Α΄ΜΕΡΟΣ
Οι ευχές περισσεύουν για τη Νέα Χρονιά!Καλώς βέβαια γιατί πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι πάνω από όλα.
Ζούμε πραγματικά παράξενες και δύσκολες μέρες, μήνες,τόσο στην Ελλάδα όσο και στο διεθνές περιβάλλον.
Είναι σίγουρο ότι πολλά πράγματα που γνωρίζαμε μέχρι χθες, δεν θα είναι ίδια. Πράγματι, ο κόσμος αλλάζει. Το διακύβευμα είναι αν αλλάζει προς όφελος των πολιτών του κόσμου ή κάποιων ελίτ.
Τι αλλάζει και πόσο αλλάζει η κατάσταση στη χώρα μας;
Ένα ερώτημα που θέλει πολλές σελίδες ανάλυσης. Ας σταθούμε λοιπόν και ας περιοριστούμε σε συγκεκριμένα πράγματα.
Υπάρχει μία κυβέρνηση που έχει δώσει δείγματα προς τα που θέλει να κατευθυνθεί και να κατευθύνει τη χώρα.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο θα επικεντρώσω το άρθρο μου με μια ρηξικέλευθη πρόταση, σε μια μεταρρύθμιση κομμένη και ραμμένη στη ”μεγάλη ιδέα” που θέλει να περάσει η κυβέρνηση, σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής ζωής της χώρας.
Μια κυβέρνηση που διαλαλεί με κάθε τρόπο την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και βεβαίως με όρους της ελεύθερης αγοράς.
Πολύ ωραία μέχρι εδώ!
Θέλουμε σε αυτή την πορεία ανάπτυξης το κυρίαρχο συστατικό να είναι ανθρωποκεντρικό;
Να στηρίζετε δηλ. Πάνω στον άνθρωπο και τις δεξιότητές του;
Προσέξτε λοιπόν, ότι εδώ έρχεται σε αντίφαση με αυτό που πρεσβεύει η κυβέρνηση και υπό όρους θα μπορούσε να απογειώσει την οικονομία, είτε την ιδιωτική, αλλά ακόμα και αυτή που στηρίζεται στο δημόσιο τομέα, αν εκλείψουν οι αγκυλώσεις δεκαετιών και οι στρεβλώσεις μαζί με τις παθογένειες του παρελθόντος που ακόμα ταλανίζουν την υγιή ανάπτυξη της οικονομίας.
Υπάρχουν και τομείς του δημοσίου που είναι παραγωγικοί, αλλά δυστυχώς στη λογική του ”λάφυρου” της κάθε κυβέρνησης, το αποτέλεσμα ήταν και παραμένει καταστροφικό, χωρίς ποτέ μα ποτέ να δίνουν λόγο των πεπραγμένων τους οι αποτυχημένες διοικήσεις ή αν θέλετε καλύτερα οι διορισμένες διοικήσεις.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος σ΄αυτό που διαπραγματεύομαι στο σημερινό μου άρθρο, θα αναφερθώ για έναν οργανισμό που λειτουργεί προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και έχει ως αντικείμενο την εξυπηρέτηση και τη μετακίνηση των πολιτών με τις Αστικές Συγκοινωνίες.
Έτσι από ένα μοντέλο κρατικοδίαιτου οργανισμού όπως είναι ο ΟΑΣΘ, περάσαμε σε ένα άλλο μοντέλο κρατικής υπόστασης, μεταφέροντας παράλληλα όλες τις παθογένειες που ανέφερα παραπάνω, με υπαιτιότητα πρώτα των κυβερνήσεων και των εξυπηρετήσεων προς διάφορες κατευθύνσεις.
Δημιουργήσαμε δηλ ένα νέο μοντέλο ”μπάχαλο’‘, στηριζόμενο καθαρά με κομματικά κριτήρια.
The game is over-Οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ παίρνουν στα χέρια τους την τύχη του Οργανισμού;
B΄ ΜΕΡΟΣ
Πάρτε για παράδειγμα τις τελευταίες διοικήσεις, του κ.Στεφανίδη με ένα συμβούλιο ”κάτι κουρασμένα παλικάρια”,την διοίκηση Παππά και τελευταία τη διοίκηση του κ.Σκόδρα.
