Του Πασχάλη Τσολάκη
Στοχαστές και αναλυτές «κρίσεων» περιγράφουν με δραματικό τρόπο, αυτό που θα επακολουθήσει μετά το πέρας του κορονοϊού. Το Bloomberg γράφει. Ο κορονοϊός προκαλεί τη μεγαλύτερη ανισότητα των τελευταίων 50 ετών. «Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι από ποτέ» λέει το πρακτορείο!
Οι οργανωμένες πολιτείες, δια των ηγετών της, αντί να ενημερώσουν τις κοινωνίες για το τι θα συμβεί και πως ετοιμάζονται να το αντιμετωπίσουν, το μόνο που δηλώνουν είναι ότι τίποτε δεν θα είναι το ίδιο την επόμενη μέρα!
Προετοιμάζουν τις κοινωνίες, συνεπικουρούμενοι από τα Μ.Μ.Ε, ότι μια άλλου είδους διακυβέρνηση έρχεται. Το διαπιστώνει και η ελληνική κοινωνία, αλλά αρνείται να το παραδεχτεί, αρνείται να αντιδράσει και το αποδέχεται σιωπηρά.
Ο άνθρωπος μάσκα, απρόσωπος, απομονωμένος, κλεισμένος, φοβισμένος, αστυνόμο-φρουρούμενος. Χωρίς οικογενειακή επαφή, χωρίς φιλική ή κοινωνική συνάντηση, χωρίς άθληση, ψάρεμα, κυνήγι, χωρίς τη φύση, το φυσικό του περιβάλλον δηλαδή! Δεν έχει δικαίωμα να σκέφτεται, να έχει άλλη άποψη, άλλη οπτική και να την διατυπώνει! Αν τα πράξει χαρακτηρίζεται αρνητής, επικίνδυνος και θα πρέπει να απομονώνεται. Ναι! Ψηφίστηκε σε κάποια κρατίδια της Γερμανίας να κλείνονται σε φρουρούμενους χώρους οι αρνητές του κορονοϊού και της μάσκας! Αύριο θα κλείνονται οι διαφωνούντες δημοσιογράφοι, οι διαφωνούντες επιστήμονες, οι αρνητές της παγκοσμιοποίησης…
Πιστοποιητικό εμβολιασμού! Το πρότεινε μάλιστα ο Έλληνας πρωθυπουργός στην Ευρώπη! Επανέρχεται λοιπόν το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων! Σαφής ο διαχωρισμός. Ή είσαι με το καθεστώς ή όχι με το καθεστώς. Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν. Αν δεν είσαι με το καθεστώς, δεν το δηλώσεις, δεν ψηφιοποιηθείς δηλαδή, τότε και φιλήσυχος πολίτης να είσαι, θεωρείσαι εχθρός του καθεστώτος.
Αυτό περιγράφει ο Αντώνης Σαμαράκης στο μακρινό 1965, στο «Λάθος» στο «Σήμα Κινδύνου» 1959 στο «Αρνούμαι» και στο «εν ονόματι».
Γράφει ο Σαμαράκης «Ή θα διαλέξεις τη σιωπή για να μην χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου, ή θ’ αντιδράσεις, θ’ αντισταθείς, θα αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα. Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι! Αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα!» Κι αναζητά τον άνθρωπο δίπλα του, πιστεύοντας ότι: «Όσο υπάρχουν δύο άνθρωποι…, υπάρχει μια βεβαιότητα…όσο υπάρχουν δυο άνθρωποι υπάρχει ένα ΑΡΝΟΥΜΑΙ»
Το «Εν ονόματι» είναι η διαχρονική φωνή του Σαμαράκη που παρακινεί τους νέους να αντιδράσουν, όταν το μόνο που τους υπόσχεται η εξουσία είναι ένας κόσμος όπου επικρατεί ο φόβος, η ανελευθερία, η ανεργία, ο πόλεμος. (Τώρα ο πόλεμος είναι αόρατος, είναι οικονομικός, είναι βιολογικός, είναι ψυχολογικός, είναι φοβικός.)
Αυτό που χρειάζεται είναι η αφύπνιση των νέων και η επανάσταση τους, όχι με μολότοφ, κουκούλες, ρόπαλα και ξυλοδαρμούς, αλλά με ενεργή συμμετοχή στα κοινά, με πολιτικό λόγο, με ομοψυχία, με σεβασμό στην «ιερή» κουλτούρα του Ελληνισμού. Η βία ποτέ δεν ήταν η λύση για την κοινωνία. Η βία πάντα εξυπηρετεί την εξουσία και αυτή την επιδιώκει. Η βία πάντα φέρνει βία, γεννά βία και ύστερα υπακοή στην επικρατέστερη βία.
