του Χρυσόστομου Τσιρίδη
Ή τους ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ή Όχι. Δικό σου το δικαίωμα. Εσύ επιλέγεις.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα Θαύματα τα σέβομαι ως μία πλευρά της Παρουσίας του Χριστού και μέρος του Ευαγγελικού Λόγου.
Ως Χριστιανό όμως ΠΟΣΩΣ με ενδιαφέρει, αν κάποιος “αποδείξει” (και μπράβο του και μαγκιά του δηλαδή του ανθρώπου) ότι τα θαύματα δεν είναι…. θαύματα..
ΓΙΑΤΙ δεν “θίγεται” στο ελάχιστο Η ΟΥΣΙΑ της “έργω και λόγω” ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ του Χριστού..Και εννοώ τις ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ=ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ διαμάντια / τον ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΛΟΓΟ που ΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΕΙ τα απρόσιτα και άρρητα / τον ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ-Καταγγελτικό λόγο του Χριστού ΚΑΤΑ της ανθρώπινης ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ / την υπέρβαση της ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ, το ΟΡΑΜΑ της ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…..!
.ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ:
Κάποια στιγμή ίσως επιβάλλεται να διαχωρίσουμε “την πάσα ελπίδα εις ΣΕ ΑΝΑΤΙΘΗΜΙ”=ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΙΣΤΗΣ στην ΘΕΪΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ (!) από την αναμονή περιπτωσιακών “θαυμάτων”.
Τα θαύματα του Χριστού τα έχω “διαχωρίσει” από την ΟΥΣΙΑ της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ Του επί γης. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πάντα, ως ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ άποψη και μόνο, γι’ αυτό και γράφω σε “κοσμικό” και ΟΧΙ “θεολογικό” ΥΦΟΣ).
.
Στο πιο απλό: Ο Χριστός ΕΝΣΑΡΚΩΘΗΚΕ για να “ΠΕΙΣΕΙ”, όχι για να ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕΙ.
Και οι λόγοι που με έκαναν να θεωρώ τα θαύματα ένα μικρό μέρος,
“διαδικαστικό” στο ΣΥΝΟΛΟ της Χριστιανικής Θρησκείας είναι οι εξής:
.
1) Η δύναμη της ΚΟΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, του ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ.
Για έναν ΘΕΟ, Δημιουργό του ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ (!!!) το “Θαύμα” της μετατροπής του νερού σε κρασί λ.χ απλά έμοιαζε…θαύμα να μην είναι.
Για έναν ΘΕΟ που διδάσκει την ΔΕΥΤΕΡΗ Παρουσία (ΑΝΑΣΤΑΣΗ όλων των ΝΕΚΡΩΝ), το θαύμα της Ανάστασης του ΛΑΖΑΡΟΥ, απλά μοιάζει να μην είναι Θαύμα.
—Τότε, προς τί τα θαύματα;
2) Η ΠΕΙΘΩ (σχετικά www.chrisblog.gr/η-πειθώ-του-χριστού/)Από την στιγμή που ο Χριστός “επέλεξε” τον δύσκολο δρόμο της “πειθούς” (ΕΙΚΟΝΑ) και όχι την…”Μία κίνηση” (!) της “ΘΕΪΚΗΣ Παντοδυναμίας”, τα θαύματα “κρίθηκαν” αναγκαία, προκειμένου να “ΔΕΙΞΕΙ” άμεσα ΘΕΪΚΗ Του Υπόστασή, ΠΡΙΝ από την ΟΥΣΙΑ της Διδασκαλίας Του.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: ΧΩΡΙΣ το “θαύμα” της “Μεγάλης Ψαριάς” λ.χ στην λίμνη Τιβεριάδα, ΟΥΤΕ τους
ίδιους τους ΜΑΘΗΤΕΣ- Αποστόλους του θα έπειθε (!!!) να ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΝ (ΚΑΙ) την ΘΕΪΚΗ Υπόσταση..ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:Ο Χριστός άλλωστε, ΑΦΟΥ πέτυχε την…. Αποδοχή της ΘΕΟΤΗΤΑΣ, “εγκαταλείπει” (!!!) τα Θαύματα και ΠΛΕΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ τον δρόμο του ανθρώπινου ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ (!) ΠΑΝΩ στο οποίο θα στηρίξει το “ΘΕΙΟ ΠΑΘΟΣ” και το ΜΕΓΑΛΕΙΟ της ΘΥΣΙΑΣ.
Η Βασανιστική πορεία προς τον ΓΟΛΓΟΘΑ, για παράδειγμα, γίνεται με ΑΠΟΛΥΤΑ…. “γήινους” όρους, από έναν ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟ και όχι μέσω κάποιου… θαύματος.
3) Εξαιρώ τα δύο (όχι ΘΑΥΜΑΤΑ, αλλά) ΑΡΡΗΤΑ και… ΘΑΥΜ Α Σ Τ Α: Την ΓΕΝΝΗΣΗ (ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ) και την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Χριστού.
Είναι “εκ των ων, ουκ άνευ”. Πρόκειται για ΘΕΜΕΛΙΑΚΟΥΣ όρους του Χριστιανισμού.
Ή τους ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ή Όχι. Δικό σου το δικαίωμα. Εσύ επιλέγεις.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα Θαύματα τα σέβομαι ως μία πλευρά της Παρουσίας του Χριστού και μέρος του Ευαγγελικού Λόγου.
Ως Χριστιανό όμως ΠΟΣΩΣ με ενδιαφέρει, αν κάποιος “αποδείξει” (και μπράβο του και μαγκιά του δηλαδή του ανθρώπου) ότι τα θαύματα δεν είναι…. θαύματα..
ΓΙΑΤΙ δεν “θίγεται” στο ελάχιστο Η ΟΥΣΙΑ της “έργω και λόγω” ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ του Χριστού..Και εννοώ τις ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ=ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ διαμάντια / τον ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΛΟΓΟ που ΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΕΙ τα απρόσιτα και άρρητα / τον ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ-Καταγγελτικό λόγο του Χριστού ΚΑΤΑ της ανθρώπινης ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ / την υπέρβαση της ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ, το ΟΡΑΜΑ της ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…..!
.ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ:
Κάποια στιγμή ίσως επιβάλλεται να διαχωρίσουμε “την πάσα ελπίδα εις ΣΕ ΑΝΑΤΙΘΗΜΙ”=ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΙΣΤΗΣ στην ΘΕΪΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ (!) από την αναμονή περιπτωσιακών “θαυμάτων”.