Εναγωνίως περιμένουμε να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα κάποιος άλλος, διότι είμαστε διστακτικοί, ράθυμοι και άτολμοι
Του Αναστασίου Β. Κακαράντζα
Πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι αναφορικά με τα πεπραγμένα και τα λεχθέντα της συνόδου κορυφής. Τζίφος οι επικείμενες κυρώσεις στην προκλητική και αμετανόητη Τουρκία. Δεν τύχαμε σε ευήκοα ώτα και το μείζον εθνικό μας πρόβλημα αναβλήθηκε για την επόμενη σύγκληση των «27» τον προσεχή Μάρτιο. Ο εμπαιγμός και η αδιαφορία έναντι ημών, διαχεόμενα απροκάλυπτα και προαποφασισμένα. Χωρίς φλυαρίες, αλλά με απερίφραστο τόνο, δεν έγινε ουδεμία σοβαρή νύξη επί του θέματος. Ουδείς έθεσε το δάκτυλο εις τον τύπον των ήλων ψηλαφίζοντας και διερευνώντας τον λόγο για τον οποίο επαναλαμβάνονται επονείδιστες διαμαρτυρίες από τους Ελληνες. Και πώς να το πράξουν, όταν εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε τι θέλουμε, αν επιζητούμε ειλικρινώς το οτιδήποτε, και πώς θα το διεκδικήσουμε χωρίς να περιφερόμαστε ως θίασος.
Εχοντας παραδώσει ψυχή τε και σώματι, όντας οικονομικός παρίας δίχως αξιοπρέπεια, λειτουργείς παρενθετικά ως κομπάρσος που αγωνιά να έρθει η στιγμή να ξεστομίσει το δίστιχο που του αναλογεί κατακτώντας δευτερόλεπτα καταξίωσης. Φάσκουν και αντιφάσκουν οι επιτετραμμένοι μας δίνοντας την εντύπωση ότι εκπροσωπούν αντιλήψεις δύο αντίθετων ροπών μέσα σε μια ενεργειακή σφαίρα. Δημιουργείται με τούτο τον λανθάνοντα πρακτικισμό διαστρεβλωμένη εικόνα στον ελληνικό λαό ότι κάτι εσωτερικά της χώρας γεννά δυσφορία προκαλώντας παραπλάνηση, ανασφάλεια και ακροσφαλείς συνθήκες. Είναι διαδεδομένο πως η διαλεκτική εδραζόμενη σε πολιτικό λόγο αρέσκεται στη συνύπαρξη των αντιθέτων και των αντιφάσεων, αλλά η λογική εξέταση τα αποστρέφεται επισταμένως και κατηγορηματικώς. Ας αφήσουμε τις προφάσεις απευθυνόμενοι ξεκάθαρα για το πού οδεύουμε και πού θα αγκυροβολήσει το εθνικό μεταγωγικό.
Μας κατατρύχουν ο τρόμος, η ανικανότητα και η αφλογιστία θέλησης για αγώνα. Ισως γιατί μετατραπήκαμε σε αποικία χρέους και απωλέσαμε εθνική αυτονομία, όπως ένας χρεωμένος πολίτης χάνει την οικία του λόγω υπέρογκων χρεών; Ενδέχεται εξαιτίας του ότι οι πολιτικοί μηχανισμοί του τόπου εγκλωβίστηκαν στη συμφόρηση της ακινησίας και δεν προφτάνουν τις εξελίξεις; Αμέτρητες ερωταποκρίσεις ανακύπτουν αδιαλείπτως χωρίς αποδέκτη. Πόρρω απείχε από τα παραπάνω η στιβαρή στάση δύο κρατών της ομάδας του Βίσεγκραντ, της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Αποφασισμένες άσκησαν βέτο στην έκδοση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού σ’ ό,τι έχει να κάνει με τη διαμάχη για τη σύνδεση του ταμείου ανάκαμψης με τον σεβασμό του κράτους δικαίου, καταλήγοντας σε μια συμβιβαστική λύση με τη Γερμανία, που αρχικώς ήταν αντίθετη. Αποδεικνύεται ότι όταν έχεις καταρτισμένο πλάνο και τα μέσα υλοποίησής του θα επιτύχεις έστω και ένα μέρος των επιδιώξεών σου. Αν πάλι περπατήσεις ξυπόλητος στα κάρβουνα, δεν θα χαρακτηριστείς αναστενάρης αλλά πυροβάτης αλλόφρων.
Τελικώς οδηγηθήκαμε να εκδηλώσουμε την υποτιθέμενη ψυχραιμία και σύνεσή μας στο γεγονός ότι η Ουάσινγκτον θα μεριμνήσει τιμωρώντας παραδειγματικά την άσωτη Τουρκία τη νέα χρονιά με την ψήφιση από τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ του νόμου CAATSA (νόμος για την αντιμετώπιση των αντιπάλων της Αμερικής μέσω κυρώσεων) σχετικά με την απόκτηση του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 από τη γείτονα. Εναγωνίως περιμένουμε να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα κάποιος άλλος, διότι είμαστε διστακτικοί, ράθυμοι και άτολμοι. Οταν ωστόσο ένα ιδιωτικό πρόβλημα καθίσταται συλλογικό, οι λύτες δύνανται να το επιλύσουν με όρους που θα συμφέρουν τους ίδιους και όχι τους άμεσα ενδιαφερομένους. Αν ο νεοεκλεγείς πλανητάρχης πιέσει αφόρητα τον Ερντογάν, αυτό θα σηματοδοτήσει την πλήρη αποσκίρτηση από τη Δύση και την ένταξη της Τουρκίας στον ευρασιατικό άξονα ως μαριονέτας Ρωσίας και Κίνας. Ηδη ο νέος δρόμος του μεταξιού (one belt, one road) διασχίζει την τουρκική ενδοχώρα για να καταλήξει στην κεντρική Ευρώπη εκκινώντας από το Πεκίνο. Ετσι οι ΗΠΑ θα χάσουν ένα στρατηγικό πιόνι στο ευαίσθητο γεωγραφικό σημείο της Μεσογείου, του Καυκάσου και της Μ. ανατολής. Ισως πάλι τα αμερικανικά γεράκια να θυσιάσουν τον Ερντογάν, κρατώντας στη σφαίρα επιρροής την Τουρκία ή ακόμη με τον ίδιο στον προεδρικό θώκο προσφέροντάς του ανταλλάγματα εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Μπορεί μολαταύτα να στηρίξει τις ελληνικές θέσεις επενδύοντας περαιτέρω στη σύσφιγξη των διμερών μας σχέσεων, επί τη βάσει αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Για να συμβεί το τελευταίο απαιτείται εγρήγορση από πλευράς μας.
Ολα τα προαναφερθέντα θα επιβεβαιωθούν ή θα διαψευστούν ολικώς ή μερικώς από τα δρώμενα που θα λάβουν χώρα. Το κυρίως θέμα έγκειται στην αναφυλαξία που μας προσβάλλει ως κράτος, όταν αντιμετωπίζουμε τροχοπέδη και προστριβές. Είτε θα διδαχθούμε από τραγωδίες του παρελθόντος υιοθετώντας χαμαιλεοντικές ικανότητες προσαρμογής στις νέες προκλήσεις της εποχής είτε θα μείνουμε αμετακίνητοι και απροσάρμοστοι αναμένοντας το αναπόφευκτο της αυτοχειρίας.