Η κοινωνία πρέπει να πατήσει το σήμα κινδύνου και να γίνει η ίδια ρωγμή στο τοίχος της εξουσίας. Οι νόμοι και τα νομοσχέδια της εξουσίας να γίνονται υπέρ της κοινωνίας, όχι κατά της κοινωνίας. Οι αποφάσεις πρέπει να ξεκινούν από κάτω προς τα πάνω και όχι το αντίθετο. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι άνθρωποι των κοινωνιών, όλους τους αιρετούς που εκλέγουν, δημάρχους, περιφερειάρχες, βουλευτές, όταν δρουν εις βάρος της κοινωνίας όταν ασχημονούν σε βάρος της και όταν την βιάζουν θα πρέπει να τους εξαφανίσει πολιτικά!
Είναι αστείο έως γελοίο, ο πρωθυπουργός της χώρας να ανακοινώνει 500 ευρώ το πρόστιμο ενώ ο μισθός είναι 500-600 ευρώ και να σηκώνονται όλοι οι βουλευτές να χειροκροτούνε!! Ύστερα να λέει ότι θα το αφήσω 300 και να ξανά χειροκροτούνε! Στην Πνύκα της αρχαίας Αθήνας οι πολίτες θα τους φτύνανε, σήμερα τους σφίγγουν το χέρι…
Υπάρχουν φάρμακα που θεραπεύουν τους ασθενείς του κορονοϊού αλλά η Ελλάδα δεν τα προμηθεύεται και πέθαναν άνθρωποι ενώ θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αν η εξουσία νοιαζόταν για την υγεία της κοινωνίας. Άλλωστε υπουργός υγείας είχε πει την μακάβρια φράση για τους συνταξιούχους «Δεν πεθαίνουν κιόλας»! Σήμερα δήλωσε ότι θα διεκδικήσει και την προεδρία του ΚΙΝΑΛ! Το ίδιο δήλωσε είχε πει και ο Κώστας Μητσοτάκης, αλλά εκείνος δήλωσε ότι δουλεύει ακόμα. Δεν ήταν συνταξιούχος για να επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του κράτους!! Και η κοινωνία εξακολουθεί να συμπορεύεται ακόμα με το καθεστώς, αντί να γίνει η αντίρροπη δύναμη, ενάντια στην δύναμη της εξουσίας.
Ο Αρχηγός των Ινδιάνων Russel Means σε μια διεθνή συγκέντρωση το 1980 είπε.
Μία από τις χριστιανικές εντολές λέει «Μη σκοτώσεις» τουλάχιστον ανθρώπους. Έτσι το κόλπο είναι να μετατρέψεις νοερά τα θύματα σε μη ανθρώπινα. Μετά μπορείς να προκηρύσσεις την παραβίαση της ίδιας σου εντολής, ως αρετή!
Πάνω στη Βίβλο, οικογενειακό κειμήλιο, ορκίστηκε ο νέος πρόεδρος των Η.Π.Α
Εν ονόματι αυτής της βίβλου γίνονται οι πόλεμοι και οι βομβαρδισμοί λαών;
Εν ονόματι της δημοκρατίας οι ισχυροί γίνονται ισχυρότεροι;
Εν ονομάτι των κοινωνιών γίνονται οι σφαγές και μεταναστευτικές ροές;
Εν ονόματι της δημόσιας υγείας θησαυρίζουν κάποιοι;
Εν ονόματι της ασφάλειας των πολιτών γίνεται η αστυνομοκρατία και οι περιορισμοί των ανθρώπινων ελευθεριών;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο εφησυχασμός και η απάθεια; Η πνευματική αναπηρία που επιφέρει τη νέκρωση των αντανακλαστικών.
Ο υπ’ αριθμόν ένα, κίνδυνος, είναι να σβήσει στις καρδιές των ανθρώπων η ανησυχία. Η «Αγία ανησυχία», γράφει ο Σαμαράκης.
Η ζωή της κοινωνίας είναι πάντα ανάλογη της συμπεριφοράς των ανθρώπων της, προς την πολιτική εξουσία και η ζωή του ανθρώπου είναι το άθροισμα των επιλογών του.