Του Σταύρου Σιδερά
Προτού τολμήσω να ξεστομίσω μια λέξη η οποία τελευταία έχει εξαφανιστεί από το γλωσσάρι μας, θα ήθελα να τονίσω εμφατικά πως…
Δεν είμαι φασίστας. Ούτε εθνικιστής. Δεν είμαι φαλαγγίτης και δεν ανήκω σε καμιά πατριδοκάπηλη, φασιστοειδή οργάνωση. Δεν είμαι ανάρχας κι ούτε υποστήριξα ποτές μου πως είμαι δεξιόστροφος η αριστερόστροφος υπερπατριώτης. Δεν ανήκω στο ΕΛΑΜ, την Χρυσή αυγή, το ΔΥΣΗ, το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ την ΕΔΕΚ η σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα.
Κόμμα μου έχω την ΛΟΓΙΚΗ, την ΟΡΘΟΒΟΥΛΙΑ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. Με απόλυτο πάντα σεβασμό στην αντίθετη άποψη. Η λέξη που σήμερα τολμώ να ξεστομίσω λοιπόν είναι…
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ!»
Αναπόφευκτα, η κοντόφθαλμη και μονολιθική πολιτική που ακολούθησαν ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως οι σκηπτούχοι ρηγάδες της Κύπρου, δεν συνέβαλε μόνο στο να μας αναπροσανατολίσουν από το γεγονός, πως το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι άλλο από αυτό της εισβολής και κατοχής, βοήθησε στο να κινδυνεύουμε να χάσουμε κι αυτήν ακόμα την εθνική μας ταυτότητα. Παρ’ όλη την θολούρα και τον σκοτισμό που φρόντισαν ορισμένοι να δημιουργήσουν γύρω από το θέμα αυτό, προσωπικά, συνεχίζω να δηλώσω περήφανα πως είμαι ΕΛΛΗΝΑΣ!
Όσο περίεργη κι αν ακούγεται η δήλωση μου αυτή, την καταθέτω ακριβώς γιατί ατυχώς, φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε να αποδεχτούμε την εθνική μας φύτρα. Μη μας κατηγορήσουν τα κόμματα των γηγενών και «παλαίχθων» κυπρίων πως είμαστε «φασιστόμουτρα»… «νεοναζί»… «αρνησιπάτριδες» και βάλε…
Σεμνά και ταπεινά λοιπόν δηλώνω πως είμαι Έλληνας. Έλληνας ο οποίος απλά γεννήθηκε στην Κύπρο! Όπως Έλληνες είναι οι Κριτικοί, οι Ροδίτες, οι Ψαριανοί και όλοι οι υπόλοιποι νησιώτες. Και επειδή ορισμένοι συμπατριώτες μου είναι έτοιμοι να με στείλουν στο «πυρ το εξώτερον» επειδή δεν έχω σβήσει από το «γλωσσάρι» μου την λέξη «Έλληνας», θα ήθελα να τους υπενθυμίσω πως το 1950, σύσσωμος ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων και των κουμουνιστών, ψήφισε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, το 95.7% των Κυπρίων υποστήριξε το αυτονόητο. Πως είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ. Μιας κι όποια πέτρα κι αν σηκώσουμε την Ελλάδα θα βρούμε! Ελληνικά βασίλεια, Έλληνες ρηγάδες, Ολύμπιους θεούς… Την πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να την πλαστογραφήσει κανένα «γλωσσάρι» και καμιά μουσαντένια παραπληροφόρηση…
Κι αυτά δεν τα γράφω για να τα διαβάσουν οι αλλόγνωμοι Κύπριοι αντικομφορμιστές και αντιρρησίες. Η οι “advocatus diaboli” καλοθελητές, οι οποίοι επιμελώς προσπαθούν να μπασταρδέψουν την ιστορία της «Πέτρας του Ρωμιού». Τα γράφω για να τα διαβάσουν οι ρηγάδες της «μητέρας πατρίδας», οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για την υποδούλωση της Κύπρου.
Σ αυτούς απευθύνεται το άρθρο μου αυτό! Στους σύγχρονους «εστεμμένους Αχαιούς», που πρώτοι έσβησαν από το γλωσσάρι τους την λέξη…
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ»
Μετά το προδοτικό, «η Κύπρος κείται μακράν» που εξοργιστικά και ανεπίτρεπτα ξεστόμισε ο τότε «Εθνάρχης» της μητέρας πατρίδας Κωνσταντίνος Καραμανλής, αντί να θέσει σαν στόχο το «ξεσκλάβωμα» της Κύπρου, επέλεξε να χώσει το κεφάλι του στην άμμο. Στρουθοκαμηλίζοντας και εθελοτυφλώντας. Τρέφοντας φρούδες ελπίδες πως οι κατακτητικές ορέξεις της Τουρκίας θα σταματούσαν με την κατάκτηση της Κύπρου. Ατυχώς, το ίδιο έπραξαν οι επόμενοι και μεθεπόμενοι σκηπτούχοι της Ελλάδας. Αυτό συνεχίζουν να κάνουν και τώρα…
Κι ενώ η Τουρκία αμέσως μετά την εισβολή, δημιούργησε την 4η Στρατιά του Αιγίου με έδρα την Σμύρνη, διατυμπανίζοντας τις πραγματικές της προθέσεις, οι δικοί μας «καπεταναίοι» προτίμησαν τις εκδρομές στην Πόλι. Διασκεδάζοντας σε καπηλειά και σε κρασάδικα. Και σε τσακίρ κέφι, χόρευαν ζεϊμπέκικο και έσπαζαν πιάτα παρέα με τους Τούρκους κατακτητές της Κύπρου. Μήπως και τους περάσει ο νταλκάς!
