ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ, ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΟΣ, ΜΑΡΔΑΡΙΟΣ και ΟΡΕΣΤΗΣ
Η ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ η παρθένος
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ που ασκήτευσε στο Λάτριο όρος
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Πεκίου Σερβίας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΣ & ΠΕΤΡΟΣ ο Αλεούτιος και πάντων των Αγίων των εν Αλάσκα
Οι άγιοι Νεόφυτος, Ιγνάτιος, Προκόπιος και Νείλος, κτίτορες της Ιεράς Μονής Μαχαιρά
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ, ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΟΣ, ΜΑΡΔΑΡΙΟΣ και ΟΡΕΣΤΗΣ
Μαρτύρησαν κατά το σκληρό διωγμό των χριστιανών επί Διοκλητιανού.
Ο Ευστράτιος, που ήταν ανώτερος αξιωματικός, συνελήφθη από το Δούκα Λυσία.
Αυτός, αφού τον βασάνισε με τον πιο φρικτό τρόπο, έπειτα τον έστειλε στον έπαρχο Αγρικόλα. Φημισμένος αυτός για την ωμότητα του απέναντι στους χριστιανούς, έβαλε τον Ευστράτιο να βαδίσει με σιδερένια παπούτσια, που είχαν μέσα μυτερά καρφιά. Κατόπιν τον αποτελείωσε, αφού τον έριξε μέσα στη φωτιά.
Τον Αυξέντιο, που ήταν Ιερέας και συμπολίτης του Ευστρατίου, ο ηγεμόνας τον πίεσε να αλλαξοπιστήσει με πολλές δελεαστικές υποσχέσεις.
Αλλά ο άξιος λειτουργός του Χριστού απάντησε:
“Δεν είναι ανάγκη να λέω πολλά λόγια Λυσία. Στη ζωή αυτή είμαι του Χριστού και θα είμαι δικός Του μέχρι θανάτου. Και αν αναρίθμητους δαρμούς και πληγές μου δώσεις, και αν με φωτιά και σίδερο με λιώσεις, ο Χριστός μου είναι παντοδύναμος και ο Σταυρός Του ακαταμάχητος. Αυτός καθ’ εαυτόν ο Αυξέντιος είναι αδύνατος. Αλλά του χριστιανού Αυξεντίου το φρόνημα δε θα κάμψεις ποτέ”.
Εξαγριωμένος ο ηγεμόνας από την απάντηση, αμέσως τον αποκεφάλισε.
Το Μαρδάριο, αφού τρύπησαν τους αστραγάλους του τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω και τον έκαψαν.
Ο αξιωματικός Ευγένιος, αφού του έκοψαν τη γλώσσα και τα χέρια και του έσπασαν τα πόδια, εξέπνευσε.
Τον δε στρατιώτη Ορέστη τον θανάτωσαν, αφού τον ξάπλωσαν σε πυρακτωμένο κρεβάτι.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Η πενταυγής των Αθλοφόρων χορεία, τη των αγώνων νοητή δαδουχία, την οικουμένην άπασαν αυγάζει νοητώς, ο σοφός Ευστράτιος, Αυξεντίω τω θείω, Ορέστης και Μαρδάριος, και Ευγένιος άμα· ους ευφημούντες είπωμεν πιστοί· χαίροις Μαρτύρων, πεντάριθμε σύλλογε.
Η ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ η παρθένος
Η μεγάλη της πίστη έκανε θαύματα, αλλά και η ίδια βραβεύτηκε ανάλογα.
Η Λούκια έζησε στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα και γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας.
Ήταν μοναχοκόρη, που είχε χάσει νωρίς τον πατέρα της και η ευσεβής μητέρα της έπασχε από αιμόρροια. Η βοήθεια των γιατρών δεν στάθηκε ικανή να την γιατρέψει, γι’ αυτό και περίμενε τη γιατρειά της μόνο από τη θεία βοήθεια.
Στην Κατάνη βρισκόταν το λείψανο της αγίας Αγαθής και μητέρα μαζί με την κόρη πήγαν να το προσκυνήσουν. Τη νύχτα που έφτασαν, η Λουκία προσευχήθηκε με όλη της τη δύναμη, που έβγαινε από τη μεγάλη πίστη που φώλευε στην καρδιά της, για τη θεραπεία της μητέρας της. Κατόπιν κοιμήθηκε και στον ύπνο της είδε την αγία Αγαθή, που της είπε ότι η μητέρα της θα θεραπευόταν και η ίδια θα πέθαινε μαρτυρικά για το Χριστό.
Την επομένη μέρα, πράγματι η μητέρα της θεραπεύτηκε και οι δύο μαζί τότε ευχαρίστησαν το Θεό και την Αγία.
Όταν επέστρεψαν στις Συρακούσες, η Λούκια έπεισε τη μητέρα της και διαμοίρασαν όλη τους την περιουσία στους φτωχούς. Έπειτα η ίδια η Λουκία κατέβαλλε κάθε προσπάθεια, για να μεταδίδει το φως του Ευαγγελίου και σ’ άλλες κοπέλες, που βρίσκονταν στο σκοτάδι της πλάνης.
