Του Χρυσόστομου Τσιρίδη
Ενδεικτικά, ΕΝΑΣ μύθος. Ο μύθος Ποσειδώνα,για παράδειγμα, στην βάση των
θρησκευτικών και κοσμολογικών αναζητήσεων των Ελλήνων.
Λέγοντας “Αρχαία Ελληνική Μυθολογία“, εννοούμε συνήθως κάτι ενιαίο.
Δεν είναι έτσι.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το θέμα “μύθος” είναι από τα πιο δυσπρόσιτα. Μια προσπάθεια ΟΜΩΣ κάποιας αρχικής ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ κακό δεν κάνει.
Σε γενικές γραμμές τα είδη των Μύθων:
1) Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ Μύθος. Μνήμες παρελθόντων Γεγονότων,αναζήτηση Ηρωικής Γενεαλογίας, δέος απέναντι στα Φυσικά Φαινόμενα και πλούσια Λαϊκή Φαντασία στην ίδρυση-προσωποποίηση ΑΝΩΤΕΡΩΝ (καλών- κακών) ΔΥΝΑΜΕΩΝ.
ΕΥΛΟΓΟ Χαρακτηριστικό του ανώνυμου Μύθου, η πληθώρα διαφορετικών ΕΚΔΟΧΩΝ-Παραλλαγών. Γι’ αυτό:
Χαοτικός, ο ανώνυμος Μύθος, σύμφωνα με τον Δ. Μαρωνίτη
και δυσεπισκόπητος σύμφωνα με τον A. Lesky. Λ.χ “Ολύμπιοι Θεοί” / “Τρωικός μύθος” /
” Μύθος του Ηρακλή”.
.
2) Ο ΕΠΩΝΥΜΟΣ Μύθος
Λ.χ “Θεογονία” / “Κύκλια Έπη” / “Αργοναυτικά”/ Οι λεγόμενοι “Ομηρικοί Ύμνοι” (δες Υ.Γ)
.
Με απλά λόγια, στις παραπάνω δύο περιπτώσεις, η καθαυτό ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ. Βασική ΠΗΓΗ της επόμενης κατηγορίας “Μύθου”.
.
3) Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ, ο Δραματοποιημένος Μύθος=Η ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ. Η ΓΕΝΝΗΣΗ της ΤΕΧΝΗΣ
Λ.χ Ομηρική Ιλιάδα- Οδύσσεια / Τραγική Ποίηση.
.
4) ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ Μύθος. Πλάτωνας.
Συμβολική ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ερωτημάτων του Ανθρώπου.
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Από τα παραπάνω, και οι διαφορετικές σημασίες της λέξης “μύθος”:
Μύθος= λόγος, ομιλία, αφήγηση (Η αρχική ετυμολογική σημασία)
Μύθος= Φανταστική αφήγηση, ΠΛΑΙΣΙΩΣΗ-επικάλυψη ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ πυρήνων, παραμύθι, Μυθολογία, μύθευμα.
Μύθος= Μυθοπλασία, δραματοποίηση, Λογοτεχνία, Τέχνη
Μύθος= Φιλοσοφικός λόγος
.
Αυτά σε πολύ ΓΕΝΙΚΕΣ γραμμές, για να ξέρουμε τί εννοούμε λέγοντας “Μυθολογία”.
Και όχι μόνο. Από το σύνολο των παραπάνω σημασιών εξηγείται και για ποιο λόγο ο “μύθος” πάντα γοητεύει. Διαμορφώνεται και ελέγχεται από τον (απλό) άνθρωπο. (Σε επόμενο σημείωμα περισσότερα για την γοητεία του μύθου).
.
Υ.Γ Στην πεντάτομη “Ελληνική Μυθολογία” του Ιωάννη ΚΑΚΡΙΔΗ (ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ) αναφέρονται επακριβώς οι συγκεκριμένες ΠΗΓΕΣ των Ελληνικών ΜΥΘΩΝ