Αυτά εν ολίγης. Για να μην αναφερθώ και στο γεγονός πως από το 2002 μέχρι σήμερα, ο κύκλος εργασιών της Τουρκικής Πολεμικής Βιομηχανίας ανέβηκε από το $1δις στα $10.8 δις. Ενώ οι «δικοί» μας άρχοντες, όλα αυτά τα χρόνια, «μαζί τα τρώγανε»…
Κύριοι τιμονιέρηδες και καπεταναίοι της Κύπρου και της Ελλάδας. Καιρός να ξυπνήσετε από τον λήθαργο του δονκιχωτικού σας αλληθωρισμού. Η παθητική πολιτική σας κατάφερε να υποβαθμίσει το status της Κυπριακής Δημοκρατίας σε «Νότια Κύπρο» και να υποβιβάσει το αξίωμα του Προέδρου σε αυτό του «προεστού». Παρ’ όλα αυτά συνεχίζετε να διασύρεστε σε στημένες συνομιλίες και σε σκληρό πόκερ με σημαδεμένες τράπουλες…
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι «δικοινοτικό». Το πρόβλημα της Κύπρου είναι η ΚΑΤΟΧΗ. Με την άσπουδη και ουτιδανή μου φωνή σας προτρέπω να αναθεωρήσετε την στρατηγική σας, και έστω και τώρα να αλλάξετε πορεία πλεύσης.
Επαναλαμβάνω κι ας γίνομαι κουραστικός. Αν αποδεχτείτε την «λύση» που γενναιόδωρα σας προσφέρουν οι «Devide and Rule» τουρκόφιλοι αγγλοσάξονες «φίλοι» μας κι οι Κάιζερ της Γερμανίας, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να αποτελειώσετε αυτό που μεθοδευμένα και με αξιοθαύμαστο μεφιστοφελισμό και αλεπουδιά σχεδίασαν οι Τούρκοι το 1956.
Τον διαμερισμό της Κύπρου σε δύο κράτη!
Κύριοι,
Δεν παριστάνω το Κολοκοτρώνη. Κι ούτε σας ζητάω να πάρουμε τα καρυοφύλλια μας και σαν «κλέφτες και αρματολοί», να ρίξουμε τον οχτρό στην θάλασσα! Αυτό που ζητάω είναι να αναθεωρήσετε την ασπόνδυλη στρατηγική σας…
Οφείλετε να σταματήσετε να παραμυθιάζετε τον κόσμο. Πως τάχατες η «λύση» της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, όπως την έχετε καλπονοθεύσει, θα φέρει την «άνοιξη». Πως «θα ζήσουμε κάτω από τον ίδιο ουρανό» με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας…
Μακάρι κάτι τέτοιο να ήταν μπορετό. Αν ήταν θα ήμουν ο πρώτος που θα το υποστήριζα. Δυστυχώς όμως, μόνο μια χούφτα Τουρκοκυπρίων μιλά για «απελευθέρωση»… Οι πλείστοι συνεχίζουν να διεκδικούν τα «λάφυρα» που τους χάρισαν οι Τούρκοι εισβολείς. Να μην το κουνάνε ρούπι από τα σπίτια και τις περιουσίες που σφετερίστηκαν από τους πρόσφυγες μας. Να μην αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές αξίες. Και το 85% να επιμένει στα μονομερή επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας και στην παραμονή Τούρκων στρατιωτών στο νησί. Με λίγα λόγια…
«Θέλουν και τ αυγά και το καλάθι».
Τσουβαλιάσαμε τα όνειρα μας σε απραγματοποίητες χίμαιρες. Σε ουτοπίες και ρομαντικές αυταπάτες. Και μέσα στον δονκιχωτισμό της ονειροφαντασιάς μας συνεχίζουμε να κτίζουμε παλάτια στην άμμο…
Τολμώ λοιπόν σήμερα να ανασύρω από τα αραχνιασμένα συρτάρια της τενεκεδένιας και ακατήχητης στρατηγικής μας την λέξη…
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ»
Αυτός πρέπει να είναι ο αγώνας μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αποτρέψουμε το τεράστιο πλήγμα που έφερε στην Κύπρο άλλη μια καταστροφική «λύση». Η «λύση» Ζυρίχης-Λονδίνου.
Όπου και πάλι ο παραμυθιασμένος Ελληνισμός της Κύπρου ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Την ίδια ώρα που οι Τούρκοι στρίβαν τα μουστάκια τους, έπαιζαν τουμπερλέκι και χόρευαν τσιφτετέλι. Περιχαρείς που κατάφεραν να μας ξεγελάσουν.
Αυτό ακριβώς προσπαθούν να κάνουν και τώρα. Μόνο που αυτή την φορά, υπογράφοντας την «λύση» Δ.Δ.Ο., αυτό που θα καταφέρουμε, είναι καρφώσουμε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Ελληνισμού της Κύπρου!
Stavros Sideras
Writer, composer, producer, director
Honorary Professor
President of “Charisma” Association