Μιλάμε φυσικά για την πραγματική αριστερά, για την ιδεολογική αριστερά και όχι την μετάλλαξη της όπως αυτή εκδηλώνεται από πρόσωπα τύπου Σημίτη και Σακελλαρόπουλου. Όπου πίσω από έναν αριστερό μανδύα, προωθούν μεσαιωνικές φεουδαρχικές δοξασίες και ισχυρισμούς βαφτίζοντας τες μάλιστα πρόοδο! Και ακόμα χειρότερα αυτά που έλεγε και έγραφε ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο ιδρυτής του φασισμού, τον περασμένο αιώνα, τα πλασάρουν ως ρηξικέλευθες απόψεις αριστερής απόχρωσης. Όπως το περιβόητο «Στη λαϊκιστική στρέβλωση της δημοκρατίας η λαϊκή βούληση συγχέεται με τη βούληση της πλειοψηφίας» που η ΠτΔ αποτύπωσε στο άρθρο της στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η φωτογραφία με οπλισμένους ιερείς στην εθνική αντίσταση: Είναι από αριστερά, οι πατέρες Ψυχουντάκης, Παπαδάκης και Πετράκης, που ιερουργούσαν τότε, στην Ασή Γωνιά, Κουρνά Αποκορώνου και στην Επισκοπή Ρεθύμνου αντίστοιχα. Από τον Αγώνα Κρήτης.
Η πραγματική αριστερά λοιπόν θα πρέπει να σταθεί δίπλα στην εκκλησία, διότι η πραγματική αριστερά, όπως άλλωστε και η λαϊκή δεξιά, μοιράζεται με την εκκλησία, την Ορθόδοξη Εκκλησία για να μιλάμε συγκεκριμένα, τις ίδιες αρχές και αξίες. «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν»,«Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων τροφάς ομοίως», Η έννοια του δικαίου και της δικαιοσύνης που συναντάται στην Καινή Διαθήκη περί τις 180 φορές, η έννοια της συγχώρεσης που συναντάται μόνο στην ορθόδοξη πίστη σε τέτοιο βαθμό, σε αντίθεση π.χ. με τους προτεστάντες όπου η έννοια της «τιμωρίας» πρωταγωνιστεί.
Αλλά και σε πιο πρακτικά επίπεδα. Στην εθνική αντίσταση ο κομμουνιστής πολεμούσε πλάι με τον παπά. Πόσοι στα αλήθεια αγωνιστές δεν «κλίνουν με σεβασμό την κεφαλή» ενώπιον του ηρωικού ιεράρχη Μελετίου Καραμπίνη που αγνόησε τους ναζί και έθαψε τους μάρτυρες των Καλαβρύτων;
Η πραγματική αριστερά λοιπόν δεν κρύβεται πίσω από την φράση ντροπής « Σύντροφε πήρα Μερσέντες» – « Μην νιώθεις άσχημα σύντροφε, ο Μαρξ είπε όλοι να πάρουμε» ή ακόμα χειρότερα το «Για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι» του κ. Παπαντωνίου. Αντίθετα, η πραγματική αριστερά ασπάζεται πλήρως τις αρχές της ορθοδοξίας ως εφαρμόσιμη πορεία κοινωνικής δικαιοσύνης. Όπως ακριβώς η πραγματική αριστερά πιστεύει ότι οι προλετάριοι έχουν πατρίδα. Και απορρίπτουν το ιδεολογικό ανοσιούργημα του εκσυγχρονισμού ότι «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα» Και έτσι μπορούσαν να παραδώσουν άνετα εθνική κυριαρχία, να ληστέψουν ανενόχλητα στο χρηματιστήριο τον μόχθο του ελληνικού λαού και των ασφαλιστικών ταμείων, να επιβάλουν την εκχώρηση της εθνικής ανεξαρτησίας στο ΔΝΤ.
Γι’αυτό ακριβώς η αριστερά οφείλει να σταθεί δίπλα στην εκκλησία αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όπου η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα επιχειρεί να ισοπεδώσει κάθε αρχή που αντιστέκεται στην εκμετάλλευση που ανθρώπου. Γιατί αυτός είναι ο στόχος. Η ορθόδοξη έννοια του Χριστού, που θυσιάζεται για τις ιδέες του, δεν προδίδει και δεν εξαγοράζεται, θα αποτελεί πάντα τον εφιάλτη των εξουσιαστών, με όποια προβιά και αν εμφανίζονται.
Και βέβαια λοιπόν υπάρχουν διεφθαρμένοι ιερείς, όπως υπάρχουν και διεφθαρμένοι αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι. Η στήριξη όμως την εκκλησία είναι υποχρέωση κάθε έντιμου πολίτη και πολιτικού, που υπηρετεί αξίες και όχι αξιώματα.
Ειδικά όμως είναι υποχρέωση της έντιμης, πατριωτικής αριστεράς, ως ελάχιστη οφειλή απέναντι στην ιστορία, απέναντι στην αξιοπρέπεια. Αλίμονο εάν η αριστερά χάσει αυτή την ευκαιρία.