Τι κοινό είχαν όλες αυτές οι διοικήσεις ή αν θέλετε η πρώην και η νυν διοίκηση (ας αφήσουμε απέξω τη διοίκηση Στεφανίδη για λόγους συντομίας);
Διόριζαν και διόρισαν άτομα με κριτήρια κυβερνητικά, κομματικά,χωρίς μάλιστα να είναι γνώστες του αντικειμένου ή να μπορούν να αφουγκραστούν τα πραγματικά προβλήματα εργαζομένων, συγκοινωνιακού έργου και επιβατικού κοινού.
Αναζητήστε ένα προς ένα τα διορισμένα μέλη από τις κυβερνήσεις και δείτε αν ήταν συμβατές οι επαγγελματικές τους ιδιότητες, με αυτό που λέγεται συγκοινωνιακό έργο!
Για να πούμε ακόμη μια αλήθεια, ότι πολλοί δεν από αυτούς δεν έχουν μπει καν ως επιβάτες σε αστικό λεωφορείο και ήρθαν να κάνουν ”αξιόπιστες” και ”σύγχρονες” συγκοινωνίες!!!
Ήρθαν οι ”σωτήρες” λοιπόν, για μια ακόμη φορά…
Καλές οι γνώσεις του καθηγητή του χημικού, ως αναφορά τα κάρβουνα ή τη βιομάζα και όλες τις δημοσιευμένες εργασίες του σχετικά με το επιστημονικό του πεδίο.
Αξιέπαινος!!!
Τι σχέση έχει λοιπόν με αυτό που του ζητήθηκε να κάνει ή να μην κάνει,για άλλους λόγους, βαθύτερα πολιτικούς;
Μέχρι πότε θα μαθαίνουν στο κεφάλι του κασίδη;;
Ως μαθητευόμενοι μάγοι και όταν φύγουν από τη θέση τους, αφήνουν πίσω αντάρα, καμμένη γη…κάρβουνο!!!
Θα μπορούσα να ασκήσω περισσότερη κριτική, αλλά τούτη την ώρα εκείνο που προέχει είναι να σώσουμε ότι σώζεται….ΤΩΡΑ!
Πέρα από τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα, είμαι εργαζόμενος στις Αστικές Συγκοινωνίες Θεσσαλονίκης. Έτσι λοιπόν μου δίνετε στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής ιδιότητας να ασκώ καλοπροαίρετη κριτική προς πάσα κατεύθυνση με στόχο την επικοινωνία των προβλημάτων στους συμπολίτες μου.
Ούτε επιστήμονας, ούτε καθηγητής είμαι σε κάποιο Πανεπιστήμιο, μα η εμπειρία της ζωής, η αγάπη για αυτό που κάνω, η αναζήτηση για κάτι καλύτερο μου δίνουν δύναμη να στηλιτεύω τα κακώς κείμενα και να αγωνίζομαι με ένταση για κάτι καλύτερο τόσο για μένα, για τους συναδέλφους μου, τις οικογένειές τους, για το κοινωνικό σύνολο, όσο και για την Πατρίδα μου.
Δυστυχώς, η σημερινή κατάσταση στον ΟΑΣΘ με οδηγεί να εκφράσω με αυτό το άρθρο την αγανάκτησή μου για όσα συμβαίνουν, αλλά παράλληλα να δώσω και την πρότασή μου για ένα βιώσιμο οργανισμό, με μοναδικό σκοπό να δώσουμε επιτέλους τις συγκοινωνίες που αξίζουν οι Θεσσαλονικείς.
The game is over-Οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ παίρνουν στα χέρια τους την τύχη του Οργανισμού;
Γ΄ΜΕΡΟΣ
Αλήθεια, η σημερινή διοίκηση του ΟΑΣΘ πορεύεται στη λογική της ανάδειξης και επένδυσης στο ανθρώπινο του δυναμικό;
Ένα μεγάλο ΟΧΙ…
Βρίσκεται εχθρικά και εμμονικά απέναντι στους εργαζόμενους, παίζοντας τον ρόλο του εξολοθρευτή ή του ”κακού μπάτσου”.
Θα το πω με δύο κουβέντες, ο Κύριος Πρόεδρος ζυγίστηκε και βρέθηκε ελλιποβαρής, άρα για μένα θεωρείται ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ.
