ΣΥΝΑΞΙΣ (Πανήγυρις) ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΘΑΥΜΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ στη Χίο κατά των Αγαρηνών
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ εξ Ατταλείας
Η εις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΝ μετένεξις της παντίμου χειρός του Προδρόμου
Ο ΑΓΙΟΣ CEDD, επίσκοπος (Σκωτίας)
Αναλυτικά
ΣΥΝΑΞΙΣ (Πανήγυρις) ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση, πού είναι βασικοί παράγοντες για την εκτέλεση υψηλών και θείων υπουργημάτων. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι. Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε “τα πλήθη”. Κατακεραύνωνε και κτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, πού κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας. Γενικά, ή διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: “Μετανοείτε· ήγγικε γαρ ή βασιλεία των ουρανών”, προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Οταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Ή αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ’ έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο ή φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Ή γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Το δε μαρτυρικό του τέλος γιορτάζουμε σε άλλη ημερομηνία, όπου και θα αναφερθούμε.
Απολυτίκιο. Ήχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ’έγκωμίων σοι δε αρκέσει ή μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε, ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι, κατηξιώθης τον κηρυττόμενον, “Οθεν της αληθείας ύπεραθλήσας, χαίρων εύηγγελίοω, και τοις εν Άδει, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την άμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.
ΘΑΥΜΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ στη Χίο κατά των Αγαρηνών
Συνεγράφη από τον Ιεροδιδάσκαλο Αθανάσιο Πάριο. Βλέπε “Νέον Λειμωνάριον”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ εξ Ατταλείας
Ό νεομάρτυρας αυτός ζούσε στη Σμύρνη και έκανε παρέα με Οθωμανούς, πού συνεχώς τον κορόιδευαν για την πίστη του. “Αν και αγράμματος, ο Αθανάσιος απαντούσε εύστοχα στις κοροϊδίες αυτές, έτσι ώστε οι “Οθωμανοί πολλές φορές έμεναν άφωνοι. Κάποια μέρα ο Αθανάσιος ακούστηκε να λέει στα τούρκικα τη φράση “Δόξα τω Θεώ” (Λάϊ λαλά). Συνελήφθη λοιπόν από τους πιο πάνω Οθωμανούς, με την αιτιολογία ότι δήθεν με τη φράση του αυτή, ομολόγησε πίστη στον Μωάμεθ. Και έτσι οδηγήθηκε στο κριτήριο. Επειδή όμως δεν υπέκυπτε στις αξιώσεις του Ίεροδικαστή να εξισλαμιστεί, αποκεφαλίστηκε την 7η Ιανουαρίου 1700 στη Σμύρνη, μετά από φρικτά βασανιστήρια πολλών ήμερων. Μετά από τρεις ήμερες και με άδεια του κριτή, χριστιανοί παρέλαβαν το Ιερό λείψανο και το έθαψαν με τιμές στον ναό της Αγίας Παρασκευής.
Η εις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΝ μετένεξις της παντίμου χειρός του Προδρόμου
Γι΄αυτή οι Συναξαριστές αφηγούνται τα έξης: Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς πήγε στην πόλη Σεβαστή, όπου τάφηκε ο Πρόδρομος, παρέλαβε από τον τάφο του το δεξί του χέρι, το μετέφερε στην Αντιόχεια, όπου χάριτι θεού επιτελούσε πολλά θαύματα. Από την Αντιόχεια, το Ιερό χέρι, μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 957, από τον διάκονο Ίώβ, κατά την ώρα πού γινόταν ο αγιασμός στ’ ανάκτορα, όπου και εναποτέθηκε, αφού ο βασιλιάς το ασπάστηκε.
Ο ΑΓΙΟΣ CEDD. επίσκοπος (Σκωτίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Όρθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο ΟΙ ΄Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων” του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.