνων.
Είναι τεράστια η διαφορά επίδρασης /επίπτωσης των όποιων νομικών διατάξεων –στα μικρά παιδιά και στα μεγαλύτερα.
Δεν τίθεται (όπως επιχειρείται ή –και – υποτίθεται) ζήτημα επικράτησης ανδρικού ή γυναικείου φύλου/σωματείου/συλλόγου / lobby. Πρόκειται για ευαίσθητες παιδικές ψυχές, ήδη πληγωμένες από τον χωρισμό των γονέων τους.
Η … συνεπιμέλεια (πολυτελέστερη και εμπλουτισμένη ως λέξη από την απλή: επιμέλεια) είναι ουτοπική, πρακτικά ανεφάρμοστη και ιδιαίτερα επιζήμια για τα μικρότερα παιδάκια. Επίσης αντενδείκνυται η εναλλαγή διαμονής. Αυτονόητο το γιατί. Εδώ θα πρέπει να αποφευχθεί η σύγχυση (από αφέλεια /άγνοια ή εκ του πονηρού) ανάμεσα στην –συχνή – επαφή του παιδιού με τον έτερο γονέα, που δεν διαμένει μαζί του.
Να αυξηθούν οι ώρες συνάντησης με το τέκνο.
– Θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν από τους εισηγητές /προτείνοντες και τους νομοθετούντες, δύο ακόμη βασικές παράμετροι:
1. Ότι είμαστε αψίθυμοι, θερμοκέφαλοι, Μεσογειακοί και όχι Βορειοευρωπαίοι ή Σκανδιναβοί (σ. σ αν και εκεί αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα).
2. Το σύνδρομο του «συν»(αλλά και το ενδεχόμενο μπούμερανγκ του «πλην»): Η συνεπιμέλεια δεν αποτελεί πανάκεια. Για να λειτουργήσει απαιτεί παρόμοιο επίπεδο αγωγής, μόρφωσης, κατανόησης, κουλτούρας, χαρακτήρα. Οι συναποφάσεις δεν επιτυγχάνονται χωρίς να προηγηθούν συζητήσεις, συνεννοήσεις, συναντιλήψεις, συμπτώσεις απόψεων.
Πόσο εύκολα επιτεύξιμες είναι αυτές, όταν πρόκειται για άτομα τα οποία έχουν έρθει σε διάσταση και –πολλές φορές- αλληλομισούνται; Ακόμη χειρότερο: Όταν κάποιοι θέλουν να εκδικηθούν /απαξιώσουν αλλήλους, χρησιμοποιώντας ως υπομόχλιο επιτυχίας του στόχου τους, το ίδιο το παιδί τους;
3. Οι Διαμεσολαβητές:
• Θα επαρκούν;
• Θα είναι κατηρτισμένοι, εξειδικευμένοι, αδιάβλητοι, ανεπηρέαστοι;
4. Προέχει ο ψυχισμός του παιδιού, χωρίς βέβαια να παραθεωρηθεί και εκείνος των γονέων.
ΥΓ Εύχομαι καλό κουράγιο στους αρμόδιους στο δυσχερέστατο όντως έργο τους.
Παραινώ, οι αλλαγές που θα επιφέρουν, να είναι αντικειμενικές, κοινωνικά επωφελείς και ψυχολογικά αρμόζουσες με την παιδική ψυχολογία και ιδίως την ηλικία του παιδιού.