Πάμε τώρα να δώσουμε το περίγραμμα της πρότασης και ελπίζω το Συνδικάτο των Εργαζομένων να έχει τη διάθεση να τη συζητήσουμε διεξοδικά.
Η πρότασή μου βασίζεται σε 3 άξονες και 5 βασικές προϋποθέσεις.
Ευτυχώς, οι υποδομές υπάρχουν και μπορούν να αξιοποιηθούν περαιτέρω.
Με λίγα λόγια την τύχη αυτού του οργανισμού πρέπει πάση θυσία να την πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους.
Υπάρχουν αξιόλογα στελέχη, τεχνογνωσία και φαντάζομαι όταν συζητηθεί η πρόταση,θα υπάρχει η όρεξη, το μεράκι και το φιλότιμο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ να κάνουν το μεγάλο θαύμα που κάποιοι δε φαντάζονται.
Εκ των έσω θα υπάρξει αναδιάταξη και βιώσιμη λύση.Είναι σίγουρο ότι οι εργαζόμενοι θα σηκώσουν τα μανίκια και θα τρέξουν την υπόθεση αυτή.
ΝΑΙ, υπάρχει σχέδιο, αφού ο οργανισμός απεμπλακεί από τους καριερίστες, τους στενόμυαλους και παράλληλα από την πλήρη εξάρτηση του Κράτους, μπορεί να μεγαλουργήσει μονάχα από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Για να δώσω το στίγμα του εγχειρήματος, σε ένα χρόνο ο οργανισμός θα μπορεί να ανταπεξέλθει στα λειτουργικά του έξοδα και να φαίνονται τα πρώτα δείγματα των θετικών οικονομικών δεικτών, χωρίς την άμεση εξάρτηση από το Κράτος.
Μέσα σε 3 χρόνια το αργότερο, θα μπορέσει να έχει ιδιόκτητο στόλο 500 λεωφορείων με δική του χρηματοδότηση και θα είναι έτοιμος να παίξει ρόλο στην επόμενη μέρα στην πόλη, όταν το ανέκδοτο του Μετρό, πάψει να είναι ανέκδοτο.
Όλο αυτό το σχέδιο θα αποτρέψει κάποιους να ξεπουλήσουν σε ξένα χέρια τον οργανισμό (ακούγεται και αυτό…), θα παραμείνει σε Ελληνικά χέρια και μάλιστα των ίδιων των εργαζομένων, αυτών που πραγματικά έχουν όραμα, στόχους, όρεξη!!!
Σε ένα πλαίσιο εργασιακής ειρήνης, ως πρόσωπο καθαρά ιδιωτικού δικαίου, με προστασία όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων και επαναφορά 13ου και 14ου μισθού.
Εκείνο που μένει είναι το Συνδικάτο να σκύψει πάνω σε αυτή την πρόταση, να διαβουλευτεί, να ορίσει την ομάδα που θα τρέξει αυτό το σχέδιο, να συζητηθεί και να ζητηθεί η άποψη των εργαζομένων, να γίνει παρουσίαση στα τοπικά ΜΜΕ με συνέντευξη τύπου και η πρόταση να πάει στα αρμόδια Υπουργεία για περαιτέρω διαβούλευση .
Επίπονη δουλειά, αλλά στη ζωή τίποτα δε χαρίζεται χωρίς αγώνα και κούραση.
Πιστεύω να μη σας κούρασα με αυτό το μεγάλο άρθρο μου, αλλά αυτό να αποτελέσει σπίθα να στήσουμε και να Αναστήσουμε τις πολύπαθες συγκοινωνίες αυτής της πόλης.
Επαναλαμβάνω, έδωσα το περίγραμμα της πρότασης για ευνόητους λόγους.
Ελπίζω ότι, με τη θέληση μας θα φέρουμε μια νέα, δυναμική λύση προς όφελος των ίδιων των εργαζομένων αλλά και για την πόλη που αγαπάμε.
Τη Θεσσαλονίκη μας!
*Ο Γιώργος Αθανασίου είναι δημοσιογράφος στην ”ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ” και εργαζόμενος στον ΟΑΣΘ
Πηγή: dynatielladanews.com