Του Χασάπη Πέτρου
Η Τουρκία έκανε έρευνες με το Oruc Reis στην Αν. Μεσόγειο, ακριβώς στα όρια του 28ου μεσημβρινού και ανατολικά αυτού. Στην ουσία εφάρμοσε ακριβώς τονπαλιότερο «Χάρτη Μπάιντεν», που είχε κατασκευαστεί ως δώρο προς τον Ερντογάν, εξ αιτίας της υπόθεσης του «Μαβί Μαρμαρά». Αυτό ας το έχουμε υπόψη μας, καθόσον διαβάζω πολλά άρθρα που προσπαθούν να μαντέψουν τι θα συμβεί επί προεδρίας Μπάιντεν.
Ο χάρτης αυτός, καταργούσε την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου και όλη την ελληνική ΑΟΖ και ελληνική υφαλοκρηπίδα πέραν και ανατολικά της Ρόδου. Σε αυτή ακριβώς την περιοχή έκανε έρευνες το Oruc Reis και φυσικά ο Ερντογάν περιμένει ένα καταφατικό νεύμα από το νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, προκειμένου να στείλει και το γεωτρύπανο, ώστε να αφαιρέσει οριστικά από την Ελλάδα όλη αυτή την τεράστια και πλούσια περιοχή.
Όλα λοιπόν αυτά, έχουν να κάνουν με την περιοχή της Αν. Μεσογείου ανατολικά του 28ου μεσημβρινού. Είναι μια περιοχή που πολύ φοβάμαι, ότι η εθνομηδενιστικήγκλομπαλιστική ελληνική ελίτ έχει ήδη αποδεχτεί να την εκχωρήσει στο νέο «σουλτάνο» και εκείνο που ζητά, με τη γερμανική συνδρομή, είναι ένα πρόσχημα διαλόγου,μέσω συμπεφωνημένης με συνυποσχετικό Χάγης, για να μπορέσει να την «πουλήσει» προς κάποιους αφελείς Έλληνες, ως μια νίκη της ειρήνης και της νομιμότητας στην περιοχή. Όμως ο «σουλτάνος», αντιλαμβανόμενος με τι είδους ακριβώς ψοφοδεή και μειοδοτική ελίτ έχει να κάνει και βλέποντας ότι έχει κερδίσει την Αν. Μεσόγειο, πιέζει πλέον για το απόλυτο «τζακ ποτ». Δηλαδή για τον έλεγχο του μισού Αιγαίου, μέχρι τον 25ομεσημβρινό, ώστε να πληρωθεί το σχέδιο της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Φοβάμαι ακόμα, ότι η ψοφοδεής ελληνική ελίτ, έχει ήδη συμβιβασθεί με την ιδέα της συνεκμετάλλευσης του πλούτου που υπάρχει στο Αιγαίο. Γι’ αυτό προφανώς υπέγραψε τις επαίσχυντες συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο, οι οποίες άνοιξαν την «Κερκόπορτα» της μειωμένης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας των νησιών του Αιγαίου. Με τη αποδοχή μειωμένης επήρειας, δόθηκαν νομικά και όχι μόνο, όπλα στην Τουρκία να σπάσει τηνένωση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας μεταξύ των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και έτσι η τουρκική ΑΟΖ να εισρεύσει μέσα στο κεντρικό Αιγαίο, πάνω από την οποία δεν θα τολμάει στο μέλλον να περάσει ελληνικό πλεούμενο ή αεροθούμενο, ό,τι και να λέει περί αυτού το διεθνές δίκαιο.
Αυτά ενδεχομένως είναι αποφασισμένη να παραχωρήσει η ελληνική ελίτ, όμως πλέον το σύνολο των Τούρκων και όχι μόνο ο Ερντογάν, δεν αρκούνται ούτε σ’ αυτό. Θέλουν το μισό Αιγαίο δικό τους. Δεν θέλουν καμία ελληνική στρατιωτική παρουσία στα νησιά ανατολικά του 25ου μεσημβρινού και ήδη απαιτούν πλήρη αποστρατικοποίηση, κατ΄ αρχήν των νησιών που ορίζει η συνθήκη της Λωζάνης και φυσικά στη συνέχεια θα την επιβάλουν και στα υπόλοιπα. Όπως αντιλαμβάνεται ακόμα και ο πιο βλάκας, αν αποστρατικοποιηθούν τα νησιά του Αν. Αιγαίου, τότε κανένα ελληνικό πολεμικό πλοίο ή πολεμικό αεροσκάφος δεν θα μπορεί να κινείται πέρα από τον 25ο μεσημβρινό. Οι Έλληνες των νησιών αυτών δεν θα έχουν καμία προστασία και όπως τα έχει ήδη γεμίσει με ισλαμιστές λαθρομετανάστες, πράκτορες και τζιχαντιστές η Τουρκία, πολύ σύντομα θα πάψουν να είναι ελληνικά. Γνωρίζουμε εξάλλου πολύ καλά τι κάνουν οι Τούρκοι σε ανάλογες περιπτώσεις.
Η ελληνική ελίτ, μπορεί μεν να είναι ψοφοδεής και προδοτική, με την έννοια ότι προτίθεται να κάνει παραχωρήσεις για να αποφύγει τον πόλεμο που μάλλον θα την ανατρέψει, όμως ηλίθια δεν είναι και προφανώς τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά. Γι’ αυτό τελευταία σπεύδει να αναζητήσει οπλισμό και συμμαχίες. Όμως, οι εξαρτήσεις της από διάφορα διεθνή κέντρα αποφάσεων, την κάνουν συνεχώς να παλινδρομεί επιδεικνύοντας αναποφασιστικότητα στην πιο κρίσιμη στιγμή.
Σε μια μόνο περίπτωση θα δικαιολογούσα την υποχωρητικότητα και τον φόβο που δείχνει η ελληνική ελίτ. Εάν γνωρίζει με ασφαλή τρόπο, ότι δεν έχουμε τις δυνατότητες και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στρατιωτικά την Τουρκία. Αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, τότε και πάλι απόλυτα υπεύθυνη είναι η ίδια που έχει αφήσει τη χώρα ανοχύρωτη και πρέπει τάχιστα, ακόμα και τα δευτερόλεπτα είναι κρίσιμα, να εξασφαλίσει οπλισμό και στρατιωτικές συμμαχίες. Είναι η μόνη πιθανότητα να διασωθεί τόσο η Πατρίδα, όσο και η ίδια.