Στην Ελλάδα οι πολίτες ζουν μια σοβιετικού τύπου δυστοπία. Είναι σκλάβοι και οι θεσμοί, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, σιωπούν για να εισπράττουν ανεμπόδιστα τους παχυλούς μισθούς τους. Συναινούν στο έγκλημα για να διοριστούν κάποτε σε ακόμα πιο προσοδοφόρες θέσεις.
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Από την άλλη, οι Έλληνες πρέπει να ενημερώνουν την κυβέρνηση με sms ακόμα κι αν θέλουν να πετάξουν τα σκουπίδια. Αν δεν μπορούν να στείλουν sms, οφείλουν να έχουν βεβαίωση. Αν δεν έχουν θα πρέπει, οι οικονομικά καθημαγμένοι Ελληνες, να πληρώσουν 300 ευρώ πρόστιμο, επειδή έτσι αποφάσισε ένας πρωθυπουργός, που δηλώνει στο πόθεν έσχες του 32 ακίνητα και δήλωσε (στις 5/11/2020) ότι γνωρίζει πως «υπάρχουν άνθρωποι που εξαρτώνται από τον… μισθό τους». Είναι τέτοια η απόσταση αυτού του προσώπου από τον ελληνικό τρόπο ζωής και τις συνθήκες που επικρατούν στην πατρίδα, ώστε εκπλήσσεται με τους μισθοσυντήρητους!
Ο χαμηλοσυνταξιούχος γέρος που δεν συμπλήρωσε καλά το έντυπο για τις μετακινήσεις πρέπει να πληρώσει 300 ευρώ πρόστιμο, επειδή «έτσι προβλέπει ο νόμος». Ο ίδιος νόμος είναι προαιρετικής εφαρμογής για τον πλούσιο πρωθυπουργό που έκανε ποδηλατάδα στην Πάρνηθα. Ο ίδιος νόμος αρχικά δεν προέβλεπε επιβολή προστίμων για τους Ρομά και τους αλλοδαπούς που θα τον παραβίαζαν αλλά μόνο «ενημέρωση».
Στην Ελλάδα των ελεύθερων σκλαβωμένων η τήρηση του νόμου είναι προαιρετική για όλους όσοι μπορούν να αποδείξουν ότι δύνανται να τον παραβιάζουν ατιμώρητοι. Η Ακρα Αριστερά μπορεί να παρτάρει ανεμπόδιστη στις ιδιόρρυθμες λατρευτικές τελετές των τοτέμ της. Οι Έλληνες όχι.
Στην Ελλάδα των ελεύθερων σκλαβωμένων οι πολίτες περιφέρονται σαν τιμωρημένοι στις πόλεις τους. Δεν μπορούν να κάτσουν πουθενά. Η κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει λουκέτο σ’ ολόκληρο τον κλάδο της εστίασης αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της αγοράς. Στον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία, οι εκλεγμένοι την κατήργησαν και απαγόρευσαν στους φορολογουμένους να έχουν εισόδημα. Πρέπει να τα κλείσουν για να… προστατευτούν. Για να μην πεθάνουν από λοιμό πρέπει να πεθάνουν από λιμό ή κάποιο άλλο χτικιό απότοκο της κατάθλιψης και του στρες.
Συνεχίζεται…