Καταγγέλθηκε όμως γι’ αυτό, επί του διώκτου βασιλιά Δεκίου και δικάστηκε.
Αφού απέρριψε με γενναιότητα όλες τις προτροπές για ν’ αρνηθεί τον Χριστό, καταδικάστηκε σε θάνατο.
Και έτσι η νεαρή αλλά γενναία παρθένος, αποκεφαλίστηκε για την πίστη της.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Παρθενίας φορούσα χλαίναν υπέρλαμπρον, παρθενικώς εμνηστεύθης τω Ζωοδότη Χριστώ, και αγάπην γεηρού μνηστήρας έλιπες’ όθεν ως δώρα νυμφικά, προσενήνοχας αυτώ, τα ρείθρα των σων αιμάτων, Λούκια Παρθενομάρτυς· Ώ και πρεσβεύεις υπέρ πάντων ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΗΣ
Ένας από τους Όσιους και σοφούς ασκητές της Αιγυπτιακής ερήμου, του οποίου αποφθέγματα υπάρχουν στον Ευεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ που ασκήτευσε στο Λάτριο όρος
Πότε ακριβώς έζησε δεν μας είναι γνωστό.
Πάντως από τα βιογραφικά του στοιχεία συμπεραίνουμε ότι υπήρξε μεταξύ του 8ου και 9ου αιώνα.
Καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, από πλούσια και επίσημη οικογένεια.
Ο ίδιος ήταν πατρίκιος και στρατηγός, των Κιβυρραιωτών και έπειτα στον Βυζαντινό στόλο.
Κάποτε όμως, σε μια φοβερή τρικυμία, ο στόλος καταποντίσθηκε και διασώθηκε μόνο αυτός.
Τότε αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του στον Θεό, αφού έγινε μοναχός και ζούσε με αυστηρή νηστεία και προσευχή.
Που πρώτα μόνασε δεν το γνωρίζουμε.
Αργότερα κατέφυγε σε τόπο απομονωμένο, απέναντι από την τοποθεσία Ιερό και από ‘κει στο Λάτριο όρος, όπου επιδόθηκε σε αυστηρότατη άσκηση.
Από ‘κει κλήθηκε να διοικήσει τη Μονή Κελλιβάρων, αλλ’ ενοχλούμενος και επιζητώντας την ησυχία, αναχώρησε και κλείστηκε μέσα σε μια τρύπα ταλαιπωρώντας το σώμα του.
Αλλ’ οι μοναχοί της Μονής τον βρήκαν και τον επανέφεραν στη Μονή, όπου ζούσε σ’ ένα κελί και μόνο μια φορά την εβδομάδα, την Κυριακή, έβλεπε τους αδελφούς και συνέτρωγε μ’ αυτούς.
Προαισθάνθηκε το τέλος της ζωής του και κάλεσε όλους τους μοναχούς της Μονής και αφού τους έδωσε κατάλληλες πνευματικές συμβουλές, απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Πεκίου Σερβίας
Ό Γαβριήλ ήταν Αρχιεπίσκοπος Σερβίας.
Με άδεια των Τούρκων, είχε πάει στη Βλαχία και Ρωσία για να μαζέψει χρήματα, για τις ανάγκες της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τότε κατηγορήθηκε από τον επίτροπο του στην Αρχιεπισκοπή, Βούλγαρο Μάξιμο, ότι επιβουλεύεται την Τουρκική εξουσία.
Έτσι, όταν ο Γαβριήλ επέστρεψε απ’ τη Ρωσία, βρήκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο τον Μάξιμο.
Αμέσως τότε ο Γαβριήλ, προέβηκε σε ενέργειες για την έξωσή του.
Ο Μάξιμος όμως πήγε στην Προύσα, όπου βρισκόταν ο Σουλτάνος και ο Βεζίρης και επανέλαβε τις συκοφαντίες εναντίον του Γαβριήλ.
Τότε ο Βεζίρης κάλεσε τον Γαβριήλ από τη Σερβία στην Προύσα.
Εκεί, αφού τον ανέκρινε, πείστηκε μεν ότι πρόκειται για συκοφαντία, αλλ’ αξίωσε από τον μάρτυρα ν’ αρνηθεί τον Χριστό για να έχει τιμές και αξιώματα.
Ο Ιεράρχης απέκρουσε τις προτάσεις και παρέμεινε ακλόνητος στη χριστιανική πίστη.
Έτσι, αφού σκληρά τον βασάνισαν, δέχτηκε το στεφάνι του μαρτυρίου με απαγχονισμό στις 13 Δεκεμβρίου 1659.
Ο Otto Meinardus, τοποθετεί το μαρτύριο του νέου Ιερομάρτυρα αυτού, στις 13 Οκτωβρίου 1681.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΟΣ & ΠΕΤΡΟΣ ο Αλεούτιος και πάντων των Αγίων των εν Αλάσκα
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτών των αγίων της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο ” Αλάσκα-Ορθόδοξο Συναξάρι”, του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. “Παρουσία”, Αθήναι.
Οι άγιοι Νεόφυτος, Ιγνάτιος, Προκόπιος και Νείλος, κτίτορες της Ιεράς Μονής Μαχαιρά